Μετάνιωσε που απαγόρευσε το κυνήγι της αλεπούς, όχι όμως και για την εισβολή στο Ιράκ. Για τα θύματα του πολέμου εκεί, όμως, έκλαψε. Και ύστερα, άρχισενα πίνει, εξαιτίας της πίεσης από τον Γκόρντον Μπράουν. Αυτά γράφει μεταξύ άλλων ο πρώην πρωθυπουργός της Βρετανίας, Τόνι Μπλερ, στα απομνημονεύματά του που κυκλοφορούν σήμερα με τον τίτλο: «A Journey», (Ένα Ταξίδι).

Με το βιβλίο τουτων 700 σελίδων ο Μπλερ δίνει τροφή τόσο στους υποστηρικτές, όσο και στους επικριτές του. Το ζήτημα του πολέμου στο Ιράκ, όσα προηγήθηκαν και όσα ακολούθησαν,αποτελεί και τοπλέον διχαστικό από τα κληροδοτήματά του, ωστόσο ο Μπλερ γράφει ότι δεν μετανιώνει για την απόφασή του να μπει στον πόλεμο με τις Ηνωμένες Πολιτείες. Προσθέτει, πάντως,ότι έκλαψε για τα θύματα: «Λυπάμαι με όλο μου το είναι για τις απώλειες. Δάκρυα έτρεξαν πολλά».

«Δεν μπορώ ναμετανιώσω, όμως, για την απόφαση να πάμε σε πόλεμο», επισημαίνει αν και παραδέχεται ότι «ποτέ δεν είχα φανταστεί τον εφιάλτη που θα ακολουθούσε».

Ο «μηδενικής» συναισθηματικής νοημοσύνης Μπράουν

Ο 57χρονος πρώην πρωθυπουργός της Βρετανίας παραιτήθηκε τον Ιούνιο του 2007ύστερα από μια δεκαετία στο τιμόνι της χώρας που περιελάμβανε την ιστορικής σημασίας συμφωνία στη Βόρεια Ιρλανδία, τον πόλεμο στο Ιράκ καθώς και τονπόλεμο στο Αφγανιστάν. Ο Μπλερ παρέδωσε τη σκυτάλη της εξουσίας στον Γκόρντον Μπράουν, τον οποίο, όμως αποκαλεί άνθρωποι «μηδενικής» συναισθηματικής νοημοσύνης. Ο Μπράουν υπήρξε συνοδοιπόρος του Μπλερ κατά την περίοδοεκσυγχρονισμού του Εργατικού Κόμματος τη δεκαετία του 1990, υπουργός Οικονομικών και στη συνέχεια, πρωθυπουργός επί τρία χρόνια, μέχρι που έχασε τις εκλογές τον περασμένο Μάιο-εκλογές «που μπορούσε να είχε κερδίσει», σύμφωνα με τον Μπλερ.

«Θα ήταν καταστροφή»ως ηγέτης,λέει για τον διάδοχό του στην πρωθυπουργία ο Μπλερ. «Ο Γκόρντον είναι περίεργος τύπος. Δυνατός, ικανός και ευφυέστατος ταυτόχρονα όμως δύσκολος και, περιστασιακά, εξοργιστικός. Πολιτικός υπολογισμός, ναι. Πολιτικό αίσθημα, όχι. Αναλυτική ευφυία, ασφαλώς. Συναισθηματική ευφυία, μηδέν».

Επισημαίνει ακόμη ότι η πίεση που του επιβλήθηκε από τον Μπράουν τον οδήγησε στο αλκοόλ- ένα ποτήρι ουίσκι ή τζιν με τόνικ πριν από το γεύμα και μετά, μισό μπουκάλι κρασί πριν πέσει στο κρεβάτι. Σύντομα, όμως, όπως λέει, άρχισε να ανησυχεί για το αλκοόλ που κατανάλωνε καθώς «όσο περνά ο καιρός, εύκολα γίνεται καθημερινή συνήθεια που τη χρειάζεται ο οργανισμός μας για να χαλαρώνει».