Σπαρτιάτισσα έως το τέλος

Είναι ένα μήνυμα για την Ουάσιγκτον. Αλλά δεν θα έπρεπε να αφήσει αδιάφορη την Αθήνα. Η Ολυμπία Σνόου, τελευταία εκπρόσωπος της ελληνικής Ομογένειας στην αμερικανική Γερουσία, ανακοίνωσε ότι δεν προτίθεται να διεκδικήσει την επανεκλογή της στις ενδιάμεσες εκλογές του προσεχούς Νοεμβρίου. Ο λόγος που επικαλέστηκε είναι η «αυξανόμενη πόλωση» και η πεποίθησή της ότι «δεν αναμένεται να αλλάξει βραχυπρόθεσμα αυτή η έντονη κομματική αντιπαράθεση». Υπό αυτές τις συνθήκες δεν είναι διατεθειμένη να «δεσμευθεί για άλλα έξι χρόνια στη Γερουσία». Ακόμη και οι καχύποπτοι δύσκολα θα μπορούσαν να ισχυριστούν ότι η ελληνοαμερικανίδα γερουσιαστής επέλεξε να συνταξιοδοτηθεί στα 65 της χρόνια κάνοντας λίγη φασαρία ενόψει μιας αβέβαιης επανεκλογής στην πολιτεία του Μέιν. Η Σνόου δεν έχει χάσει ούτε μία αναμέτρηση από τις πολλές που έχει δώσει στα 40 χρόνια της πολιτικής της καριέρας. Στις εκλογές του 2006 εξελέγη με το σοβιετικό 74,41% των ψήφων, ενώ ο Δημοκρατικός αντίπαλός της είχε αρκεστεί στο ταπεινωτικό 20,75%. Το ποσοστό της ήταν μεγαλύτερο από τις εκλογές του 2000 και από τα υψηλότερα που είχε πετύχει ποτέ υποψήφιος σε εκλογές για τη Γερουσία. Κανένας δεν είχε αμφιβολία ότι οι συμπολίτες της στο Μέιν θα την τιμούσαν για ακόμη μία φορά. Η επανεκλογή της δεν θα είχε σημασία μόνο για το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα, που με την αποχώρησή της βλέπει να μειώνονται οι πιθανότητες να κερδίσει την πολυπόθητη πλειοψηφία στη Γερουσία. Θα ήταν μια νίκη με τεράστια συμβολική σημασία για εκείνο το κομμάτι της συντηρητικής Αμερικής που κλείνει τα αυτιά του στις υστερίες του Κινήματος του Τσαγιού, που παραμένει προσηλωμένο στον δρόμο της πολιτικής μετριοπάθειας. Εκείνης της Αμερικής που γνωρίζει ότι οι μεγάλες μάχες κερδίζονται με τη συναίνεση, ότι η ακραία ρητορική και η πολιτική μισαλλοδοξία υπονομεύουν την πρόοδο μιας κοινωνίας.

ΟΙ ΚΑΤΑΒΟΛΕΣ ΤΗΣ. Η Ολυμπία Σνόου ενηλικιώθηκε πολιτικά σε μια εποχή που στις Ηνωμένες Πολιτείες η αμοιβαία υποχώρηση δεν συνιστούσε ταπεινωτική ήττα και η δουλειά της αντιπολίτευσης δεν ήταν να αρνείται φανατικά οτιδήποτε πρότεινε η κυβέρνηση. Η στείρα κομματική αντιπαράθεση, τόσο οικεία στη χώρα που άφησαν οι γονείς της λίγο μετά τον πόλεμο για να αναζητήσουν μια καλύτερη τύχη στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, δεν είχε θέση στην πολιτική κουλτούρα της νέας πατρίδας της. Τουλάχιστον μέχρι τη στιγμή που οι νεοσυντηρητικοί αποφάσισαν ότι η εκλογή του Μπαράκ Χουσεΐν Ομπάμα, οι «σοσιαλιστικές» ιδέες του, το δεύτερο όνομά του ή το χρώμα του δέρματός του αποτελούν κάποιου είδους απειλή για τη χώρα τους. Η δύναμη του ρεύματος ήταν τέτοια που παρέσυρε ολόκληρο το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα. Ηταν αδύνατο να μην πληρώσει η Σνόου την προσήλωσή της σε εκείνη την κουλτούρα της συναίνεσης, που έκανε το περιοδικό «Time» να την κατατάξει το 2006 ανάμεσα στους δέκα καλύτερους γερουσιαστές του Κογκρέσου. «Η άκρα Δεξιά ασκούσε τεράστια πίεση επάνω της» δήλωνε προ ημερών στους «New York Times» η εξαδέλφη της Τζόρτζια Κόμας. Ο πόλεμος είχε ξεκινήσει από την εποχή του Μπους του Νεότερου. Την ίδια χρονιά που κέρδιζε τα εύσημα του «Time» και η οργάνωση White House Project της έδινε μια θέση ανάμεσα στις 8 γυναίκες που θα μπορούσαν να διεκδικήσουν με αξιώσεις την προεδρία των ΗΠΑ στις εκλογές του 2008, η συντηρητική οργάνωση Club for Growth and Concerned Women for America τη χαρακτήριζε «Ρεπουμπλικανή μόνο κατ’ όνομα».

Η αλήθεια είναι ότι το Κίνημα του Τσαγιού δεν έχει κανένα πρόβλημα με κάποιον που τάσσεται υπέρ της θανατικής ποινής ή που στήριξε τις επεμβάσεις στο Αφγανιστάν και το Ιράκ. Θεωρεί, όμως, κάτι περισσότερο από ξένο σώμα κάποιον που υποστηρίζει το δικαίωμα στην άμβλωση και τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων. Η Ολυμπία Σνόου έχει κάνει πολλές τέτοιες γενναίες επιλογές. Μοναδικό στέλεχος των Ρεπουμπλικανών που ως υποψήφια για το Κογκρέσο είχε κερδίσει τη στήριξη της γκέι κοινότητας, ήταν μία από τους οκτώ γερουσιαστές του κόμματος που είχαν ψηφίσει υπέρ της κατάργησης του νόμου «Μη Ρωτάς, Μη Λες», ο οποίος επέβαλε ουσιαστικά στους ομοφυλόφιλους των ενόπλων δυνάμεων να αποκρύπτουν τον σεξουαλικό προσανατολισμό τους. Το 2003 είχε καταψηφίσει τη μείωση της φορολογίας των πλουσίων που προωθούσε μετά μανίας η κυβέρνηση Μπους. Επτά χρόνια αργότερα χάριζε την ψήφο της στο νομοσχέδιο του Μπαράκ Ομπάμα με το οποίο άνοιξε ο δρόμος για να αποκτήσουν κοινωνική ασφάλιση 30 εκατομμύρια ανασφάλιστοι αμερικανοί πολίτες. Στα χρόνια της προεδρίας Κλίντον είχε υποστηρίξει την επέμβαση στο Κόσοβο. Και είχε εκφράσει θαρραλέα την άποψη ότι η ψευδομαρτυρία του στο σκάνδαλο Λιουίνσκι δεν αποτελεί λόγο καθαίρεσης από το αξίωμά του. Κόντρα σε μια κοινή γνώμη που υποστηρίζει την οπλοκατοχή ως αναφαίρετο δικαίωμα, η Σνόου είχε ταχθεί υπέρ της λήψης αυστηρών μέτρων για τον έλεγχο των όπλων.