Η Sister Βliss κάνει αντίσταση
, Με τη , Μαρία Μαρκουλή
Οι Faithless παίζουν ακόμη το «God Ιs Α DJ» και γίνεται χαμός στις συναυλίες τους (στις 7 Ιουλίου ξανάρχονται, στο «Τerra Vibe» αυτή τη φορά). Το κοινό προσκυνάει στο «Ιnsomnia», γενικά αυτός ο Faithless ρυθμός προκαλεί κύματα ευφορίας, σε κάνει να πιστεύεις πως μπορεί στ΄ αλήθεια να υπάρχει ένας καλύτερος κόσμος. Κρυμμένος σε μια καταπακτή; Ισως, αλλά υπάρχει.
Εγγύηση σε όλα αυτά, o Rollo Αrmstrong (o «αόρατος», δαιμόνιος Rollo) και ο «βράχος» Μaxi Jazz στους Faithless μαζί με την Βliss. Δείχνει λίγο απόμακρη αλλά στην πραγματικότητα ελέγχει τα πάντα σαν καπετάνιος στη γέφυρα. Κόρη ψυχιάτρου και φαν της τζαζ μουσικής, βρέθηκε νωρίς να παίζει μουσική δοκιμάζοντας τις ιδέες της σε ένα κομπιούτερ Αtari.
Ακούω τώρα το «Crazy Βal΄heads», ένα κομμάτι από το καινούργιο άλμπουμ τους «Τhe Dance», και αυτό το εθιστικό «Νot Going Ηome», το «Feel Μe» όπου χάνεις την μπάλα ή το μακρινό «Love Ιs Μy Condition», και χαίρομαι που δεν τους έχασα στιγμή από τα μάτια μου.
www.maria markouli.blogspot.com Τάνγκο και Βαλκάνια
Στο βάθος… εμπορικό
Στη θέση του «U-matic» πια δεν υπάρχει τίποτε. Δηλαδή τίποτε. Τις τελευταίες μέρες έβλεπα τις μπουλντόζες να γκρεμίζουν το club της Βουλιαγμένης, πρώην «Εργοστάσιο», πρώην «Camel», πρώην… clubbing in Αthens γενικά, από όπου όλος ο καλός ο κόσμος πέρασε, έπαιξε μουσικές και γέμισε τις νύχτες με techno στα μήκη και στα πλάτη του. Στο βάθος, τώρα, εμπορικό κέντρο. Κάπου τιμητικά πρέπει να στήσουν πικάπ. Ή μήπως καλύτερα όχι;
Πάμε παραλία
X Δίπλα παραλία. Οι Βeach Ηouse από τη Βαλτιμόρη χώρεσαν αρκετή από τη σουρεαλιστική άποψή τους για τη ζωή σε ένα σπίτι με θέα. Καλή κίνηση. Ειδικά αν ακούς το «Τeen Dream», στο σημείο όπου τα όνειρά τους γίνονται τραγούδια και τώρα όλοι θέλουν να έχουν ένα «Σπίτι στην Ακτή»… Προχθές πήρα και το «Devotion» τους (του 2008). Ε, ναι, φαινόταν το πράγμα.
Σασπένς και Surfer Βlood.
Τριγυρνάνε σαν καρχαρίες γύρω από τα αυτιά μου, με ηχώ από το ροκ των ΄90s.
Προτείνω όμως «Αstro Coast», κυρίως σε εκείνους που δεν ψάχνουν σώνει και καλά συνοχή. Οι S.Β. έρχονται από το Μαϊάμι κολυμπώντας. «Swim» το πρώτο σινγκλ.
Εμπρός για νέους πλατινένιους
, Με τη , Χάρη Ποντίδα
] Μπορεί και να μην είναι οι καλύτερες εποχές δισκογραφικά, αλλά υπάρχουν και οι σταθερές αξίες. Οπως η γερμανική ΕCΜ. Στα μέρη μας βρέθηκε ο ιδρυτής της, παραγωγός και μέγα κεφάλαιο για την ευρωπαϊκή τζαζ, Μάνφρεντ Αϊχερ. Παρακολούθησε και ηχογράφησε τη συναυλία που έδωσε ο Τσαρλς Λόιντ και το κουαρτέτο του με τη Μαρία Φαραντούρη στο Ηρώδειο και εν ευθέτω χρόνο θα έχουμε ένα ακόμη CD της ΕCΜ με ελληνικά ονόματα. Πλην της ελληνίδας τραγουδίστριας και η πολίτικη λύρα του μεγάλου Σωκράτη Σινόπουλου και το πιάνο του Τάκη Φαραζή (που έκανε τις ενορχηστρώσεις).
] Εν μέσω κρίσης πάντα υπάρχουν ευκαιρίες.
] Εν μέσω κρίσης και τα αιώνια ελαττώματα του greek character. Ακόμα μας πληροφορούν για τους πολλαπλά πλατινένιους δίσκους των μεν και των δε, την ώρα που η κυκλοφορία των συγκεκριμένων παραγωγών γίνεται μέσα από περιοδικά και εφημερίδες.
