Αιφνιδιαστικά άκουσε στις ειδήσεις περί εφεδρείας και αναστατώθηκε. Κατάλαβε αμέσως ότι το νέο μέτρο την αφορά, όπως έγινε πρόσφατα και στην πράξη. Μέσα στο 2011, η Ευγενία Σακκά είδε και τμήμα της περιουσίας της να καταλήγει σε ένοπλους ληστές-εισβολείς. Είχε να αναρρώσει και από δύο κατάγματα που υπέστη σε διαφορετικές χρονικά στιγμές.

«Σε καθεστώς εφεδρείας, σπίτι μου πια από τις 27 Νοεμβρίου, βλέπω πλέον τη ζωή μου να αλλάζει ολοκληρωτικά. Επειτα από εννέα έτη απασχόλησής μου στον ιδιωτικό τομέα και άλλα είκοσι πέντε ως υπάλληλος του υπουργείου Οικονομικών, η ψυχολογική μου κατάσταση δεν περιγράφεται. Πόσο ήρεμη να μείνω όταν χάνω κατ’ αυτόν τον τρόπο τη δουλειά μου, χωρίς να πάρω καν αποζημίωση; Μέρες τώρα θέλω να κρυφτώ, να μην ακούω τίποτα στις ειδήσεις. Αντιθέτως, νιώθω την επιθυμία να βρίσω, για να εκτονωθώ…

Η ουσία είναι ότι ακόμα δεν ξέρω τι θα κάνω από ‘δώ και πέρα. Ηδη μελετώ τις επόμενες κινήσεις μου με τον δικηγόρο μου. Προβληματίζομαι, ωστόσο, αφάνταστα για το πώς θα τα βγάζω πέρα οικονομικά. Τώρα φοβάμαι ότι δεν θα πάρω αξιοπρεπή σύνταξη. Στο εξής δεν θα έχω ένα επαρκές σταθερό εισόδημα, καθώς και τα επικουρικά θα μου περικοπούν, ενώ εφάπαξ είναι αμφίβολο αν και πότε τελικά θα πάρω…

Απόστρατος αντιστράτηγος της Αστυνομίας ο σύζυγός μου, είχε φτάσει να παίρνει 1.900 ευρώ σύνταξη. Με τόσες περικοπές όμως τώρα φοβάμαι να τον ρωτήσω τι του απομένει πλέον. Το σπίτι μας, ένα διαμέρισμα 130 τετραγωνικών, το έχουμε ακόμα διπλά υποθηκευμένο. Πληρώσαμε και 800 ευρώ χαράτσι, άλλα 300 για ένα κατώγι στο χωριό. Εξακολουθούμε να δίνουμε άλλα 800 ευρώ μηνιαίως για στεγαστικό δάνειο, που καλούμαστε να αποπληρώσουμε στα επόμενα εννέα χρόνια. Ολα αυτά ενώ ο μισθός μου έπεσε κατακόρυφα πλέον. Σήμερα παίρνω μόλις 595 ευρώ στο χέρι. Από αυτά δίνω και 289 ευρώ τον μήνα στο Μετοχικό Ταμείο. Με δυο λόγια, δεν μπορώ πια να προγραμματίσω τίποτα με σιγουριά, το ίδιο και τα τρία παιδιά μας. Απλώς κάθομαι σπίτι μου και περιμένω τον επόμενο λογαριασμό…

Και να ήταν μόνον αυτά το 2011… Ηταν τέλη Μαΐου όταν ληστές με Καλάζνικοφ εισέβαλαν στο σπίτι μας από ανασφάλιστο παράθυρο! Μέσα σε μία ώρα, μας είχαν πάρει τα πάντα. Δώσαμε και ένα σωρό λεφτά για συναγερμούς, κλειδαριές και κάγκελα, ενώ για καιρό δεν μπορούσαμε να μείνουμε στο σπίτι χωρίς φόβο. Στο διάστημα αυτό ήταν που χτύπησα και έσπασα το ένα πόδι μου. Ηταν το ένα από τα δύο κατάγματα που έπαθα αυτή τη χρονιά.»