Αναζήτηση
«Την έβδομη ημέρα ήθελα απλά να τελειώσει. Όταν μετά την τελευταία ράχη αντίκρυσα το καμπαναριό της εκκλησίας του χωριού Καλενζάνα είπα ότι επιτέλους έφτασα στο τέλος. Από εκείνη τη στιγμή, τα τελευταία πέντε χιλιόμετρα βλέποντας το χωριό να πλησιάζει μου φάνηκαν ατελείωτα. Σαν να είχε σταματήσει ο χρόνος».
Τον περασμένο Ιούλιο, ο 37χρονος οδηγός σε τουριστικά γκρουπ, Νίκος Τόδουλος, διέσχισε σε 14 ημέρες το πιο φημισμένο μονοπάτι της Ευρώπης, που βρίσκεται στην Κορσική. Το GR20, μήκους 195 χιλιομέτρων. Οι μεγάλες υψομετρικές διαφορές (περίπου 13.600 μέτρα ανάβασης και 12.700 μέτρα κατάβασης), οι ξαφνικές καταιγίδες και η βραχώδης μορφολογία του εδάφους καθιστούν το μονοπάτι της Κορσικής πολύ απαιτητικό και ίσως δίκαια χαρακτηρίζεται από τους λάτρεις της περιπέτειας σαν το δυσκολότερο στην Ευρώπη. Σε καταιγίδα. Η εμπειρία του κ. Τόδουλου αποδεικνύει του λόγου το αληθές. «Την τρίτη ημέρα και ενώ βρισκόμουν σε μια στενή κορυφογραμμή ξέσπασε μια τρομερή καταιγίδα. Κρύφτηκα στην εσοχή ενός βράχου και έβλεπα τους κεραυνούς να πέφτουν δεξιά και αριστερά μου για περίπου δύο ώρες. Άμα βρεθείς εκτεθειμένος μπορεί να έχεις πολύ άσχημη κατάληξη, όπως δυστυχώς είχε μια κοπέλα που εκείνη την ημέρα έμεινε παράλυτη από το χτύπημα ενός κεραυνού», λέει ο κ. Τόδουλος.
Αρχίζοντας από το νοτιοανατολικό χωριουδάκι της Κόνκα, το μονοπάτι GR20 διασχίζει μέσα από την καρδιά της Κορσικής ολόκληρο το νησί μέχρι το χωριό Καλενζάνα στο βορειοδυτικό άκρο του νησιού, κοντά στο πολύχρωμο θέρετρο Κάλβι. «Το βραχώδες αυτό μονοπάτι περνάει μέσα από δασώδεις πλαγιές, ποτάμια, οροπέδια, απόκρημνες και γρανιτένιες κορυφές και αλπικές λίμνες», εξηγεί ο κ. Τόδουλος. Τις 14 ημέρες που διέσχιζε το μονοπάτι, ο 37χρονος κοιμόταν και έτρωγε στα καταφύγια κατά μήκος της διαδρομής. Ο εξοπλισμός του περιελάμβανε ένα μικρό σακίδιο 30 λίτρων με πολύ λίγα ρούχα, ένα αντιανεμικό αδιάβροχο, έναν υπνόσακο, έναν φακό και ένα φαρμακείο. Το βάρος τους δεν ξεπερνούσε τα οκτώ κιλά.
Την πρώτη ημέρα στο μονοπάτι ο κ. Τόδουλος έβλεπε εκείνους που επέστρεφαν από την αντίθετη κατεύθυνση «και μου φαίνονταν τόσο ταλαιπωρημένοι, όπως ήμουν και εγώ 14 ημέρες αργότερα». Η περιπέτεια και τα ταξίδια, όπως σημειώνει, του δίνουν το απόλυτο αίσθημα ελευθερίας. «Μέσα από το ταξίδι μπορείς να εξερευνήσεις τα σωματικά και πνευματικά σου όρια», λέει.
