Αναζήτηση
Το σημερινό, όμως, το οποίο καταγράφω εδώ, ξεπερνά και την πιο οργιώδη φαντασία: δεν φτάνει που αντιγράφουν αγρίως τον Ανδρέα, τώρα έχουν πέσει να αντιγράψουν και τον… Γιώργο! Οπως με ενημέρωσαν, το καινούργιο οργανωτικό σχήμα του κόμματος, όπως περιλαμβάνεται στο Καταστατικό που ενέκρινε το Συνέδριο, προβλέπει εκτός από τα μέλη τού (ενιαίου πλέον) ΣΥΡΙΖΑ και «υποστηρικτές». Τι (θα) είναι αυτοί οι «υποστηρικτές»; Σύμφωνα με όσα μου εξήγησαν, θα έχουν μια χαλαρή σχέση με το κόμμα, δεν θα είναι μέλη, αλλά θα λειτουργούν υποστηρικτικά στις πρωτοβουλίες του κόμματος.
Τι μου θύμισε όλο αυτό; Οτι όταν ανέλαβε ο Γιώργος αρχηγός του ΠΑΣΟΚ, προκειμένου να ξεφύγει από την ομηρεία του «οργανωμένου» ΠΑΣΟΚ, δημιούργησε έναν παράπλευρο μηχανισμό στον οποίο έδωσε την ευφυή, θα τη χαρακτηρίσω, ονομασία «Κάθε μέρα πολίτης».
Με πληροφόρησαν ότι για τους «υποστηρικτές» του Αλέξη αντιδρά έντονα ο Παναγιώτης Λαφαζάνης, ο οποίος, όπως λέει, φτιάξαμε ενιαίο κόμμα για να χωρέσουν όλοι, τι είναι αυτοί οι «υποστηρικτές»;
Ο,τι και οι «πολίτες» του Γιώργου, Παναγιώτη –αντιγραφή κανονική!
Ξεχασιάρης ο Σόιμπλε
Ευκαιρίας δοθείσης, δεν μπορώ να μην επισημάνω την άθλια παρέμβαση του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε στα εσωτερικά της χώρας –και απορώ με την κυβέρνηση η οποία έκανε ότι δεν κατάλαβε. Αναφέρομαι στη δήλωση του γερμανού υπουργού Οικονομικών (στη γνωστή «Μπιλντ») με την οποία επιχείρησε να απαξιώσει με τον πλέον άθλιο τρόπο τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης Αλέξη Τσίπρα.
Ιδού η απάντηση που έδωσε όταν ρωτήθηκε για την επίσκεψη Τσίπρα στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας:
«Aκουσα ότι κάποιος από την αντιπολίτευση συναντήθηκε με τον κ. Παπούλια. Μου είπαν, για την ακρίβεια, ότι ο αρχηγός μιας ομάδας αντιπολιτευόμενων βουλευτών έγινε δεκτός από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Δεν ρώτησα ποιο ήταν το θέμα της συνάντησης».
Υπενθυμίζω ότι πρόκειται για τον ίδιο Σόιμπλε ο οποίος δέχθηκε τον Τσίπρα στο γραφείο του στο Βερολίνο τον χειμώνα· και ότι πρόκειται για τον ίδιο Σόιμπλε ο οποίος πέρυσι, παραμονές εκλογών, χτυπούσε υποτίθεται τον Τσίπρα με δηλώσεις, με αποτέλεσμα να του στέλνει καθημερινά χιλιάδες ψηφοφόρους. Τότε που είχαν πλάνο «βγαίνει ο ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές, μας αδειάζει η Ελλάδα τη γωνιά από το ευρώ»…
Στα βήματα της Μελίνας
Παρακολουθώ με ιδιαίτερο ενδιαφέρον την προσπάθεια του Πάνου Παναγιωτόπουλου (μικρή φωτογραφία), πρώην στρατάρχη των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων, να βαδίσει στα βήματα της Μελίνας. Και πρέπει να ομολογήσω ότι εκτιμώ το γεγονός πως, αντί να γίνει, όπως άλλοι συνάδελφοί του υπουργοί Πολιτισμού, «τροχονόμος» για τις προσκλήσεις του φεστιβάλ, αποφάσισε να ασχοληθεί σοβαρά με ένα από τα «ιερά τραύματα», θα το ονομάσω, του ελληνικού πολιτισμού, που είναι τα Γλυπτά του Παρθενώνα.
