Αναζήτηση
Ο Νίκος Χρηστίδης ανακάλυψε τυχαία τα έµφυτα ρεφλέξ – χαρακτηριστικό της πορείας του στα γήπεδα – στην αυλή του δηµοτικού σχολείου της οδού Παρασκευοπούλου.
Βουτούσε στον φυσικό χλοοτάπητα γηπέδου στην οδό Μάρκου Μπότσαρη, υπερασπιζόµενος την εστία της οµάδας της γειτονιάς του, αδιαφορώντας για τα αγκάθια.
Αλλη συγκυρία τον απέτρεψε να υπογράψει το πρώτο δελτίο του στον ΠΑΟΚ. Ο Νίκος Χρηστίδης νιώθει και είναι γέννηµα θρέµµα του Αρη. Οµως, ισχυρός παράγοντας του συλλόγου τον πλήγωσε βαθύτατα. Η ΑΕΚ του πρόσφερε αθλητική και κοινωνική αποκατάσταση.
«Την αυλή του σχολείου τη βλέπαµε σαν γήπεδο. Ηταν ένα ίσιωµα, µε χώµα και µάλιστα η µία πλευρά είχε εστία που σχηµατιζόταν από δύο δένδρα. Την άλλη τη φτιάχναµε µε δύο πέτρες. Παίζαµε στα διαλείµµατα και τα απογεύµατα. Επαιζα κι εγώ ποδόσφαιρο, γιατί µου άρεσε, αλλά δεν ήµουν καλός. Κάποια µέρα ήρθεη µητέρα ενός παιδιού, ο οποίος ήταν ο τερµατοφύλακας. Τον πλάκωσε στο ξύλο και τον έδιωξε για να πάει στο σπίτι να διαβάσει. Ολοι µε ένα στόµα είπαν “να πάει ο Νίκος τερµατοφύλακας”. Είχαν βάλει τον χειρότερο παίκτη στην εστία», θυµάται την πρώτη αποστολή ανάµεσα σε φυσικά γκολπόστ. Η ανάµνηση εκείνης της ηµέρα παραµένει ανεξίτηλη.
«Εκανα απίθανα πράγµατα. Ηταν τέτοια τα ρεφλέξ και οι αντιδράσεις που τρελάθηκαν όλοι. Απέκρουα µε το χέρι, µε τα πόδια, έκανα εξόδους και έκλεινα τις γωνίες στους αντιπάλους. Εκείνη η ηµέρα µε σηµάδεψε», συνεχίζει ο Χρηστίδης. Ο «υπηρεσιακός» τερµατοφύλακας του σχολείου µονιµοποιήθηκε διά βοής! Πήρε προαγωγή ως τερµατοφύλακας της γειτονιάς κι άρχισε τα… τουρνουά.
«Κάπου ψηλά στην Μπότσαρη υπήρχε ένα γήπεδο µε χόρτο και τριβόλια. Αν σου έµπαιναν τα αγκαθάκια, άντε να τα βγάλεις. Παρ’ ότι είχε αγκάθια, εµάς µας άρεσε πάρα πολύ γιατί παίζαµε σε χόρτο. Τότε τα γήπεδα της Θεσσαλονίκης και σχεδόν όλης της Ελλάδας εκτός του Παναθηναϊκού και ίσως του Απόλλωνα, ήταν όλα µε χώµα».
Οι επιδόσεις του Χρηστίδη στις αλάνες έφτασαν στα αυτιά κρεοπώλη φιλάθλου του ΠΑΟΚ!
«Πήγαινε στο µαγαζί του ένας αυστριακός προπονητής ο Βίλι, ο οποίος ήταν ειδικός στα τσικό. “Εγώ”, του είπα, “είµαι του Αρη, δεν µπορώ να πάω στον ΠΑΟΚ”. Για να µε κολακεύσει έφερε τον Βίλι. Οταν τον είδα, αισθάνθηκα δέος. Τον ήξερα από τις εφηµερίδες. Για µας ήταν µεγάλη φυσιογνωµία».
Ο Αρης εκείνη την εποχή δεν είχε τσικό. Η πατρική άδεια παραχωρήθηκε κι ο Χρηστίδης ενέδωσε στις πιέσεις για δοκιµή.
«Με έβαλε στην εστία και ήµουν σαν κατσαρίδα. Αλλο να τη βλέπεις από τις κερκίδες κι άλλο να έχεις έναν προπονητή να σουτάρει για να σε δοκιµάσει. Ο Βίλι δεν µου έκανε παραπάνω από δέκα σουτ. ∆ιέκοψε την προπόνηση και πηγαίνει στον γενικών καθηκόντων και αυξηµένων αρµοδιοτήτων Τσαρπανά και είπε “βγάλε αµέσως δελτίο σε αυτό παιδί”».
Ο Τσαρπανάς όµως παρασύρθηκε στην απόλαυση του ούζου και της παρέας του…
«Ηρθε ο πατέρας µου και µου είπε “πάµε, φύγαµε”. Πήγα στην προπόνηση της επόµενης Πέµπτης κι έβρεχε. Τη µεθεπόµενη ξαναπηγαίνω αλλά πέσαµε στη Μεγάλη Πέµπτη, δεν έγινε προπόνηση. Φεύγω, είπα και δεν θα ξαναπάω».
ΧΡΗΣΤΙΔΗΣ
«Εκείνη τη µέρα έκανα απίθανα πράγµατα.
