Οι θεωρίες συνωμοσίας είναι ένα πρώτης τάξεως εργαλείο χειραγώγησης της κοινωνικής συνείδησης, ιδανική πανοπλία κάθε λαϊκισμού, αφού ακυρώνει τις αντιδράσεις εμφανίζοντας έναν ετοιμοπαράδοτο εχθρό
Πόσοι Ελληνες έχουν δει από κοντά τους εκπροσώπους της τρόικας; Υποθέτω ελάχιστοι, κι αυτοί άκρως επιλεγμένοι. Κι όμως αυτοί οι περίφημοι εκπρόσωποι της τρόικας έχουν μπει για τα καλά στη ζωή μας, αποφασίζουν γι΄ αυτά που θα φάμε και θα πιούμε στους επόμενους μήνες, με δυο λόγια κρατούν στα χέρια τους το μέλλον μας. Ερχονται, εξαφανίζονται στα άδυτα του κρατικού μηχανισμού- του υποτιθέμενου «κρατικού» και υποτιθέμενου «μηχανισμού»- κι αφού κάνουν ένα σύντομο πέρασμα στα δελτία ειδήσεων εξαφανίζονται. Πού πάνε όταν δεν τους βλέπουμε; Κάπου μακριά, σε κάποια γραφεία, κάποιων οικονομικών οργανισμών, κάπου στα διεθνή κέντρα που κινούν τα νήματα της οικουμένης.

Το μόνο που αφήνουν πίσω τους είναι αναστάτωση, αβεβαιότητα και φόβο. Φόβο μήπως δεν τα βγάλουμε πέρα, φόβο μήπως την επόμενη φορά αντί να χαμογελούν τους δούμε μουτρωμένους. Αλήθεια, τι κρύβεται πίσω απ΄ αυτό το αδιόρατο χαμόγελο των βιαστικών κυρίων με τις τσαλακωμένες γκαμπαρντίνες και τα κρεμασμένα στους ώμους τους λάπτοπ;

Την απάντηση σε όλα αυτά θα τη βρείτε στο βιβλίο του Πιερ-Αντρέ Ταγκιέφ, που κυκλοφορεί με τον τίτλο Θεωρίες Συνωμοσίας. Διαβάζοντάς το θα ανακαλύψετε πως το ΔΝΤ, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα συγκαταλέγονται, από τους ειδικούς συνωμοσιολόγους, στις μυστικές οργανώσεις που συνωμοτούν για να αποκτήσουν την κυριαρχία του κόσμου.

Μια ενδεχόμενη ανακάλυψη ότι οι εκπρόσωποι της τρόικας είναι πράκτορες διεθνούς συνωμοσίας είναι μάλλον βέβαιον πως σε πολλούς από μας δεν θα κάνει καμία εντύπωση. Αυτά τα ξέρουν ήδη. Στο κάτω κάτω το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης διακηρύσσει με ό,τι μέσα διαθέτει ότι όλη η υπόθεση του Μνημονίου μπορεί να εξηγηθεί ως μια συνωμοσία την οποία, αν εμείς οι Ελληνες γρηγορούσαμε, θα την είχαμε αποφύγει. Συνωμότες εξάλλου αποκαλύπτει και το ΚΚΕ όταν υποστηρίζει πως στην Ευρώπη αναπτύσσεται ένα οργανωμένο σχέδιο υποτίμησης της εργατικής αξίας προκειμένου η Ε.Ε. να μπορεί να αντεπεξέλθει στον εμπορικό ανταγωνισμό της Κίνας.

