Τα όσα συνέβησαν προχθές στα Προπύλαια είναι λίγο-πολύ γνωστά. Καμιά πενηνταριά φοιτητές που διαφωνούν με τον νέο τρόπο διοίκησης των ΑΕΙ προσπάθησαν να εισβάλουν στην αίθουσα του Πανεπιστημίου όπου συνεδρίαζε το νεοσύστατο Συμβούλιο Ιδρύματος, φωνάζοντας συνθήματα όπως «Η χούντα δεν τελείωσε το ’73». Μέλη του Συμβουλίου, φοβούμενα για τη σωματική τους ακεραιότητα, κάλεσαν την Αστυνομία. Υστερα από πολλά τηλεφωνήματα, έφτασαν δύο διμοιρίες των ΜΑΤ, που έκαναν περιορισμένη χρήση χημικών, απελευθέρωσαν τους ομήρους και συνέλαβαν 31 φοιτητές –οι οποίοι αργότερα αφέθηκαν ελεύθεροι. Η συνεδρίαση φυσικά δεν έγινε και είναι άγνωστο πότε και σε τι συνθήκες θα μπορέσει να πραγματοποιηθεί.

Μαζί με τα ΜΑΤ έφτασαν και έξι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ για να υπερασπιστούν το δικαίωμα μιας ομάδας πολιτών να διαλύουν οποιαδήποτε εκδήλωση δεν είναι της αρεσκείας τους. Το ίδιο βράδυ, κάποιο «Δίκτυο Πανεπιστημιακών» εξέδωσε ανακοίνωση όπου μιλά για «μέρες Χούντας στα ελληνικά πανεπιστήμια» και χαρακτηρίζει όσους φωνάζουν την Αστυνομία στο Πανεπιστήμιο ανάξιους να φέρουν τον τίτλο του ακαδημαϊκού δασκάλου, εχθρούς του Πανεπιστημίου και «συνεχιστές των χειροκροτητών του Παπαδόπουλου και των συνεργατών της δικτατορίας». Ως παράδειγμα τέτοιων ανάξιων πανεπιστημιακών αναφέρεται η αναπληρώτρια καθηγήτρια Βάσω Κιντή.

Η ίδια, μαζί με τον πρόεδρο του Ιδρύματος Δημήτρη Μπερτσιμά, αναφέρονται σε ειρωνικό παραπολιτικό σημείωμα που δημοσιεύτηκε την επομένη στην «Ελευθεροτυπία» με τίτλο «Νέα ήθη σε νέα εποχή». Χάρις στα ΜΑΤ «σώθηκαν» από τους… τρομοκράτες οι δύο πανεπιστημιακοί, αναφέρει η συνάδελφος, βεβαιώνοντας ότι το μόνο που ήθελαν οι φοιτητές ήταν να καταθέσουν τα αιτήματά τους. Η στοχοποίηση ήταν πλέον σαφής. Και η αντίστροφη μέτρηση είχε αρχίσει. Πράγματι, χθες το πρωί μερικές δεκάδες φοιτητές περίμεναν την κυρία Κιντή έξω από το γραφείο της στην Πανεπιστημιούπολη. Ισως να ήθελαν να κάνουν διάλογο μαζί της ή να την καλέσουν για καφέ. Καλού κακού πάντως, η καθηγήτρια ειδοποιήθηκε να μην πάει στο γραφείο της.

Οι πρακτικές τρομοκράτησης των πανεπιστημιακών που έχουν ταχθεί υπέρ των μεταρρυθμίσεων δεν είναι καινούργιες. Ολοι θυμόμαστε το «κτίσιμο» του πρύτανη του Δημοκρίτειου Θανάση Καραμπίνη από έξι φοιτητές στην Ξάνθη, την εισβολή κουκουλοφόρων στο γραφείο της Δανάης Διακουλάκη στο ΕΜΠ ή το κλείδωμα 20 καθηγητών του Πανεπιστημίου Κρήτης στο γραφείο τους από φοιτητές. Κανείς δεν θέλει φυσικά τις δυνάμεις της τάξης στα πανεπιστήμια. Δεν μπορεί όμως και να γίνεται άλλο ανεκτός ο εκφοβισμός όσων εκφράζουν μια άποψη με την οποία διαφωνούν κάποιες μειοψηφίες (ή και πλειοψηφίες!). Δεν μπορεί να ζητούν οι καθηγητές άδεια από τους φοιτητές για να συνεδριάσουν, όπως δεν μπορεί να εμποδίζονται να εφαρμόζουν τους νόμους του κράτους.

Στον Αλέξη Τσίπρα μπορεί να αρέσει ο ρόλος του γκρεμιστή, αλλά καλό είναι να τον περιορίσει στον Συνασπισμό. Το γκρέμισμα θέλει «νου και καρδιά και χέρι». Ο Μιχάλης Παπαγιαννάκης, τον οποίο θυμήθηκε χθες ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ, δεν θα συμφωνούσε ποτέ, και για κανένα λόγο, με το γκρέμισμα της ελευθερίας του λόγου.

Τελευταία Νέα