Αναζήτηση
Παρακολούθησα με ιδιαίτερο ενδιαφέρον την προσπάθεια του Πάνου Καμμένου (μεγάλη φωτογραφία), όλες αυτές τις ημέρες που μεσολάβησαν από τις αποκαλύψεις των «ΝΕΩΝ», να αποδείξει ότι δεν συντρέχει λόγος για την έρευνα των Αρχών αναφορικά με το σκάφος «Iliatoras of London». Διότι όλα είναι νόμιμα. Δεν τον κατηγορώ, πολύ σωστά αμύνεται –άλλωστε από τις απαντήσεις και τις καθαρές εξηγήσεις που θα δώσει ενώπιον των αρμοδίων υπηρεσιών θα κριθεί αν θα συνεχίσει να κοσμεί διά της παρουσίας του το πολιτικό προσωπικό της χώρας. Και αυτό το γνωρίζει καλύτερα παντός άλλου…
Στο πλαίσιο αυτό απέφυγα επιμελώς να σχολιάσω τα διάφορα, μπερδεμένα έως θολά θα τα χαρακτηρίσω, που αναφέρει σχετικά με το ιδιοκτησιακό καθεστώς του σκάφους της οικογενείας του. Ακριβώς επειδή θεωρώ ότι πρωτίστως οφείλει να πείσει τους ψηφοφόρους του κόμματος Ανεξάρτητοι Ελληνες για το πώς γίνεται, την ίδια στιγμή που έχει αυτοαναγορευθεί σε απηνή διώκτη των οφσόρ και του κρυμμένου πλούτου ανά τον κόσμο, ο οικογενειακός «Iliatoras of London» να ανήκει σε οφσόρ με έδρα έναν παράδεισο της παγκόσμιας φοροδιαφυγής. (Εννοείται ότι μένω μόνο σε αυτό –τα υπόλοιπα, περί τα οικονομικά και άλλα στοιχεία της υπόθεσης, τα ερευνούν ήδη οι Αρχές.)
Ομως τα ψέματα τελείωσαν. Οπως έγινε γνωστό χθες, την προσεχή Τρίτη η Επιτροπή πόθεν έσχες της Βουλής θα ασχοληθεί με την περίπτωση του Π. Καμμένου και ειδικότερα αν υπάρχουν κενά στις δηλώσεις που έχει υποβάλει από το 1993, οπότε και εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής. Υποθέτω ότι θα έχει όλες τις αποδείξεις που θα του ζητηθούν. Το γιατί, το ανέφερα στην αρχή.
Ο ίδιος φαίνεται ότι το έχει καταλάβει επαρκώς. Προχθές το βράδυ, κατά τη συζήτηση για τη λίστα Λαγκάρντ στη Βουλή, είπε επί λέξει:
«Αν θέλουμε να μιλούμε για αξιοπιστία του πολιτικού κόσμου έχουμε υποχρέωση να αποδείξουμε ότι θέλουμε και την έρευνα, θέλουμε και το δίκαιο».
Φαντάζομαι ότι τα πίστευε αυτά που έλεγε. Εκτός πια και αν στο μπάνιο το αγαπημένο του τραγούδι είναι το γνωστό «τα ψεύτικα, τα λόγια, τα μεγάλα/ μου τα ‘πες με το πρώτο σου το γάλα»…
(Επισημαίνω ότι κατά τη συνεδρίαση της Επιτροπής πόθεν έσχες της Τρίτης θα εξεταστεί και το –διαχρονικό –αίτημα για έλεγχο του πόθεν έσχες των πολιτικών από το 1974 και εντεύθεν. Good wines, που λένε και στο χωριό μου…)
Σαν ψηφοφορία από παλιά
Παρατήρησα και εγώ, μετά μεγάλης προσοχής μάλιστα, τα αποτελέσματα της ψηφοφορίας για την Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό που επισήμανα είναι ότι το κόμμα μπορεί να πήγε στο 27% στις περυσινές εκλογές, αλλά τα αποτελέσματα της ψηφοφορίας είναι ίδια ή πανομοιότυπα με ψηφοφορία που θα γινόταν για την Κεντρική Επιτροπή εάν το κόμμα βρισκόταν, κατά τα συνήθη, στο 4%!
Ητοι, έδωσαν τη μάχη δύο φατρίες: οι προερχόμενοι από το ΚΚΕ Εσωτερικού και οι προερχόμενοι από το ΚΚΕ. Επικράτησαν οι πρώτοι με αναλογία 3 προς 1! Και καταβαραθρώθηκαν όλοι οι υπόλοιποι. Ας πούμε, έπαθαν πανωλεθρία κανονική (κλαίω…) οι εκ του ΠΑΣΟΚ προερχόμενοι, με κορυφαία περίπτωση εκείνη του Αντώνη Κοτσακά (μικρή φωτογραφία), ο οποίος είχε αναλάβει να τους οργανώσει τώρα που έγιναν μεγάλο κόμμα, αλλά τα κατάφερε τόσο καλά (όπως επί… Ακη, ένα πράγμα, που έκανε ακριβώς την ίδια δουλειά) ώστε δεν βγήκε ούτε ο ίδιος.
