Στο μυαλό της δεν είχε τη δημιουργία μιας επιχείρησης. Η ιδέα ήρθε στην πορεία. Για τη Χριστίνα Παντελεημονίτη Tα Μυλέλια ήταν και παραμένουν η έκφραση της αγάπης της για την παράδοση αλλά και της πίστης της ότι το αγροτοτουριστικό μοντέλο μπορεί να δώσει ζωή στην ελληνική ύπαιθρο.
Σήμερα η εταιρεία Τα Μυλέλια είναι μια ολοκληρωμένη εξωστρεφής επιχείρηση στον κλάδο παραγωγής, τυποποίησης, συσκευασίας και εμπορίας χειροποίητων, ποιοτικών ελληνικών παραδοσιακών προϊόντων, η οποία διαθέτει το 65% της παραγωγής της στο εξωτερικό και παρά την οικονομική κρίση συνεχίζει να αναπτύσσεται.
Η αρχή έγινε πριν από περίπου 20 χρόνια όταν η κυρία Παντελεημονίτη, που έχει σπουδάσει στο Οικονομικό Τμήμα της Νομικής Σχολής Θεσσαλονίκης, ανακάλυψε έναν «άλλο κόσμο» γυρνώντας όλη την Ελλάδα μαζί με τον σύζυγό της για να πουλήσει τρακτέρ και γεωργικά μηχανήματα της εταιρείας του.
Νερόμυλος 305 ετών. Η αγάπη και των δύο για την παράδοση τους έφερε 13 χλμ. έξω από την πόλη της Μυτιλήνης, σε μια περιοχή όπου λειτουργούσαν νερόμυλοι πριν από μισό αιώνα. «Ολοι αυτοί οι μύλοι, τα μυλέλια, καταστράφηκαν από τον χρόνο. Εμείς καταφέραμε να αναπαλαιώσουμε έναν γιατί υπήρχαν ακόμη άνθρωποι οι οποίοι θυμούνταν πώς λειτουργούσε ο μύλος, αλλά και γιατί τα κομμάτια που χρειάζονταν υπήρχαν. Είχαν πέσει μέσα στη λάσπη και είχαν αφήσει αποτυπώματα. Σαν να έχεις τα πήλινα καλούπια. Κι έτσι φτιάξαμε τον νερόμυλο».
«Οταν λειτούργησε στείλαμε επιστολές στις επιθεωρήσεις των σχολείων ότι βρίσκεται στη διάθεση των παιδιών. Ξεκίνησαν να έρχονται από τα γύρω χωριά τα σχολεία και οι μαθητές ενθουσιάστηκαν. Τα παιδιά μπορούσαν να δουν πώς η δύναμη του νερού μετατρέπεται σε ενέργεια φτιάχνοντας ψωμάκι. Κάναμε παραγωγή από τότε, παράγαμε ρεύμα από τον ήλιο, τον αέρα και το νερό».
Στην ίδια έκταση η οικογένεια Παντελεημονίτη έχτισε ένα εκκλησάκι, ένα παλιό καφενείο και το παντοπωλείο του μύλου, με πρότυπο τα μαγαζιά του 18ου αιώνα. Με τις συμβουλές των ηλικιωμένων της περιοχής και προσωπική εργασία το νερό ξανακύλησε στο αυλάκι και οι μυλόπετρες άρχισαν πάλι να αλέθουν στάρι για να κάνουν αλεύρι. Μόνο που το αλεύρι άρχισε να γίνεται πολύ. Αν και αναζητήθηκαν αγοραστές στους φούρνους του νησιού, κανείς δεν ενδιαφερόταν. Ετσι, η Χριστίνα Παντελεημονίτη σκέφτηκε να παράγει χειροποίητα ζυμαρικά και να τα πουλάει στον νερόμυλο που είχε μεγάλη επισκεψιμότητα.
