«Οι πρόεδροι δεν μπορούν να παραδεχτούν τα λάθη τους», είχε πει κάποτε ανώτερο στέλεχος της κυβέρνησης Μπους στον αμερικανό πολιτικό συντάκτη του περιοδικού «Σλέιτ» Τζον Ντίκερσον. Αν το κάνει ένας πρόεδρος, αυτομάτως θέτει τον εαυτό του σε μειονεκτική θέση και δημιουργεί πολύ κακό προηγούμενο για το μέλλον, όταν κάτι δεν θα πάει κατά τα προσδοκώμενα. Επιπλέον, αν αναγνωρίσει ένα σφάλμα, ποιος ο λόγος να μην αναγνωρίσει και άλλα; Σε κάθε περίπτωση, υποστηρίζει ο Ντίκερσον, ένα mea culpa καλό είναι να αποφεύγεται κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου.

Σε αυτή τη λογική κινείται και η ήπια απάντηση του Μπαράκ Ομπάμα, όταν σε πρόσφατη συνέντευξη Τύπου στον Λευκό Οίκο κλήθηκε να αναγνωρίσει το λάθος για το οποίο έχει μετανιώσει περισσότερο. «Κατά τη διάρκεια των δύο πρώτων χρόνων της θητείας μου το μεγαλύτερο λάθος μου ήταν το ότι πίστεψα πως η δουλειά μου ήταν μόνο να κάνω τις σωστές πολιτικές επιλογές. Από τη φύση του όμως αυτό το αξίωμα απαιτεί και άλλα, να δώσεις στον αμερικανικό λαό μια ιστορία που να του δημιουργεί την αίσθηση της ενότητας και να του δίνει στόχο, αισιοδοξία∙ ειδικά σε καιρούς δύσκολους… Γιατί η ελπίδα υπάρχει ακόμη». Με λίγα λόγια, το μήνυμα του Ομπάμα ήταν ότι υπήρξε τόσο απορροφημένος στον στόχο του – να στηρίξει τον αμερικανικό λαό – που τελικά αμέλησε να του εξηγήσει τι ακριβώς έκανε. Οποιαδήποτε κριτική πάνω σε αυτό το θέμα, πρόσθεσε, τη θεωρεί θεμιτή.

Η αλήθεια είναι ότι το 2008, όταν ήταν ακόμη υποψήφιος, αυτού του τύπου οι ήπιες απαντήσεις τού φαίνονταν διασκεδαστικές. Οταν, για παράδειγμα, σε μια τηλεμαχία κατά τις προκριματικές εκλογές για το χρίσμα των Δημοκρατικών οι υποψήφιοι ρωτήθηκαν για τα αδύνατα σημεία τους, ο Ομπάμα εκμυστηρεύτηκε ότι είναι ακατάστατος και πως χρειάζεται απαραιτήτως κάποιον άλλο να αναλάβει να βάλει σε τάξη τα χαρτιά του. Το οποίο μπορεί να μην ήταν τόσο εκ βαθέων εξομολόγηση, ήταν όμως η αλήθεια. Αντιθέτως, και η Χίλαρι Κλίντον και ο Τζον Εντουαρντς δεν κατάφεραν να ξεφύγουν από τα τετριμμένα. «Το πιο αδύνατο σημείο μου; Η τεράστια επιθυμία μου να βοηθήσω τους φτωχούς νέους. Η ανυπομονησία μου να φέρω την αλλαγή στην Αμερική». Την επομένη ο υποψήφιος τότε Ομπάμα έκανε χιούμορ: «Αν ήμουν ο τελευταίος στη σειρά, θα είχα αντιληφθεί τους κανόνες του παιχνιδιού και θα είχα απαντήσει ότι μου αρέσει πάρα πολύ να βοηθάω τις ηλικιωμένες κυρίες να περνούν τον δρόμο και πως όταν αρνούνται τη βοήθειά μου αισθάνομαι φρικτά».

Από τότε έως σήμερα, σχολιάζει ο Ντίκερσον, ο αμερικανός πρόεδρος έμαθε τους κανόνες του παιχνιδιού. Δεν είναι ο μόνος. Ο Ρεπουμπλικανός αντίπαλός του, ο Μιτ Ρόμνεϊ, επίσης παραδέχθηκε πως έχει κάνει λάθη, αν και απέφυγε να διευκρινίσει ποια ήταν αυτά. Στη συνείδηση όμως των ψηφοφόρων, καταλήγει ο αμερικανός δημοσιογράφος, ο χαρισματικός πολιτικός είναι αυτός που τολμά να μιλήσει γι’ αυτά για τα οποία οι άλλοι διστάζουν.

Τελευταία Νέα