Ο Φώτος που εορτάζουμε πολύ εορταστικά με πολλές εορταστικές εκδηλώσεις είναι μια μεγάλη εορτή της Χριστιανοσύνης. Ο κύριος Φώτος ήταν ένας άνθρωπος πάρα πολύ αρχαίος που ζούσε σε μια εποχή πάρα πολύ αρχαία. Αυτός ήταν πάρα πολύ καλός άνθρωπος που τάιζε σοκοφρέτες τα παιδάκια και κουλούρι τις πάπιες, σε μια εποχή που δεν υπήρχαν ούτε παιδάκια ούτε πάπιες. Κι έπλενε τα δόντια του σε μια εποχή που δεν υπήρχαν δόντια. Και ζούσε μαζί με τους δεινόσαυρους κι ένα μαμούθ στο διπλανό σπίτι. Πίστευε στον Θεό και γι’ αυτό δεν τον χωνεύανε οι δεινόσαυροι και το μαμούθ στο διπλανό σπίτι. Και μια μέρα, ένας τυραννόσαυρος Ρεξ τον πλάκωσε στις γρήγορες και τον σκότωσε και ο κύριος Φώτος μαρτύρησε για την πίστη του. Και μετά πέθανε και δεν τον λέγανε πια «κύριο Φώτο», αλλά «Φώτο σκέτο» γιατί άμα πεθάνεις, παύεις να είσαι κύριος.
Αυτά μου είπε ο αδελφός μου να γράψω για την εορτή των Φώτων. Και μετά γέλασε πάααρα πολύ, αλλά δεν ξέρω γιατί…
Η γιαγιά μου όμως, μου είπε ότι δεν είναι ο κύριος Φώτος, αλλά τα Φώτα. Αυτό σημαίνει ότι τα Φώτα είναι δυο πράγματα: Πρώτον, γιορτή, δεύτερον ουσιαστικό, γένους ουδέτερου. Και στη γραμματική τα κλίνουμε τα Φώτα «το φώτο, του φώτου, το φώτο, ω φώτο, τα φώτα, των φωτών, τα φώτα, ω φώτα!». Και γιορτάζουμε ότι η ΔΕΗ μας αφήνει να κρατάμε τα Φώτα αναμμένα πάρα πολλή ώρα χωρίς να μας τα χρεώνει στον λογαριασμό. Κι αυτή είναι μια μεγάλη μέρα της Ορθοδοξίας.
Και για να μην πέσει έξω η επιχείρηση, την παραμονή Πρωτοχρονιάς, ακριβώς πριν από τα μεσάνυχτα, μας βάζει και τα σβήνουμε για να ισοφαρίσει το έλλειμμα. Εμείς φέτος τα σβήσαμε για το καλό στις 12 παρά πέντε και – για να κάνουμε οικονομία – τα ξανανάψαμε στις 7 και 10 το πρωί. Ολη νύχτα έχασε η μάνα το παιδί. Η μαμά μου ψαχούλευε να βρει τον διακόπτη, ο μπαμπάς μου ψαχούλευε τον φακό επαφής του, η γιαγιά μου ψαχούλευε το πιεσόμετρο (γιατί της ήρθε μια αντράλα) και ο κύριος Μένιος ψαχούλευε εμένα. Ο κύριος Μένιος είναι γείτονας πολύ καλός. Οποτε βλέπει τα παιδάκια της γειτονιάς, τα φωνάζει στο μαγαζί το πρωί, τα κερνάει καραμέλες κι αυτά φεύγουν το βράδυ. Σκέψου πόσες καραμέλες έχει αυτός τώρα!
Ενα ωραίο έθιμο του κυρίου Φώτου είναι που πέφτει ο κόσμος και θαλασσοπνίγεται. Μαζεύεται κόσμος, έρχεται ο παπάς και κουνάει την αγιαστούρα. Και μετά βουτάνε τα παλικάρια στο νερό. Και μετά βγάζουν τους μισούς πνιγμένους, τους άλλους μισούς με υποθερμία κι ένας κερδίζει. Κι εγώ ρώτησα αν κερδίζει ένα ταξίδι στην Ντίσνεϊλαντ αλλά κερδίζει μόνο την ευλογία του παπά, που σημαίνει ότι ο κύριος Φώτος, εκτός από αγιασμός, είναι ΚΑΙ τσιφούταρος. Κι όσοι επιβιώσουν απ’ αυτό το έθιμο, περνάνε πολύ ωραία. Οπως η Μανταλένα που έπαιζε τη Βουγιουκλάκη στο έργο. Και ο παπάς έκανε λαμογιά και κλήρωσε τα Φώτα στη Μανταλένα. Κι όλοι μετά πήγαιναν με τη βάρκα της ευλογημένης κι όχι με του Παπαμιχαήλ που είχε πλούσιο μπαμπά.
Επίσης τον κύριο Φώτο τον λένε και Θεοφάνιο. Ο Θεοφάνιος του Θεοφάνιου. Κι επειδή γενικά δεν έχω και πολλή εμπιστοσύνη στις παπάρες του αδελφού μου, κοίταξα την εγκυκλοπαίδεια. Και λέει μέσα ότι είναι η γιορτή της βάπτισης του Χριστού στον Ιορδάνη ποταμό από τον Αγιο Ιωάννη τον Βαπτιστή. Και τελειώνουν οι δώδεκα μέρες των Χριστουγέννων και βγαίνουν οι καλικάντζαροι και κάνουν πάρτι. Οι καλικάντζαροι είναι τόσο κακάσχημοι, τόσο σιχαμένοι, τόσο μπλιαχ που σου ‘ρχεται να ξερνάς ένα πράμα. Και γι’ αυτό γίνανε κομπλεξικοί και κάνουν αηδίες κι οι άνθρωποι τους φοβούνται. Ενας που δεν τους φοβήθηκε, πήγε να τους πει ότι «αυτό που έχει σημασία δεν είναι η εξωτερική εμφάνιση, αλλά το ψυχικό κάλλος». Και του ανοίξανε το κεφάλι σαν καρπούζι. Γιατί δεν φτάνει που είναι χάλια, τους έβρισε ότι έχουνε και κάλο!
Και για να μπω στον επίλογο της έκθεσης (γιατί είμαι ΟΚ από σελίδες), αυτή είναι η γιορτή του κυρίου Φώτου που πετάει κόσμο στη θάλασσα και μετά τους πνίγουν οι καλικάντζαροι. Κι αυτό το έθιμο – τώρα που θα ακριβύνει και η ΕΥΔΑΠ – θα το κάνουμε όλο τον χρόνο. Θα βουτάμε σε Αργοσαρωνικούς και Θερμαϊκούς ή που θα θαλασσοπλενόμαστε ή που θα θαλασσοπνιγόμαστε κι όποιον πάρει ο Χάρος.
Και κυρία, κυρία, καλό Φώτο σας εύχομαι! Αντε και του χρόνου σπίτι σας και με κομμένο φως σας εύχομαι. Χρόνια πολλά!