Οικοτεχνία με εξωστρέφεια. «Η πρώτη γραμμή παραγωγής που είχαμε θύμιζε περισσότερο… νηπιαγωγείο», λέει η κ. Παντελεημονίτη. «Βοηθοί μου ήταν και οι τέσσερις γιοι μου. Σιγά σιγά έμαθα να φτιάχνω ζυμαρικά. Αρχισα να ταξιδεύω, να ρωτάω, να μαθαίνω και να πηγαίνω σε εκθέσεις, αλλά πιο πολύ διάβαζα. Δοκίμαζα αυτό που έφτιαχνα. Μαζί με τα τέσσερα παιδιά μου φτιάχναμε ζυμαρικά. Οπως άλλες μαμάδες παίζουν με πλαστελίνες παρέα με τα παιδιά, εμείς στο σπίτι φτιάχναμε ζυμαρικά στην αρχή στον κήπο του σπιτιού μας».
Η συνέχεια ήταν το 1995 να ιδρύσει την εταιρεία Τα Μυλέλια με το ελάχιστο κεφάλαιο που απαιτείται για να ιδρυθεί μια ΕΠΕ και σκοπό την αναζήτηση παλιών γεύσεων και συνταγών και την παραγωγή φυσικών προϊόντων με τις παραδοσιακές, αλάθητες μεθόδους του παρελθόντος. Από το 2001 η εταιρεία απέκτησε ακόμα έναν 85χρονο νερόμυλο στην Ακράτα Αχαΐας, τον οποίο αναπαλαίωσε με βάση τα αρχικά του σχέδια. Η αύξηση της ζήτησης ώθησε στη δημιουργία ενός μεγαλύτερου χώρου παραγωγής 1.200 τ.μ. με εκθετήριο στον Αγιο Στέφανο Αττικής.
Σήμερα Τα Μυλέλια απασχολούν 20 εργαζομένους, παράγουν 250 διαφορετικά είδη χειροποίητων προϊόντων (ζυμαρικά, σάλτσες ντομάτας, τουρσιά, εκλεκτά ελληνικά τυριά συντηρημένα σε ελαιόλαδο με αρωματικά βότανα, μαρμελάδες, αρωματικά ξίδια και ελαιόλαδα) και εξάγουν το 65% της παραγωγής τους σε χώρες όπως οι ΗΠΑ, η Γαλλία, η Αγγλία, η Γερμανία και η Κύπρος, ενώ από 2002 έχουν πιστοποιηθεί από την TUV Austria με HACCP και ISO όχι μόνο ως εταιρεία αλλά και για κάθε προϊόν χωριστά.
«Ηταν επιλογή μου τα προϊόντα μας να διατίθενται μόνο σε μικρά καταστήματα delicatessen και όχι σε μεγάλες αλυσίδες σούπερ μάρκετ», λέει η κ. Παντελεημονίτη, η οποία σημειώνει ότι η εταιρεία δεν έχει δανεισμό και στηρίζεται στις πωλήσεις της, γεγονός που της δίνει την αναγκαία ρευστότητα.
Εκτός από τις εξαγωγές, η αναγνώριση εκτός Ελλάδας για Τα Μυλέλια έρχεται και μέσα από τα 16 διεθνή βραβεία που έχουν απονεμηθεί στα προϊόντά τους, ενώ τους δύο μύλους και τους χώρους της εταιρείας στον Αγιο Στέφανο έχουν επισκεφθεί περισσότερα από 35.000 παιδιά αλλά και φοιτητές από το εξωτερικό.
Στο ερώτημα αν υπάρχει συνταγή επιτυχίας για Τα Μυλέλια, η ιδρύτρια της εταιρείας επιμένει ότι την επιτυχία την φέρνουν τα καλά υλικά. «Αν βάλει κανείς πρωτοβουλία, ασφάλεια, ποιότητα, αξιοπιστία, φαντασία και σκληρή δουλειά, θα πετύχει το σωστό αποτέλεσμα».
Από στόμα σε στόμα. Οσο για την προβολή των προϊόντων, αυτή έγινε και συνεχίζει να γίνεται με μάλλον μαγικό τρόπο αφού τη διαφήμιση την κάνουν εκείνοι που τα γνωρίζουν και τα γεύονται. «Ετσι μας ανακάλυψαν οι πρώτοι πελάτες μας, έτσι μας προσέγγισαν οι συνεργάτες μας από το εξωτερικό, με τον ίδιο τρόπο κάναμε και τη συνεργασία μας με τα Duty Free».
