Γιατί η Μέριλιν Μονρόε εξακολουθεί να εμπνέει τους δημιουργούς; Τα περισσότερα αστέρια της εποχής της θάμπωσαν. Η Μέριλιν εξακολουθεί να παραμένει σύμβολο, ακόμα και για γενιές που δεν μεγάλωσαν με τις ταινίες της. Δεν είναι μόνο ο συνδυασμός του παμφάγου σεξ με το στοιχείο του κωμικού (άλλωστε η ίδια ήταν κωμική ηθοποιός, κι ας κόπτονται πολλοί για το αντίθετο). Είναι, ίσως, και ο τρόπος να παραμένει ο εαυτός της πίσω απ’ τα στρώματα του μέικ απ και τις επιταγές των μάνατζερ.

Η Μέριλιν και ο πρόεδρος. Το «Χάπι μπέρθντεϊ» με την παθιάρικη φωνή τής γάτας που σέρνει ενώπιον εκατομμυρίων Αμερικανών. Ο τρόπος που περιέφερε το σώμα της, ιδίως τους γοφούς. Ο γάμος με τον Μίλερ, ο ήχος της γραφομηχανής στο σπίτι. Τα χάπια, η κατάθλιψη, η σαμπάνια, οι φίλοι. Οι ψυχαναλυτές και τα σκυλιά. Η Μέριλιν να διαβάζει «Αδελφούς Καραμαζόφ» και παιδικά βιβλία. Η Μέριλιν και ο Φρανκ (Σινάτρα). Η Μέριλιν και η Νάταλι (Γουντ). Η Μέριλιν και οι αστραφτερές ατάκες μιας γυναίκας που αγωνιζόταν να αποδείξει στον κλοιό γύρω της ότι της κόβει.

Ο 44χρονος Αντριου Ο’Χέιγκαν τα ήξερε όλα αυτά και τα μελέτησε. Πολυβραβευμένος σκωτσέζος συγγραφέας, βαθύνους, στυλίστας, παιγνιώδης στην πρόζα του, θέλησε να γράψει για τη Μέριλιν. Ομως η πραγματικότητα δεσμεύει τη φαντασία και εν τέλει δεν αποτυπώνει την αλήθεια (αν υποθέσουμε ότι αυτή υπάρχει και μας ενδιαφέρει). Ετσι, λοιπόν, αναζήτησε ένα τέχνασμα. Αφηγητής στο μυθιστόρημά του είναι ο Μαφ (από το «Μαφία»). Είναι ο σκύλος που χάρισε στη Μέριλιν ο Σινάτρα, όταν η φίλη του βίωνε το τραυματικό διαζύγιο με τον παντεπόπτη μέντορά της Αρθουρ Μίλερ. Πρόκειται για έναν λόγιο σκυλάκο, με λεπταίσθητα γούστα, ένθερμο τροτσκιστή, ο οποίος μας εισάγει στο απαστράπτον Χόλιγουντ. Με τα κοκτέιλ πάρτι, την ψυχανάλυση των αστέρων και τα συντροφικά μαχαιρώματα.

Η Μέριλιν κουβαλά τον σκύλο της παντού. Στην Κοπακαμπάνα και στις συνεδρίες με την ψυχαναλύτριά της, στα σαλόνια κομμωτικής και στα μαθήματα υποκριτικής. Ακόμα και στην ψυχιατρική κλινική, όπου κλείνεται, και στο Μεξικό, όπου καταφεύγει. Ο Μαφ είναι παρών στις συζητήσεις της σταρ με τον πρόεδρο Κένεντι: «Η συζήτησή τους ήταν μια συνάντηση προσωπικών φαντασιώσεων που θα γεννούσε άλλες προσωπικές φαντασιώσεις» (σελ. 250). Και συνεχίζει: «Ο πρόεδρος και η καινούργια του φίλη είχαν εστιάσει απόλυτα ο ένας στον άλλον εκείνη τη βραδιά, απαντώντας ο καθένας στις αμφιβολίες του άλλου – εκείνος για τη σεξουαλικότητά του, εκείνη για το μυαλό της -, μέχρι που όλοι συμπέραναν ότι μάλλον είναι ζευγάρι. […] Παρ’ όλ’ αυτά, δεν βρέθηκαν στην ίδια παρέα παρά μόνο ελάχιστες φορές, και κάθε φορά μιλούσαν για τον εαυτό τους και για την πολιτική ενώπιον όλων, απολαμβάνοντας μια τρυφερή συμπάθεια που η ιστορία έμελλε να της αποδώσει διαστάσεις γιγαντιαίες» (σελ. 252).

Ετσι, λοιπόν, μέσα σε δύο σελίδες, ο Μαφ απαλλάσσει τη Μέριλιν και τον πρόεδρο απ’ το μέγα κουτσομπολιό της ερωτικής σχέσης. Μιας σχέσης που για πολλούς ερμήνευσε, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, τον αιφνίδιο θάνατο της σταρ. Σύμφωνα με τον Μαφ, το ενδιαφέρον του προέδρου για τη Μέριλιν έχει την αφετηρία του στο θέμα της δόξας: ο Κένεντι επιθυμούσε να κατανοήσει τη φύση της δόξας. Εφόσον η Μέριλιν είχε ζήσει μαζί της πολύ περισσότερο σε σύγκριση μ’ εκείνον, θα μπορούσε, ίσως, να την κατανοήσει καθαρότερα. Πράγματι. Η Μέριλιν του εξηγεί: «Η αυτογνωσία. Τόσο απλό. Αυτό που κρύβεται πίσω από τη φήμη είναι η αυτογνωσία» (σελ. 253).

Ο αφηγητής Μαφ, εν τέλει, αποτυπώνει όχι μόνο τον εσωτερικό βίο και την ταραχώδη ζωή της Μέριλιν, αλλά – κυρίως – μια εποχή που σφράγισε την Αμερική και, κατ’ επέκταση, τον κόσμο. Οσοι λατρεύουν τη Μέριλιν και ζουν με τον μύθο της αυτοκαταστροφικής ξανθιάς θα τσινήσουν, ίσως, με τις αφηγηματικές επιλογές του μυθιστορήματος. Οι υπόλοιποι θα διασκεδάσουν με τη βαθιά ανθρωπογνωσία ενός σκύλου, που έχει σε όλα στυλ. Η μετάφραση αναδεικνύει τη γλωσσική χάρη του μυθιστορήματος.

Τελευταία Νέα