Αναζήτηση
Ενα βεβηλωμένο άγαλμα της Παναγίας. Μια απότομη στριφογυριστή σκάλα. Ενα κορίτσι το κεφάλι του οποίου περιστρέφεται και από το στόμα του βγάζει ένα παχύρρευστο πράσινο υγρό. Καμία από αυτές τις κλασικές σκηνές του κινηματογραφικού «Εξορκιστή» δεν θα δουν οι θεατές στη θεατρική μεταφορά του έργου που κάνει πρεμιέρα τον άλλο μήνα στο θέατρο Γκέφεν του Λος Αντζελες.
«Η κακή επιλογή για τη μεταφορά είναι ακριβώς αυτή, δηλαδή να προσπαθήσω να μεταφέρω πιστά στη σκηνή το φιλμ», είπε ο Τζον Πίλμαγιερ που κάνει την προσαρμογή του «Εξορκιστή» στις συνθήκες του θεάτρου. «Το θέμα δεν είναι πώς θα καταφέρω να κάνω το κεφάλι κάποιου παιδιού να περιστρέφεται», εξήγησε ο συγγραφέας τονίζοντας πως η ουσία είναι αλλού και όχι στο προφανές.
Πίσω από τις σκηνές της μάχης αυτής για την ψυχή ενός κοριτσιού εκτυλίσσεται ένας μικρότερης κλίμακας αγώνας, σε καλλιτεχνικό και όχι θεολογικό επίπεδο. Ενα έργο που μοιράζεται το DNA του με μια ταινία τρόμου μπορεί να επωφεληθεί από το φιλμ και ταυτόχρονα να μη βρεθεί δέσμιο της βαριάς κινηματογραφικής κληρονομιάς του;
«Αυτό δεν μπορούμε να το πούμε, παρά μόνο όταν το έργο σταθεί στα πόδια του ενώπιον των θεατών», υποστήριξε ο Πίλμαγιερ.
Πρωταγωνιστές της παράστασης είναι η Μπρουκ Σιλντς («Γαλάζια λίμνη») στον ρόλο της μητέρας του κοριτσιού, που στην ταινία υποδυόταν η Ελεν Μπέρνστιν, και ο Ρίτσαρντ Τσάμπερλεν («Τα πουλιά πεθαίνουν τραγουδώντας») στον ρόλο του εξορκιστή κληρικού (Μαξ φον Σίντοφ στην ταινία).
Αναπόφευκτη θα είναι η σύγκριση του θεατρικού έργου με το βραβευμένο με δύο Οσκαρ φιλμ του ’76, αλλά ο Τζον Πίλμαγιερ δεν δίνει ιδιαίτερη σημασία. Εκείνος έχει άλλη οπτική στα πράγματα έχοντας διαβάσει το μυθιστόρημα του Γουίλιαμ Πίτερ Μπλάτι, στο οποίο βασίστηκε το θρίλερ. «Είναι μια ιστορία ανθρώπων που αμφιβάλλουν για την πίστη τους», εξήγησε και τόνισε πως για τον ίδιο η ιστορία με τη δαιμονισμένη κοπέλα είναι «μια μελέτη στην πίστη».
Ευχάριστη έκπληξη ήταν για τον διακεκριμένο σκηνοθέτη Τζον Ντόιλ το γεγονός ότι ο συγγραφέας με το κείμενό του έθετε θεμελιώδη ζητήματα για το καλό και το κακό. «Οπως σε κάθε ιστορία ηθικής, το καλό εν τέλει επικρατεί του κακού; Και ποιο είναι το τίμημα της νίκης αυτής;» λέει ο Ντόιλ.
Ο οποίος αποφάσισε ότι ο θίασος θα είναι μικρός (εννέα άτομα) και θα βρίσκεται στη σκηνή καθ’ όλη τη διάρκεια της παράστασης, ενώ τον ρόλο του δαιμονισμένου κοριτσιού θα τον παίξει μια ενήλικη ηθοποιός (Εμιλι Γιέτερ).
Επίσης, η παράσταση δεν θα έχει διάλειμμα. «Αν θέλεις να δημιουργήσεις ατμόσφαιρα έντασης στο θέατρο, δεν πρέπει να αφήσεις το κοινό να βγει έξω και να χαλαρώσει», λέει ο σκηνοθέτης.