Το ότι δεν εξελέγησαν οι εκ του ΠΑΣΟΚ προερχόμενοι βουλευτές Δημήτρης Τσουκαλάς και Γιάννης Μιχελογιαννάκης (το αστέρι από το Ηράκλειο), η ακτιβίστρια του twitter Νίνα Κασιμάτη και ο σύντροφός της στον αγώνα Γιάννης Χατζηαντωνίου (επικεφαλής του περιοδικού «Νέος Αγωνιστής», που έλαβε μόνο 4 ψήφους) το κρίνω ως απολύτως φυσιολογικό –ξένα σώματα τους θεωρούν, αλλά δεν το έχουν καταλάβει. Η Σοφία Σακοράφα για παράδειγμα, η οποία βίωσε ακριβώς αυτό (είπε στο Συνέδριο ότι ως μέλος της ΚΕ ουδέποτε της ανατέθηκε να κάνει κάτι, αλλά και ουδέποτε ζητήθηκε η γνώμη της για κάτι), σοφά ενεργώντας, απέφυγε να θέσει υποψηφιότητα.
Καταγγέλλω φυσικά την ελεεινή συμπεριφορά των συνέδρων στον αγωνιστή και πάντα τρέντι (με αλογοουρά και μαλλί στο χρώμα του έβενου) Τάσο Κουράκη, τον οποίο άφησαν εκτός Κεντρικής Επιτροπής. Και διαμαρτύρομαι έντονα διότι επιφύλαξαν παρόμοια τύχη στον γνωστό διανοητή του θεάτρου και του κινηματογράφου Γιώργο Πάντζα! Αίσχος, αυτό μόνο έχω να πω.
Εννοείται ότι εκφράζω τη βαθιά μου θλίψη γιατί δεν εξελέγη η μορφή του αγώνα Στάθης Παναγούλης, αλλά είμαι βέβαιος, ότι κάτι θα βρει να πνίξει τον καημό του…
Περαστικά σε όλους εύχομαι, πάντως.
Το μεγάλο ερώτημα
Τα περί την παραπομπή του Γιώργου Παπακωνσταντίνου, Παπακ. για τους φίλους, σχετικά με την αλλοίωση της λίστας Λαγκάρντ, είναι λίγο-πολύ γνωστά. Σήμερα, αύριο, τις επόμενες ημέρες τέλος πάντων, θα συγκροτηθεί το Δικαστικό Συμβούλιο το οποίο θα εξετάσει τον φάκελο, για να καταλήξει στην πρότασή του αν θα τον παραπέμψει στο Ειδικό Δικαστήριο. Είναι μια διαδικασία η οποία θα κρατήσει μήνες, γιατί το Συμβούλιο (τρεις αρεοπαγίτες, δύο σύμβουλοι Επικρατείας) θα ορίσει στη συνέχεια ανακριτή. Εκείνος θα μελετήσει τη δικογραφία (ελέω και Ζωής να ‘χει Κωνσταντοπούλου, 20.000 σελίδες –μισό δάσος χαρτί δηλαδή, αν συνυπολογιστούν και τα αντίγραφα…) και μετά θα αναθέσει σε εισαγγελέα να διατυπώσει την τελική πρόταση.
Ομως το μέγα ερώτημα είναι αν αυτή η υπόθεση φτάσει ποτέ στο δικαστήριο. Ρώτησα χθες έγκριτο συνταγματολόγο-νομικό. Μου δήλωσε ξεκάθαρα ότι «υπάρχει παραγραφή λόγω της περυσινής διπλής εκλογικής αναμέτρησης». Και μου εξήγησε ότι «το άρθρο 86, παρ. 3 του Συντάγματος ορίζει ότι η Βουλή μπορεί να ασκήσει τη σχετική αρμοδιότητά της μέχρι το πέρας της δεύτερης τακτικής συνόδου της βουλευτικής περιόδου που αρχίζει μετά την τέλεση του αδικήματος».
Ποιος θα πάρει την απόφαση, να παραγνωρίσει αυτή την πραγματικότητα; Εγώ το μόνο που σκέφτομαι είναι το τι έχει να γίνει μόλις του Δικαστικό Συμβούλιο αποφασίσει «παραγραφή»…
Ο Μόσιαλος αρνήθηκε
Μετ’ εμποδίων εξελίσσεται η υπόθεση του στησίματος της νέας δημόσιας ραδιοτηλεόρασης. Χθες πολλοί άκουσαν με ανακούφιση -γιατί το κατέχει το θέμα εξαιρετικά –την τοποθέτηση του πρώην υπουργού Τύπου Ηλία Μόσιαλου στο Εποπτικό Συμβούλιο του νέου φορέα. Του τηλεφώνησα για να πληροφορηθώ τα σχετικά με το Συμβούλιο. Μου δήλωσε ότι δεν θα μετάσχει τελικά. Εξακολουθούν να συντρέχουν οι «προσωπικοί λόγοι» που τον απέτρεψαν να δεχθεί τον Ιούνιο τη θέση του υφυπουργού για τη δημόσια ραδιοτηλεόραση. Κρίμα…
