Η κυβέρνηση προχωρεί στην άνευ ακαδημαϊκών προϋποθέσεων χορήγηση αδειών λειτουργίας σε ιδιωτικά κολέγια, προφασιζόμενη τις καταδικαστικές εις βάρος της χώρας μας αποφάσεις του Δικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (ΔΕΚ). Σύμφωνα με τις οποίες τα κολέγια που λειτουργούν σε συνεργασία με ευρωπαϊκά πανεπιστήμια με τη μέθοδο της δικαιόχρησης οφείλουν να αναγνωρίζονται άνευ ελέγχων από τις χώρες υποδοχής, καθώς θεωρείται ότι ανήκουν στο εκπαιδευτικό σύστημα των χωρών από τις οποίες προέρχονται.

Η ετυμηγορία του ΔΕΚ στηρίζεται στην περίφημη Ευρωπαϊκή Οδηγία για τα ιδιωτικά κολέγια, η οποία εκδόθηκε από την Επιτροπή Ανταγωνισμού της Ε.Ε. και όχι από την αντίστοιχη για θέματα εκπαίδευσης. Ως εάν η τριτοβάθμια εκπαίδευση να αποτελεί αντικείμενο επιχειρηματικής και όχι ακαδημαϊκής δραστηριότητας…

Ακόμη όμως και αν, για την οικονομία του χρόνου, ξεπεραστεί προς το παρόν το θεμελιώδες ερώτημα που τέθηκε και με την ευκαιρία της απόπειρας τροποποίησης του άρθρου 16, αν δηλαδή η εκπαίδευση αποτελεί δημόσιο ή εμπορικό αγαθό, παραμένουν αναπάντητα μια σειρά από ερωτήματα σχετικά με την πολιτική που ακολουθεί η ελληνική κυβέρνηση στον χώρο της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης.

Ερώτημα 1ο: Ποια ευρωπαϊκή οδηγία ανάγκασε την ελληνική κυβέρνηση να μειώσει τη χρηματοδότηση του δημόσιου εκπαιδευτικού συστήματος από το 3,6% που ήταν το 2004, στο απαράδεκτα χαμηλό επίπεδο του 3% του ΑΕΠ σήμερα, τη στιγμή μάλιστα που ο μέσος ευρωπαϊκός όρος της δημόσιας χρηματοδότησης της εκπαίδευσης υπερβαίνει το 5%;

Ερώτημα 2ο: Ποια ευρωπαϊκή πολιτική αναγκάζει την ελληνική κυβέρνηση να προσπαθεί συστηματικά εδώ και πεντέμισι χρόνια να αναδείξει την ιδιωτική εκπαίδευση ως την αξιόπιστη εναλλακτική λύση στα κατασκευασμένα από την ίδια αδιέξοδα της δημόσιας;

Ερώτημα 3ο: Ποια ευρωπαϊκή χώρα έχει ως πρότυπο η κυβέρνηση Καραμανλή όταν, με το εφεύρημα της βαθμολογικής βάσης, κλείνει 41 δημόσιες τεχνολογικές σχολές της περιφέρειας με χρήσιμα για την ανάπτυξη της υπαίθρου γνωστικά αντικείμενα, (διαχείρισης και τεχνολογίας περιβάλλοντος, βιολογικών καλλιεργειών, ιχθυοκαλλιεργειών και τουριστικών επαγγελμάτων), τη στιγμή που χωρίς ακαδημαϊκά κριτήρια εγκρίνει τη λειτουργία 33 νέων ιδιωτικών κολεγίων με γνωστικά αντικείμενα… χαμηλού κόστους; Ερώτημα 4ο: Πώς συμβαίνει και στις αναπτυγμένες χώρες της Ευρώπης, σε εποχή μάλιστα που οι οικονομικά φιλελεύθερες κυβερνήσεις αποτελούν πλειοψηφία, τα υψηλών ποιοτικών προδιαγραφών δημόσια πανεπιστήμια παραμένουν

ΑΝΕΞΕΛΕΓΚΤΗ

Καμιά ευρωπαϊκή πολιτική δεν προβλέπει την ανεξέλεγκτη, ή έστω την ελεγχόμενη μόνο ως προς διοικητικά κριτήρια και κτιριακές προϋποθέσεις, αναγνώριση και λειτουργία των ιδιωτικών κολεγίων

