[Ιστορίες] «Αφού είναι τέτοια κόλαση…

… με ρώτησαν πολλοί, γιατί συνεχίζεις; Μπορεί να είμαι παράξενη, αλλά για μένα η πραγματική ερώτηση είναι άλλη: εσείς γιατί δεν είστε στη Συρία;».

Αρχές Ιουλίου δημοσιεύτηκε στον ιστότοπο της Columbia Journalism Review ένα κείμενο υπογεγραμμένο από τη Φραντσέσκα Μπόρι, μια ιταλίδα πολεμική ανταποκρίτρια στη Συρία –από αυτούς που πληρώνονται με το κομμάτι και συνεργάζονται με διάφορα μέσα, όποιο θελήσει να αγοράσει κάτι δικό τους. Η Μπόρι δεν περιέγραφε τόσο την κόλαση του πολέμου όσο την κόλαση του να καλύπτεις ως freelancer αυτή την κόλαση. Τους αρχισυντάκτες που πληρώνουν 50 ευρώ το κομμάτι, είτε γράφεις από τη Ρώμη είτε από το Χαλέπι, και απορρίπτουν ό,τι δεν περιέχει αίμα, θάνατο, οδυρμό –κι ας είναι μια καλή ανάλυση που βοηθάει τους αναγνώστες να καταλάβουν. Τους αναγνώστες που γκρινιάζουν ότι, ωραία τα πορτρέτα και οι μαρτυρίες, αλλά θα ήθελαν επιτέλους να καταλάβουν. Τους άλλους freelancer που δεν διστάζουν να σου δώσουν λάθος οδηγίες, στέλνοντάς σε στο στόμα του λύκου προκειμένου να βγάλουν εκείνοι την αποκλειστικότητα –την οποία θα πουλήσουν, αν είναι τυχεροί, για 50 ευρώ. Τους άνδρες συναδέλφους που σε κοιτάζουν, τα βράδια που πέφτουν οι βόμβες βροχή κι εσύ φοβάσαι, και σου λένε με ύφος: «Δεν είναι μέρος αυτό για γυναίκες» –κάνοντάς σε να θέλεις να απαντήσεις: «Βρε ηλίθιε, αυτό δεν είναι μέρος για κανέναν». Τη φίλη που κάνει διακοπές στο σπίτι σου στη Ρώμη και σου στέλνει απανωτά e-mail με την ένδειξη «Επείγον!», γιατί δεν μπορεί να βρει το πάσο εισόδου στην πισίνα.

Ηταν ένα κείμενο φορτισμένο. «Εσείς που αύριο θα είστε ακόμα ζωντανοί, τι περιμένετε; Γιατί δεν αγαπάτε αρκετά; Εσείς που έχετε τα πάντα, τι φοβάστε;», κατέληγε. Προ ημερών, η Φραντσέσκα Μπόρι επανήλθε με ένα νέο άρθρο –στην Guardian. Θέλησε να απαντήσει στον χείμαρρο των μηνυμάτων που έλαβε ως απάντηση στο πρώτο της κείμενο. Αυτή τη φορά ήταν πιο ψύχραιμη. Ισως διότι έγραφε από την Ιερουσαλήμ και όχι από το Χαλέπι. Αυτή τη φορά, για κλείσιμο επέλεξε το σχόλιο ενός Σύρου φίλου της: «Περισσότεροι από 100.000 νεκροί και το κομμάτι για τη Συρία που έκανε πάταγο είχε θέμα τους δημοσιογράφους». Η Μπόρι είναι σίγουρη, ανάμεσα στα πολλά e-mail που μένουν ακόμα να διαβάσει, θα είναι και ένα ευχαριστήριο από τον Μπασάρ αλ Ασαντ.