Είναι αλήθεια ότι η παραγωγή παιδικών προγραμμάτων ουδέποτε άνθησε στη χώρα μας – με εξαίρεση τις προσπάθειες της κρατικής ΕΡΤ παλαιότερα και τις έξοχες δουλειές του Ευγένιου Τριβιζά, όμως για πολύ μικρά παιδιά. Για τα μεγαλύτερα, για την ευαίσθητη ηλικία της εφηβείας, είχαν αναλάβει οι εισαγόμενες σειρές να ψυχαγωγήσουν και εντέλει να διαμορφώσουν τα ήθη που θα ακολουθούσαν το μεγάλωμα και την επίσημη είσοδο στην αγορά της κατανάλωσης. Παρακολουθώντας στο πέρασμα των χρόνων την εξέλιξη της θεματολογίας και των χαρακτήρων που πρωταγωνιστούν στις πιο επιτυχημένες εξ αυτών, βλέπουμε αίφνης ότι από σειρές που πρόβαλλαν παιδιάστικα καμώματα έχουμε φτάσει σε σειρές όπου οι εφηβικοί χαρακτήρες είναι μικρομέγαλα που θέλουν να γίνουν σελέμπριτι, πασπαλίζονται με χρυσόσκονη και ονειρεύονται την ημέρα που θα γίνουν σούπερ σταρ.

Το είδαμε να συμβαίνει προσφάτως με την εισαγόμενη παιδική σαπουνόπερα «Πάτι» και την πατοϋστερία που κατέλαβε τον παιδόκοσμο, και δη τις πιτσιρίκες που μάθαιναν τα τραγούδια της σειράς, τα χορευτικά βήματα, ξεπατίκωναν τον τρόπο ντυσίματος των κοριτσίστικων χαρακτήρων της σειράς και φέρονταν ως μικρομέγαλες.

Η ιστορία ήθελε ακόμη και το ασχημόπαπο Πάτι να μεταμορφώνεται σε γκλάμουρ κύκνο επί της σκηνής, για να μην προσθέσουμε και το πλήθος από ερωτικά μπερδέματα των πρωταγωνιστών εφήβων που μπροστά τους ωχριούσαν και εκείνα της πιο καυτής ενήλικης σαπουνόπερας.

Η υπόθεση γίνεται πολύ σοβαρή και οι αμερικανοί κριτικοί τηλεόρασης αρχίζουν να ανησυχούν, καθώς από την εποχή της «Λάσι» και του μικρού Τιμ μοιάζει να έχουν περάσει αιώνες, όπως και από την εποχή που μεσουρανούσε στο αμερικανικό νεανικό κοινό η Κλαρίσα με τη σειρά «Η Κλαρίσα τα εξηγεί όλα», μόλις πριν από μια 20ετία (1991).

Ηταν μια χαριτωμένη, μικροκαμωμένη έφηβη που την απασχολούσε η σχέση με τη μητέρα της, τσακωνόταν με τον μικρότερο αδελφό της, προσπαθούσε να διεκδικήσει προσωπικό χώρο σε ένα σπίτι όπου μπαινόβγαιναν συγγενείς και φίλοι των γονιών – παιδικές υποθέσεις.

Πλέον η αντίστοιχη ηρωίδα ονομάζεται Τόρι Βέγκα στη σειρά «Victorious», φοράει μέικ απ, πηγαίνει γυμνάσιο στη Σχολή Τεχνών του Χόλιγουντ και έχει πρότυπό της την ποπ σταρ Ke$ha (ναι, αντί για S στο όνομά της φιγουράρει το σήμα του δολαρίου). Και η πιο παιδιάστικη συμπεριφορά που επιδεικνύει είναι ότι μαζί με τους φίλους της τρώνε παγωτά μιας ειδικής μάρκας, τα οποία διαφημίζουν ότι ένας τυχερός θα βρει στη συσκευασία εισιτήριο για τη συναυλία της Ke$ha.

Εδώ οι πιτσιρίκες είναι βαμμένες πιο έντονα από τις ίδιες τις μητέρες τους και ασχολούνται με την εμφάνισή τους καθημερινά με τέτοια σπουδή, λες και κάθε έξοδός τους είναι και μια εμφάνιση σε πασαρέλα, κρατούν στο χέρι ένα ποτήρι «μοκτέιλ» – ψευδοκοκτέιλ – και ονειρεύονται τη διασημότητα.

Η σειρά βρίθει υπαινιγμών για την πλαστική ομορφιά, κάνοντάς την να μοιάζει κάτι του συρμού ακόμη και στις εφηβικές ηλικίες. Σε μια συνάντηση της Τόρι με την αγαπημένη της σταρ Ke$ha, η δεύτερη ακούγεται να τη ρωτάει με μεγάλη φυσικότητα: «Τα ζυγωματικά σου είναι αληθινά;».

Σειρές που αρνούνται την παιδικότητα, που βασίζονται στη φυσιολογική κοριτσίστικη επιθυμία για γρήγορο μεγάλωμα, στη γοητεία που ασκεί σε εκείνες τις τρυφερές ηλικίες η λάμψη και εμμέσως πλην σαφώς εκμεταλλεύονται την αβεβαιότητα της άγουρης θηλυκότητας για να την κατευθύνουν σε πρότυπα του πιο ακραίου καταναλωτισμού.

Ηδη πάντως στη Γαλλία οι Αρχές, ανησυχώντας για την αυξανόμενη συμμετοχή παιδιών σε φωτογραφίσεις μόδας και στις πασαρέλες, όπου εμφανίζονται βαμμένα και στολισμένα σαν έμπειρα μοντέλα, απαγόρευσε με νόμο αυτή την τακτική. Το θλιβερό είναι ότι τα νιάτα αντί να προετοιμάζονται για τη χειραφέτηση της ενηλικίωσης γίνονται λεία των εμπορικών στρατηγικών που βλέπουν σε αυτά απλώς μια αγορά χωρίς αντιστάσεις.