Σε όλες τις πολιτισμένες χώρες του δυτικού κόσμου, τα επίγεια μέσα μεταφοράς σταθερής τροχιάς βρίσκονται στη βάση της ανάπτυξης των μεταφορών, δεκαετίες, ενίοτε και περισσότερο από αιώνα. Στην Ελλάδα, αντίθετα, η ανάπτυξη των μεταφορών περνάει αναγκαστικά από τους αυτοκινητόδρομους. Είναι ένα ακόμα στοίχημα για τη χώρα που έχει χαθεί: Μετά τον Ισθμό της Κορίνθου αρχίζουν τα εργοτάξια του νέου αυτοκινητόδρομου Κορίνθου- Πατρών. Δίπλα ακριβώς στο ρεύμα προς Πάτρα παρατηρείς, απλά να κρέμονται στον αέρα, τα καλώδια ρευματοδοσίας του τρένου για Κιάτο. Μέρος της γραμμής του προαστιακού σιδηροδρόμου της Αθήνας. Ακόμη αυτά αναμένουν και δεν ξέρουμε για πόσο καιρό ακόμη την επαφή του παντογράφου ενός ηλεκτρικού συρμού.
Μετά το Κιάτο, το χάος! Η σιδηροδρομική σύνδεση της Αθήνας με την τρίτη σε μέγεθος ελληνική πόλη, την Πάτρα, έχει διακοπεί! Ορισμένες φορές είναι να αναρωτιέται κανείς αν η Ελλάδα- όπως την κατάντησαν- αποτελεί και σήμερα ακόμη την ευρωπαϊκή προέκταση της Αφρικής.
Η παλιά μονή γραμμή του Τρικούπη έχει ξηλωθεί στο μεγαλύτερο μήκος της. Από το ολότελα, καλή ήταν κι αυτή.
Ομως πάει… την πήρε το…
ποτάμι, όπως παλιότερα τις ράγες του αθηναϊκού και θεσσαλονικιώτικου τραμ, αυτές του παλιού προαστιακού του Λαυρίου κ.λπ. Θα μου πεις, φτιάχνεται η νέα διπλή γραμμή από Κιάτο έως Ροδοδάφνη σε πρώτη φάση. Για Πάτρα;
Πότε η πρωτεύουσα της Πελοποννήσου θα αποκτήσει πάλι σιδηροδρομική εξυπηρέτηση και επανασύνδεση με την πρωτεύουσα του ελληνικού κράτους; Μπορεί κάποιος μεγαλόσχημος «αρμόδιος» να βγει χωρίς ντροπή να πει δυο λόγια στον κόσμο;
Μα, γιατί έχω πια την πεποίθηση ότι ό,τι γίνεται με τις χερσαίες μεταφορές σ΄ αυτή τη χώρα δεν αποσκοπεί- με την ανοχή, για να μην πω στήριξη, των κυβερνήσεων- παρά μόνο στην εξυπηρέτηση των συμφερόντων των ΚΤΕΛ, των φορτηγατζήδων, ταξιτζήδων κ.λπ; Πεποίθηση, έτσι είναι, δεν μπορώ να βρω άλλη πιο κατάλληλη λέξη.
Σπύρος Γιακουμάκης