βασικός μοχλός της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης; Ερώτημα 5ο: Τι αναγκάζει τα ευρωπαϊκά ιδρύματα που ενδιαφέρονται να ιδρύσουν πανεπιστημιακού επιπέδου θυγατρικές σχολές στη χώρα μας να έρχονται σε επαφή με μεμονωμένους επιχειρηματίες χωρίς ακαδημαϊκή εμπειρία, τη στιγμή που οι εκπαιδευτικές τουλάχιστον προθέσεις τους θα εκπληρώνονταν ασφαλώς καλύτερα αν συνεργάζονταν με τις ήδη αναγνωρισμένες και υψηλού επιπέδου δημόσιες πανεπιστημιακές σχολές;

Ερώτημα 6ο: Γιατί τα ιδιωτικά κολέγια που λειτουργούν στην Ελλάδα, αφού σύμφωνα με την ευρωπαϊκή οδηγία υποτίθεται ότι ακολουθούν τους ακαδημαϊκούς κανόνες του τριτοβάθμιου εκπαιδευτικού συστήματος των χωρών προέλευσής τους, δεν διαθέτουν διδακτικό προσωπικό με τα αντίστοιχα προσόντα (διδακτορικό δίπλωμα και ερευνητική εμπειρία), όπως στα μητρικά τους ιδρύματα;

Ερώτημα 7ο: Και γιατί τα εδώ κολέγια λειτουργούν ως απλά διδακτήρια και όχι ως ακαδημαϊκά κέντρα παραγωγής και μετάδοσης της επιστημονικής γνώσης, όπως συμβαίνει με τα μητρικά τους ιδρύματα, στα οποία διεξάγεται υποχρεωτικά και έρευνα και εκπαίδευση;

Ερώτημα 8ο: Τι κάνει η ελληνική κυβέρνηση μπροστά σ΄ αυτή την εξόφθαλμη καταπάτηση των ευρωπαϊκών κανόνων; Ποιος την εμποδίζει να θεσπίσει μια ανεξάρτητη αρχή με την αρμοδιότητα να ελέγχει όσα η Ευρωπαϊκή Οδηγία και οι αντίστοιχες αποφάσεις του ΔΕΚ προβλέπουν; Τη συμβατότητα δηλαδή μεταξύ των όσων συμβαίνουν στα ιδιωτικά κολέγια στη χώρα μας, σε σχέση με εκείνα που ισχύουν στα εκπαιδευτικά συστήματα των χωρών προέλευσής τους.

Ερώτημα 9ο: Γιατί η ελληνική κυβέρνηση, προκειμένου να προστατέψει το δημόσιο συμφέρον από ψευδεπίγραφα πτυχία χωρίς ακαδημαϊκό αντίκρισμα, δεν επιβάλλει, όπως δικαιούται, αυστηρούς κανόνες πιστοποίησης και ελέγχου των επαγγελματικών δεξιοτήτων των αποφοίτων των ιδιωτικών κολεγίων;

Ερώτημα 10ο: Και τέλος, αφού η υποχρέωση διασφάλισης των ακαδημαϊκών προϋποθέσεων της λειτουργίας των κολεγίων ανήκει στα μητρικά τους ιδρύματα, γιατί η ακαδημαϊκή αξιολόγηση των τελευταίων δεν επεκτείνεται προκειμένου να αξιολογείται και η εδώ λειτουργία των θυγατρικών τους κολεγίων;

Είναι σαφές ότι καμιά ευρωπαϊκή πολιτική δεν προβλέπει την ανεξέλεγκτη, ή έστω την ελεγχόμενη μόνο ως προς διοικητικά κριτήρια και κτιριακές προϋποθέσεις, αναγνώριση και λειτουργία των ιδιωτικών κολεγίων. Αυτή είναι η ελληνική ερμηνεία της υπόθεσης, που κατά σύμπτωση εξυπηρετεί μονόπλευρα τα συμφέροντα των κερδοσκοπικών εκπαιδευτικών επιχειρήσεων. Οι οποίες, ερήμην ενός αυστηρού κανονιστικού πλαισίου ακαδημαϊκών ελέγχων, εκμεταλλεύονται τα επαγγελματικά αδιέξοδα των νέων και εμπορεύονται ελπίδες σε μια δύσκολη εποχή. Επαναφέροντας την Ευρώπη σε αλήστου μνήμης εποχές αποικιοκρατίας.

Ο Γιάννης Α. Μυλόπουλος είναι καθηγητής στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης

Τελευταία Νέα