– Δεν έχω ψευδαισθήσεις, μου έλεγε χθες. Το θέμα έχει πολλές διαστάσεις (νομικές, πολιτιστικές, διεθνούς δικαίου), όμως πάνω απ’ όλα είναι θέμα πολιτικό. Σε πολιτικό επίπεδο θα ληφθεί η όποια απόφαση. Και εκεί πρέπει να δουλέψουμε εντατικά.
Στο πλαίσιο αυτό μεταβαίνει στο Παρίσι και την Τρίτη θα συναντηθεί με τη διευθύντρια της UNESCO Ιρίνα Μπόκοβα, από την οποία θα ζητήσει να υιοθετήσει ο παγκόσμιος πολιτιστικός οργανισμός το αίτημα για την επιστροφή των Γλυπτών εκεί όπου ανήκουν, στην πατρίδα τους.
– Ελπίζετε ότι θα την πείσετε; τον ρώτησα.
– Ελπίζω ότι θα με ακούσει.
Ο απόστρατος στρατάρχης Πάνος εθεάθη αργά το βράδυ της Πέμπτης να συντρώγει στον Διόνυσο, κάτω από τη φωτισμένη Ακρόπολη, με τον Μιχαήλ Μπαρίσνικοφ (μεγάλη φωτογραφία) και τον Γουίλεμ Νταφό, οι οποίοι έδωσαν μια εξαιρετική παράσταση στην Αθήνα.
– Πώς ήταν; ρώτησα, περισσότερο για να ικανοποιήσω την περιέργειά μου.
– Εξαίσιες προσωπικότητες είναι αυτοί οι δύο. Ειδικά ο Μπαρίσνικοφ με εξέπληξε με το πόσο πολιτικοποιημένος είναι. Με ρώτησε τα πάντα για την Ελλάδα, ενώ γνώριζε ακόμη και για την επίσκεψη Σόιμπλε.
– Εχω ακούσει ότι «θαυμάζει» πολύ τον Πούτιν…
– Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο… μου απάντησε γελώντας.
Ο υπουργός Πολιτισμού θα συναντηθεί στο Παρίσι και με τη γαλλίδα συνάδελφό του Ορελί Φιλιπετί, γιατί και το Λούβρο έχει κάτι ζητηματάκια με αρχαιότητες που φιλοξενεί.
– Στη Βρετανία δεν πρέπει να πάτε για τα Γλυπτά;
– Είναι νωρίς ακόμη…
Κατάλαβα. Πρέπει πρώτα να «ψηθεί» το θέμα…
Ατρόμητος ο Αδωνις
Ηταν η ημέρα των υπουργών χθες. Τηλεφώνησα στον υπουργό Αδωνη, να ρωτήσω λεπτομέρειες για την «επεισοδιακή» συνάντηση που είχε με κάτι παλικάρια της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στο προαύλιο του Αττικού Νοσοκομείου, αλλά τον βρήκα απασχολημένο.
– Τι έγινε ακριβώς; ρώτησα.
– Ο,τι έμαθες. Κάποιοι νομίζουν ότι τα κρατικά νοσοκομεία είναι ιδιοκτησία τους και ότι απαγορεύεται να επισκέπτεται ένα νοσοκομείο υπουργός της κυβέρνησης.