1.230 χλμ. με ποδήλατο. Η διάσχιση του μονοπατιού της Κορσικής δεν είναι το μόνο κατόρθωμα του κ. Τόδουλου. Στο βιογραφικό του έχει τη διαδρομή με ποδήλατο από τη Λάσα του Θιβέτ στο Κατμαντού του Νεπάλ (1.230 χιλιόμετρα), αρκετές ορειβατικές και αναρριχητικές αποστολές, όπως επίσης και τη διαδρομή με snowboard από τη Βόρεια Χιλή μέχρι τη Νότια Παταγονία στην Αργεντινή, εξερευνώντας τις κορυφές και τα ηφαίστεια. «Τον Οκτώβριο έχω προγραμματίσει να κάνω μια ποδηλατική διάσχιση στο Μπουτάν στην Ασία, από το δυτικό άκρο έως το ανατολικό που είναι περίπου 1.000
χιλιόμετρα. Το κυνηγάω εδώ και τρία χρόνια και δεν τα καταφέρνω λόγω δυσκολιών με τις πτήσεις και την άδεια από την κυβέρνηση. Όσο για το 2010, θα ήθελα να κάνω μια μικρή διάσχιση στη Γροιλανδία με θαλάσσιο καγιάκ που είναι το σχετικά καινούριο μου χόμπι… Αλλά έχω πολύ δρόμο και προπόνηση ακόμη».
«Μην ξεχνάμε ότι στο Έβερεστ έχει ανέβει άνθρωπος χωρίς πόδια»
Ποιο είναι όμως το όνειρο του κ. Τόδουλου; Όπως λέει, δεν θέλει να φτάσει πουθενά, ούτε να αποδείξει κάτι.
«Αυτά που κάνω θέλω να με καλύπτουν εσωτερικά και είναι για μένα και μόνο.
Κάτι σαν εσωτερική αναζήτηση. Θέλω όταν πηγαίνω κάπου να περνάω καλά και κάθε φορά να γυρνάω έχοντας μάθει κάτι παραπάνω. Πάντα ύστερα από τέτοια ταξίδια το κέρδος που έχεις αποκομίσει είναι τεράστιο» δηλώνει ο κ. Τόδουλος, ο οποίος δεν θεωρεί δύσκολο αυτό που κάνει τόσα χρόνια, λέγοντας ότι είναι απλώς θέμα θέλησης, χαρακτήρα και κάποιας καλής φυσικής κατάστασης.
Και τώρα με καγιάκ.
«Ο οποιοσδήποτε θα μπορούσε να το κάνει αν αποφασίσει να σηκωθεί από τον καναπέ. Πραγματικά θαυμάζω πάρα πολλούς ανθρώπους μεγάλης ηλικίας που συνεχίζουν ακόμη να μη φοβούνται να εξερευνήσουν καινούργια πράγματα. Να μην ξεχνάμε ποτέ ότι στο Έβερεστ έχει ανέβει άνθρωπος χωρίς πόδια με προσθετικά βοηθήματα και κάποιος άλλος τυφλός», λέει ο κ. Τόδουλος. «Σίγουρα όσο περνάνε τα χρόνια το σώμα και οι δυνάμεις σε εγκαταλείπουν αλλά το σημαντικό είναι να μη σε αφήσει το μυαλό σου», τονίζει, λέγοντας χαρακτηριστικά πως μέχρι την ημέρα που θα ξυπνάει το πρωί και θα μπορεί να στέκεται όρθιος στα πόδια του και να περπατάει, θα προσπαθεί να κάνει κάτι, έστω και μικρό. «Έτσι, μέσα στα άμεσα σχέδιά μου το 2010 είναι να κάνω μια μικρή διάσχιση στη Γροιλανδία με θαλάσσιο καγιάκ που είναι το σχετικά καινούργιο μου χόμπι…
αλλά έχω πολύ δρόμο και προπόνηση ακόμη».
