ΖΟΥΜΕ τις πρώτες 100 ημέρες από τις τελευταίες κάλπες, αλλά φαίνεται πως ακόμα είμαστε στην γκρίζα ζώνη, με το έλλειμμα και όλα αυτά που φόρτωσε στην πλάτη μας η δεξιά διακυβέρνηση με το πήγαινε- έλα Αθήνα- Ραφήνα λίγο πριν ναυαγήσει οριστικά στο Βατοπέδι, που έστησε.

Μαθαίνουμε, έτσι, για επιτήρηση της οικονομίας μας από τις Βρυξέλλες.

Κάπου όμως φαίνεται ότι δεν θέλουν να δείξουν μαύρα τα πράγματα, αν κρίνουμε από τον προχθεσινό διάλογο ΧυτήρηΠαπαθανασίου στην ΕΡΤ.

Με τον έναν να θέλει να διασκεδάσει τις εντυπώσεις από όσα λέει και κάνει ο Αλμούνια και με τον άλλο περίπου να συμφωνεί με τα μέτρα της κυβέρνησης (!)

λέγοντας ότι τα πράγματα είναι σκούρα όπως τα έλεγε εκείνος. Καπάκι όμως έρχεται (και σωστά) η επιβολή της εισφοράς σε μεγάλα τζάκια, τράπεζες και άλλους έχοντες, για να βρεθούν χρήματα χωρίς να επιβαρυνθεί ο προϋπολογισμός και να καταβληθεί επίδομα αλληλεγγύης σε χαμηλόμισθους και συνταξιούχους.

Μόνο που με τον χειρισμό, μάς κάνουν συμπαθή στην εποχή μας τη φιγούρα του βιομηχάνου που εμφανίζεται να μη διαφωνεί να πληρώσει (έστω και αν αυτός ο ίδιος μάλλον εξαιρείται).

Ευτυχώς, έρχεται η συζήτηση για τον προϋπολογισμό και καλύπτει την επικαιρότητα.

Έτσι, κάπου αρχίζει να φαίνεται ο λογαριασμός σε σούμα, αφού ο προϋπολογισμός του 2010 κόβει, παίρνει αλλά και δίνει, με τον τρόπο που έχει επιλέξει τελικά η κυβέρνηση, για να μαζέψει το έλλειμμα, αλλά και να υλοποιήσει προεκλογικές δεσμεύσεις της.

Φαίνεται όμως ότι ήρθε η ώρα και για απρόβλεπτα, αφού υπάρχει και δεύτερη δόση τον Μάρτιο.

ΥΓ: Με το φορολογικό νομοσχέδιο.