ΤΟ ΕΒΔΟΜΟ συνέδριο του ΠΑΣΟΚ στις 8 Φεβρουαρίου του 2004 ήταν επίσης έκτακτο, αλλά εξελίχθηκε περισσότερο σε φιέστα που άνοιξε τον δρόμο για την εκλογή του Γιώργου Παπανδρέου από τη βάση, ώστε να επικυρωθεί το δαχτυλίδι που του είχε δώσει νωρίτερα ο Κώστας Σημίτης. Το όγδοο συνέδριο τον Μάρτιο του 2005 δεν θα εκλέξει πρόεδρο, αφού διαρκεί η θητεία Γιώργου Παπανδρέου και θα διεξαχθεί με την απόλυτη κυριαρχία του.

Ωστόσο, ούτε η φαινομενική πλειοψηφία του Γιώργου Παπανδρέου στα όργανα δεν απέτρεψε τη νέα ήττα του στις εκλογές του 2007. Ο Ευάγγελος Βενιζέλος το ίδιο βράδυ θέτει υποψηφιότητα για να επακολουθήσει μια σκληρή εσωκομματική σύγκρουση, στην οποία επιστρατεύτηκε το «παπανδρεϊκό ΠΑΣΟΚ» και ο Γιώργος Παπανδρέου επικράτησε. Αισθάνεται τόσο ισχυρός ώστε στις αρχές του 2008 δεν θα διστάσει να θέσει εκτός ΚΟ τον Κώστα Σημίτη και τελικά να μην τον συμπεριλάβει ούτε στα ψηφοδέλτια του ΠΑΣΟΚ. Η εδραίωση της εσωκομματικής κυριαρχίας του ολοκληρώθηκε με την επιβολή προσώπων που ο ίδιος επέλεγε για τα ηγετικά κλιμάκια και επικυρώθηκε με τον εκλογικό θρίαμβο του 2009. Ο οποίος, όμως, δεν κράτησε πάνω από δύο χρόνια. Σήμερα πρέπει να δώσει εξηγήσεις σε αυτούς που μέχρι πρόσφατα τον επευφημούσαν.