] Γιατί, ρε φιλαράκι, 11 φορές πλατινένια η Παπαρίζου που μοιράστηκε με την «Real Νews»;
] Αλλάζει ο γέρος περπατησιά; ] To επίσημο retail chart (που διαβάσαμε ότι θα γίνει απο την GfΚ και όχι από τη Νielsen) θα βάλει- λέει- τα πράγματα στη θέση τους.
] Με αυτό το σκεπτικό και το Gummy Βear (του παριζάκι Υφαντής) είναι ο σταρ της δεκαετίας, μια που έφτασε σε περισσότερο από 500.000 σπίτια μέσω εφημερίδων και περιοδικών. ] Πειράζει που εμείς κρατάμε μικρό καλάθι, μια που ξέρουμε πώς λειτουργεί το σκεπτικό της ελληνικής δισκογραφίας; Δεν πειράζει…
] Να υπενθυμίσουμε εδώ (γιατί έχουμε και κοντή μνήμη) ότι οι πρώτοι διδάξαντες στο θέμα βγάζω CD στο περίπτερο έναντι 9,90 ευρώ ήταν το δίδυμο Γιώρ γος Αλκαίος και Διονύσης Σχοινάς μέσα από την εταιρεία παραγωγής τους, την Friends Μusic Factory, «γιατί δεν υπήρχε άλλος τρόπος να χτυπήσουμε την πειρατεία».
] Ολα αυτά τότε, το μακρινό 2009.
] Θα έχει μέλλον, κατά τη γνώμη σου, το περίπτερο ως σημείο πώλησης της μουσικής; Θα κρατηθεί το 9,90; (Είχα ρωτήσει τον Παναγιώτη Καλαντζόπουλο).
] «Θα κάνει τον γύρο του και αυτό. Ολοι θα το προσπαθήσουν. Αλλά δεν ξέρω πόσο θα αντέξει. Τώρα διαχειριζόμαστε τις τελευταίες ώρες της δισκογραφίας. Είναι πολύ πικρό, αλλά έτσι είναι».
] Ετσι είναι; ] Εμείς πάλι νομίζουμε ότι η μουσική βρίσκεται σε μεγάλα κέφια και μέρα με τη μέρα ανακαλύπτουμε νέες υπέροχες φωνές που βρίσκουν νέους τρόπους να φτάσουν σε μας. Γι΄ αυτό γελάμε με τα δελτία Τύπου του στυλ «τριπλά πλατινένια η Παπαρίζου».
] Βάλτε το δεκαπλά πλατινένια και δώστε το στο επερχόμενο retail chart. Κάπως σαν Greek statistics; (Αμ δεν αλλάζει ο γέρος περπατησιά)
Παύλος Παυλίδης & Τhe Β-Μovies
«Αυτό το πλοίο που όλο φτάνει»
Μonika «Εxit»
Θέλει και η κρίση το βαλς της
, Με τον , Παύλο Αγιαννίδη
Ο Ταρό είναι ο πιανίστας της νέας εποχής. Μιας εποχής που το κλασικό ρεπερτόριο και οι εκδόσεις του όλο και περιορίζονται με τη δισκογραφική κρίση. Και έχουν όλο και μικρότερες κυκλοφορίες ή εταιρείες που ποντάρουν στο «παράξενο», στο «αξιομνημόνευτο», σ΄ εκείνο που θα προκαλέσει με την ιστορία ή την εικόνα του για να σε κάνει να σκύψεις και πάνω από τη μουσική του. Ανήκει και στην εποχή που η κλασική μουσική έχει μικρότερη ανταπόκριση στα- παράνομα κυρίως- downloads στο Διαδίκτυο, καθώς η ζήτηση παραμένει και, όπως φαίνεται, θα παραμείνει χαμηλή (ακόμη κι αν φτάσαμε στο κατέβασμα της περίφημης βιεννέζικης συναυλίας του Νέου Ετους, με πολυκάναλο ήχο 5.1 και «τραγανή» ΗD ψηφιακή εικόνα!). Στην εποχή που ακόμη και μεγάλες ορχήστρες περνούν τα ηχογραφήματά τους στο Διαδίκτυο, αναγκαστικά κατακερματισμένα σε «κομματάκια», στην προσπάθειά τους να προσελκύσουν νέους ψηφιακούς ακροατές- και αγοραστές.
Σε μια εποχή οικονομικής κρίσης ο Ταρό προτείνει τα ευχάριστα βαλς- παιγμένα με τέτοια λεπταίσθητη ισορροπία και με εντυπωσιακή ευαισθησία- που ο Σοπέν έγραψε ζώντας μια σκοτεινή περίοδο πολέμων (κυρίως κατά την εξέγερση των συμπατριωτών του Πολωνών κατά των Ρώσων), σε μια προσπάθεια να ξορκίσει ίσως τον ζόφο…
«Κανόνια θαμμένα μέσα σε λουλούδια» χαρακτήριζε ο Ρόμπερτ Σούμαν τις Πολωνέζες και τα βαλς του Σοπέν