Κι αν όλα αυτά είναι αλήθεια; Κι αν ό,τι μας συμβαίνει, κι εμείς το αποδίδουμε στο τυχαίο ή στα λάθη μας και τις αδυναμίες μας, δεν είναι παρά ένα μικρό κομμάτι ενός γιγάντιου οργανωμένου σχεδίου που εμείς δεν μπορούμε να το συλλάβουμε; Κι αν η Ιστορίαναι, η μεγάλη Ιστορία, με κεφαλαίο το Ι- δεν ήταν παρά η γιγάντια σύλληψη κάποιων υπερμορφωμένων με σατανικές ιδιότητες, όπως οι Σοφοί της Σιών, που θέλουν να μας οδηγήσουν στην αλληλοεξόντωση για να κυριαρχήσουν στον πλανήτη;

Κι αν ίσχυαν όλα αυτά, τότε τι θα γινόταν με όλους εμάς; Το πρώτο που σίγουρα θα γινόταν είναι πως θα μπορούσαμε να κοιμηθούμε με τη συνείδησή μας ήσυχη. Τα δεινά που θα αντιμετωπίζαμε τότε, θα το ξέραμε πολύ καλά, πως δεν οφείλονται στα δικά μας λάθη, αλλά σε συνωμότες που υπερβαίνουν τις δυνάμεις μας και τους οποίους εμείς, οι κοινοί θνητοί, δεν μπορούμε να αντιμετωπίσουμε. Μια καλοφτιαγμένη θεωρία συνωμοσίας είναι ένα πρώτης τάξεως αντίδοτο στους κινδύνους που αντιμετωπίζει κάθε εξουσία (βλ. θεωρίες περί «εσωτερικών» και «εξωτερικών» εχθρών, περί υπονομευτών του καθεστώτος κ.ο.κ.).

Θεϊκές παρεμβάσεις

Εξάλλου δεν είναι και τόσο μακριά ο καιρός που κάθε κακό, σεισμός, λοιμός, λιμός και καταποντισμός αποδιδόταν σε θεϊκή παρέμβαση που ήθελε μέσα από τις δοκιμασίες να επανορθώσει τα ανθρώπινα σφάλματα που κατ΄ αυτόν τον τρόπο εξιλεώνονταν. Αντιθέτως μοιάζει πολύ μακριά απ΄ αυτές τις αντιλήψεις ο καιρός που ο κόσμος πίστευε πως με τη δύναμη του νου και της λογικής θα μπορέσει να καθαρίσει την ανθρώπινη ύπαρξη από το βάρος της δεισιδαιμονίας.

Οπως λέει ο Πιερ Αντρέ Ταγκιέφ, οι θεωρίες συνωμοσίας αντικαθιστούν την πίστη η οποία, τουλάχιστον στον Χριστιανισμό, ήταν άρρηκτα δεμένη με κάποια ορθολογική επεξεργασία. Τη θέση της πίστης την καταλαμβάνουν οι δεισιδαιμονίες, οι οποίες χρησιμοποιούν τα εργαλεία της λογικής για να γίνουν πειστικές. Ο Αντόρνο τις θεωρίες συνωμοσίας τις χαρακτήριζε «Η μεταφυσική των ηλιθίων». Και ο Αντρέ Μαλρό είχε προφητεύσει: «Ο 21ος αιώνας ή θα είναι πνευματικός ή δεν θα υπάρξει.» Προς το παρόν αποδεικνύεται μάλλον «πνευματιστικός», αν κρίνουμε από τις διάφορες θεωρίες συνωμοσίας που αιωρούνται στον ορίζοντα της παγκοσμιοποίησης, όπως κάποτε το φάντασμα του κομμουνισμού κατά το Μανιφέστο των Μαρξ και Ενγκελς. Οταν πιστεύεις πως ο Θεός έχει εγκαταλείψει τον κόσμο σου, όπως το πιστεύει η νεωτερικότητα και οι διάδοχοί της, όταν η Ιστορία μόνον καταστροφές σού επιφυλάσσει, τότε, αν μη τι άλλο, κάποια παρηγοριά φέρνει στο ορφανό μυαλό σου η ιδέα πως κάποιες κρυφές ομάδες συνωμοτούν εναντίον σου, άρα υπάρχουν ένοχοι που ενδέχεται να τους βρεις και να τους αντιμετωπίσεις. Εντέλει οι θεωρίες συνωμοσίας εμφανίζονται ως ερμηνευτικό κλειδί της Νέας Τάξης.