Hταν τέτοια τα ρεφλέξ και οι αντιδράσεις που τρελάθηκαν όλοι.
Απέκρουα µε το χέρι, µε τα πόδια, έκανα εξόδους και έκλεινα τις γωνίες. Αυτή ήταν η αρχή»
ΤΟ ΑΓΚΑΘΙ
Η ιδέα του Αρη µε πληµµυρίζει αλλά δεν θέλω να πάω εκεί που µεγάλωσα. Τέλος».
ΕΠΙΠΟΛΑΙΟΙ
Ενοχος χωρίς αποδείξεις
Ο έφορος βγαίνει από το κουβούκλιο και κοιτάζει την εξέδρα των επισήµων. Ο τότε πρόεδρος του Αρη, Νίκος Καµπάνης, µε χαρακτηριστική χειρονοµία τού δείχνει αποκεφαλισµό. «∆εν το είδα, µου το είπαν».
Παρακάµπτει τον προπονητή Στάνκοβιτς και βάζει στο µατς τον Παπαφλωράτο. «Του έδωσα την ευχή µου και το περιβραχιόνιο στον Αλεξιάδη. Πήγα στα αποδυτήρια µε αργό βήµα, κοιτώντας τους φιλάθλους στα µάτια».
ΔΙΑ ΤΗΛΕΦΩΝΟΥ
Το ίδιο βράδυ συνεδρίασε το ∆ιοικητικό Συµβούλιο. Ο Χρηστίδης ενηµερώθηκε για την απόφαση µε τηλεφώνηµα δηµοσιογράφου εξ Αθηνών και τη διάβασε την εποµένη στην εφηµερίδα: «∆ιαγραφή από τα µητρώα του συλλόγου λόγω εσκεµµένα µειωµένης απόδοσης»! Ο κατηγορούµενος δεν είχε απολογηθεί, όµως αντεπιτέθηκε αµέσως µε µηνύσεις και αγωγές κατά του προέδρου και των 13 συµβούλων!
Η διοίκηση κάθεται στο εδώλιο κι ο ενάγων – τιµωρηµένος – Χρηστίδης δεν αποδέχεται την πρόταση του δικαστηρίου για συµβιβασµό!
«Στην ακροαµατική διαδικασία ο Καµπάνης είπε: “Εµείς δεν έχουµε την παραµικρή αµφιβολία για το ήθος και την τιµιότητα αυτού του παιδιού”. Παράλληλα κατήγγειλα στο Συµβούλιο της Επικρατείας την απόφαση του Αρη για διαγραφή µου, την απόφαση του γενικού γραµµατέα Αθλητισµού Πρίντζη να µετατρέψει τη διαγραφή σε τριετή αποκλεισµό λόγω κολάσιµων πράξεων εντός κι εκτός γηπέδου και την απόφαση του Στασινόπουλου για µετατροπή αυτής της ποινής σε οκτάµηνο αποκλεισµό. Το ΣΤΕ ακύρωσε και τις τρεις αποφάσεις»… Η θητεία του στην ΑΕΚ επούλωσε τη βαθιά πληγή. «Την αποκατάσταση την ποδοσφαιρική και την κοινωνική µού την έδωσε η ΑΕΚ, όχι ο Αρης κι αυτό θέλω να το γράψεις. Μέσω της ΑΕΚ σταµάτησα το ποδόσφαιρο, ως αρχηγός τη Εθνικής», τονίζει ο 67χρονος παλαίµαχος γκολκίπερ που δεν απαρνιέται τις πεποιθήσεις του: «Είµαι φίλος του Αρη και ανήκω σε ένανΑρη, τον οποίο πίστεψα και υπέγραψα µόνος µου για πρώτη φορά. Ο Αρης εξέφραζε την πεποίθησή µου ότι ανήκω σε ένα ξεχωριστό κοµµάτι της κοινωνίας και µε ενέπνευσε να γίνω αυτό που ήθελα: ποδοσφαιριστής». ΤΟ… ΣΥΝΔΡΟΜΟ
Ο Νίκος Χρηστίδης επιµένει να αποκαλεί τον σύλλογο «Αρης Θεσσαλονίκης», όπως άλλωστε όλοι οι Θεσσαλονικείς της γενιάς του. «Για να ειπωθεί αυτό έγινε ολόκληρος αγώνας», εξηγεί. «∆ιότι ο Αρης περιοριζόταν στην περιοχή της Αγίας Τριάδας. Τη δεκαετία του ‘50 έγινε αγώνας για να είναι ο Αρης της Θεσσαλονίκης και να σκεφτείς ότι είχε κατακτήσει ήδη 3 πρωταθλήµατα. Και όµως άρεσε στους παράγοντες να περιορίζεται στην περιοχή της Αγίας Τριάδας», προσθέτει.
Αιτία; «Είναι αυτό το γονίδιο της διάσπασης και της διχόνοιας που έχει ο Αρης και αν δεν το παραδεχτούν – εγώ το γνωρίζω, το έζησα για δεκαετίες – δεν πρόκειται να το διορθώσουν. Τι είναι αυτό µε δύο λέξεις; Αν κάποιος είναι στα κοινά του Αρη, αυτός που είναι στη διοίκηση µε όλο τον κύκλο του είναι Αρειανοί και ενδιαφέρονται για τον σύλλογο. Ολοι οι άλλοι είναι ύποπτοι»…
