Αν σημασία δεν έχουν τα κίνητρα των σελέμπριτι – ιδιοτελή ή όχι – αλλά οι συνέπειες της δράσης τους, είναι αυτές ακριβώς οι συνέπειες που αμφισβητούνται στα σοβαρά. Γιατί ελάχιστο ποσοστό από τους εγειρόμενους πόρους φτάνουν στους έχοντες πραγματική ανάγκη, οι ελίτ του πάλαι ποτέ Τρίτου Κόσμου ιδιοποιούνται τεράστια ποσά από τις σχετικές καμπάνιες ενώ και οι τομείς παρέμβασης επιλέγονται συνήθως με το κριτήριο της ελκτικότητας στα πλαίσια της κοινωνίας του θεάματος. Διάθεση υπερπροβολής, απλουστευτικές ερμηνείες πολύπλοκων διεθνών ζητημάτων, αποφυγή πολιτικά ευαίσθητων τομέων και παντελής έλλειψη νομιμοποίησης (σε τελευταία ανάλυση ποιος τους εξέλεξε γι’ αυτόν τον ρόλο;) είναι οι κριτικές που συνήθως διατυπώνονται. Πέρα πάντως από τις συνέπειες της δράσης τους, οι σελέμπριτι φαίνεται ότι ήρθαν για να μείνουν στη διεθνή πολιτική. Τα επόμενα χρόνια θα ακούμε ολοένα και περισσότερα για τη δράση του τάδε ηθοποιού ή τραγουδιστή για τη δείνα κρίση στη Σαχάρα ή αλλού
και πολύ λιγότερα για την ίδια την κρίση ή για τους διασωθέντες λαούς. Ετσι, για
να ξεχνιόμαστε…