– Νοσηλεύεστε;
– Οχι, με τον Κυριάκο Μητσοτάκη συνεργαζόμαστε για θέματα της κυβέρνησης…
Αυτά είναι! Δεν τον πτοεί τίποτε τον Αδωνη. Ατρόμητος, ρε παιδί μου…
Συνεπής… ο πρόεδρος Απόστολος
Βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, ονόματα δεν λέω (βαριέται την γκρίνια ο άνθρωπος, όπως με προειδοποίησε), μου τηλεφώνησε χθες για να μου επισημάνει ότι ο πρόεδρος Απόστολος «έχω και σήμερα τα νεύρα μου» Κακλαμάνης, ο οποίος απείχε της ψηφοφορίας για το πολυνομοσχέδιο την Τετάρτη το βράδυ, είχε διατυπώσει κατά το παρελθόν, όταν άλλοι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ απείχαν από τις ψηφοφορίες, το ακόλουθο θεώρημα:
«Δεν υπάρχει αποχή από την ψηφοφορία. Αποχή σημαίνει αδυναμία. Ή ψηφίζεις ή καταψηφίζεις. Αλλος δρόμος δεν υπάρχει».
Μια δραματική αποστροφή από την ομιλία του Κώστα Σκανδαλίδη στη Βουλή, κατά τη συζήτηση για το πολυνομοσχέδιο, απεικονίζει ίσως με τον πιο ρεαλιστικό τρόπο το πολιτικό (αλλά και συνειδησιακό) πρόβλημα που αντιμετωπίζουν πολλοί από τους βουλευτές της δικομματικής συμπολίτευσης. «Μην παίζετε άλλο με τις αντοχές μας», προειδοποίησε ο πρώην υπουργός, και προφανώς η προειδοποίηση αυτή είχε αποκλειστικό αποδέκτη την κυβέρνηση.
Σε μια περίοδο που αμφισβητείται έντονα η επιτυχία του προγράμματος –για την ακρίβεια πιθανολογείται σχεδόν από τους πάντες ότι το πρόγραμμα θα αποτύχει -, η πιθανότητα επιβολής νέων μέτρων στο άμεσο μέλλον –το φθινόπωρο για παράδειγμα –δημιουργεί συνθήκες πανικού για τους βουλευτές αυτής της κατηγορίας. Η σαθρή, οριακή σχεδόν, πλειοψηφία που κυβερνάει, στηριγμένη στις Κοινοβουλευτικές Ομάδες της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι θα αντέξει μια καινούργια δοκιμασία στην κάλπη.
Με την έννοια αυτή, είναι εξαιρετικά δύσκολο να περάσει οποιοδήποτε μέτρο από τη Βουλή, μέτρο στο πλαίσιο των μνημονιακών υποχρεώσεων της κυβέρνησης.
Ετσι, το ερώτημα που τίθεται είναι με ποιον τρόπο θα καλυφθούν οι συνεχείς μαύρες τρύπες που δημιουργούνται στην εκτέλεση του προγράμματος. Και πώς, αφού το πρόγραμμα χωλαίνει, θα δημιουργηθούν οι συνθήκες αναστροφής της ύφεσης, που εκτιμά συνεχώς το οικονομικό επιτελείο;
Πολλοί θεωρούν ότι με κάποιον μαγικό τρόπο, με μια λύση από ψηλά, θα ξεπεραστούν τα προβλήματα αυτά. Οτι η εκτέλεση του προγράμματος θα επανέλθει σε ορθή πορεία και πως αυτή η διορθωτική κίνηση θα φέρει με τη σειρά της την πολυπόθητη ανακοπή της ύφεσης.
Αλλά όλα αυτά δεν είναι παρά ευχές και ελπίδες. Δεν βασίζονται πουθενά. Η πραγματικότητα είναι μία και μόνη: ότι η αδυναμία εκτέλεσης του προγράμματος για να μη φέρει καινούργια μέτρα χρειάζεται να αντικατασταθεί από μια άλλη κυβερνητική λειτουργία. Με πραγματικές μεταρρυθμίσεις και διαρθρωτικές αλλαγές που μπορεί να φέρουν ανάπτυξη. Κάτι που δεν πρόκειται να συμβεί όσο συνεχίζεται η ίδια πολιτική των περικοπών και της σκληρής λιτότητας…
