Τα τελευταία σαράντα µε πενήντα χρόνια ο κόσµος µοιραζόταν µε διάφορους τρόπους. Κοµµουνιστικός – καπιταλιστικός. Δηµοκρατικός – αυταρχικός. Ανατολικός – δυτικός, πρώτος – τρίτος, ανεπτυγµένος και αναπτυσσόµενος.

Σε αυτά τα χρόνια γεννήθηκα και µεγάλωσα. Με αυτά τα στερεότυπα χώριζα τον κόσµο. Πριν από µερικές ηµέρες στη διαδροµή από την Ελλάδα στο Κατάρ και µετά στην Κίνα έκοψα νοερά, ξανά, τη γεωπολιτική τράπουλα και µοίρασα.

Υποτίθεται ότι ξεκινούσα από µια καπιταλιστική, δηµοκρατική, δυτική και ανεπτυγµένη χώρα µε προορισµό την κοµµουνιστική, αυταρχική, ανατολική και αναπτυσσόµενη Κίνα.

Από το παράθυρο του αεροπλάνου αντίκρυσα τους πρώτους ουρανοξύστες της Σαγκάης και όταν προσγειωθήκαµε εντυπωσιάστηκα από το µαγνητικό τρένο που µας µετέφερε από το αεροδρόµιο στην πόλη. Ετρεχε µε τετρακόσια τριάντα ένα χιλιόµετρα την ώρα και διένυσε σε πέντε λεπτά µια απόσταση 30 χιλιοµέτρων.

Ο πρώτος µύθος κατέρρευσε µόλις αποβιβάστηκα από το Μάγκλεβ, το υπερσύγχρονο µαγνητικό τρένο. Στην ανεπτυγµένη χώρα µου πιστεύω πως θα αργήσω πολύ να δω κάτι σαν αυτό της αναπτυσσόµενης, αυταρχικής και κοµµουνιστικής Κίνας.

Ενα ένα τα πολυδιαφηµισµένα δυτικά χαρτιά µου καίγονταν καθώς πλησίαζα στο ξενοδοχείο των 60 κυκλικών ορόφων. Σύγχρονα αυτοκίνητα, κυρίως Φολκσβάγκεν που κατασκευάζονται στη Σαγκάη, κυκλοφορούσαν µε µέση ταχύτητα 60 χιλιοµέτρων σε ώρα αιχµής καθώς ειδικές πινακίδες έδειχναν κάθε 500 µέτρα την κίνηση σε τέσσερα οικοδοµικά τετράγωνα γύρω από τον δρόµο. Τα κτίρια παλιά και καινούργια ήταν µοναδικής αρχιτεκτονικής και υψηλής αισθητικής. Η Σαγκάη θύµιζε πολύ Μανχάταν, αλλά στα µεγάλα του κέφια.

Μοναδική παραφωνία οι ειδήσεις για τις αυτοκτονίες των εργατών της Foxconn στη Σεν Τζεν και οι φονικές επιθέσεις σε νηπιαγωγεία. Το κοσµοπολίτικο βερνίκι της Σαγκάης ξέφτιζε καθώς µιλούσαµε µε τους Κινέζους για ανθρώπινα δικαιώµατα, το φοιτητικό κίνηµα του Πεκίνου και τη βίαιη αιµατηρή καταστολή του.

Στην ΕΧΡΟ µού έδειξαν το περίπτερο της µεγαλύτερης χαλυβουργίας της χώρας. Πρόεδρός της είναι η σύζυγος του προέδρου της Κίνας. Ενας καπιταλιστικός στην οικονοµία και κοµµουνιστικός στην ιδεολογία αχταρµάς σερβίρεται καθηµερινά από την κρατική κινεζική τηλεόραση και την «Ηµερησία». Τα τεχνολογικά και οικονοµικά επιτεύγµατα της χώρας προδιαγράφουν ένα καλύτερο µέλλον, όµως κανένας δεν έχει γνωρίσει ακόµη τη δηµοκρατία στην Κίνα. Κι εγώ όταν την επισκέφθηκα δεν ήταν εκεί.

Τελευταία Νέα