«Θα πήξεις παλιόψαρο. Τριάντα και σήμερα, και δεν την παλεύω καθόλου…». Αυτές ήταν οι πρώτες κουβέντες που άκουσε ο κ. Αλέξης Καρυπίδης μόλις πέρασε την πύλη του στρατοπέδου στη Σπάρτη, τον Φεβρουάριο του 2006.
Ήταν από έναν «παλιό» φαντάρο. Με την αργκό του Στρατού τον καλωσόριζε στο στρατόπεδο, του επεσήμανε πως αυτός έχει το πάνω χέρι και ότι η παραμονή του εκεί δεν θα ήταν και τόσο ευχάριστη- δηλαδή τον περίμενε μια σειρά από αγγαρείες και υπηρεσίες. «Υπηρέτησα στο Σώμα Εφοδιασμού Μεταφορών στη Σπάρτη, τη Λαμία και τη Ρόδο-, που μεταξύ μας οι φαντάροι τη λέγαμε Τσαμπικία, από την Μονή της Παναγίας της Τσαμπίκας. Επειδή το Σώμα μας δεν ήταν και από τα πλέον μάχιμα του Στρατού Ξηράς, οι άλλοι φαντάροι μάς έλεγαν “χημεία” και “φαρμακοποιούς”», σημειώνει ο 27χρονος ιδιωτικός υπάλληλος.
Έφαγα φρίκη, είμαι ερείπιο, καλά ρε, είσαι καμένος, αυτός είναι παλαίουρας, με πάει μία- μία, τι παλτό ψωνίσαμε πάλι, σφύρα το ρε κοράκι… Μπορεί η ελληνική γλώσσα να είναι εξαιρετικά πλούσια, το ίδιο πλούσια όμως αποδεικνύεται και η αργκό της, το ιδιαίτερο λεξιλόγιο που χρησιμοποιούν κυρίως οι νέοι, οι φανατικοί του αθλητισμού και τα… φαντάρια.
«Η αργκό είναι ένας ιδιαίτερος γλωσσικός κώδικας επικοινωνίας ανάμεσα σε ανθρώπους- μέλη ορισμένης κοινωνικής ή επαγγελματικής ομάδας. Δημιουργείται από την ανάγκη να επικοινωνήσουν μεταξύ τους χωρίς να γίνονται κατανοητοί από τους άλλους, γι΄ αυτό και η αργκό είναι συνήθως συνθηματικός- κρυπτικός κώδικας. Χαρακτηριστικές περιπτώσεις είναι η αργκό των φυλακισμένων και των τοξικομανών», αναφέρει στα «ΝΕΑ» η καθηγήτρια Γλωσσολογίας στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Πατρών κ. Άννα Ιορδανίδου. Η γλωσσολόγος επισημαίνει παράλληλα ότι από την αργκό εμπλουτίζεται σημαντικά το γενικό λεξιλόγιο και δίνεται μια ανατρεπτική- χιουμοριστική διάσταση στην καθημερινή επικοινωνία. «Οι λέξεις- εκφράσεις της αργκό δεν είναι κατάλληλες για επίσημο ύφος, γι΄ αυτό πιθανότατα πολλοί άνθρωποι τις αξιολογούν ως κατώτερες. Για παράδειγμα, η χαρακτηριστική φράση τα πήρα στο κρανίο, που έχει ενταχθεί στο γενικό λεξιλόγιο, εμφανίζεται σε καθημερινό προφορικό διάλογο αλλά δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε επίσημη περίσταση ομιλίας.
Για να καταγραφούν οι συνηθισμένες εκφράσεις στην αργκό των νέων χρειάζεται συστηματική έρευνα. Στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Πατρών, έχουμε καταρτίσει ένα Λεξικό της Γλώσσας των Νέων σε ηλεκτρονική μορφή το οποίο εμπλουτίζεται κάθε χρόνο με νέες εγγραφές από φοιτητικές εργασίες. Υπολογίζονται σε 3.000 περίπου οι λέξεις/εκφράσεις που έχουν καταγραφεί στη διάρκεια των τελευταίων 15 χρόνων», σημειώνει η κ. Ιορδανίδου.
3.000 ΝΕΟΛΟΓΙΣΜΟΥΣ
περιλαμβάνει το Λεξικό της Γλώσσας των Νέων, που καταρτίζει το Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Πατρών
«Στη Ρόδο ήμουν πάντα ο… πύλαρχος»
«Μου αρέσει πολύ, είναι τούμπανο…»
«Μιλώντας με αυτό τον τρόπο, πέρα του ότι επικοινωνώ καλύτερα με την παρέα μου, έχει και μια δόση χιούμορ. Πολλοί φαντάζονται ότι όσοι μιλούν την αργκό είναι κατώτερου μορφωτικού η κοινωνικού επιπέδου. Δεν είναι όμως έτσι. Είναι κομμάτι της γλώσσας μας», υποστηρίζει ο 19χρονος φοιτητής. Σύμφωνα με τη γλωσσολόγο Άννα Ιορδανίδου, «οι νέοι χρησιμοποιούν την αργκό ως βασικό δείκτη ταυτότητας και ως μέσο διαχωρισμού από τη νοοτροπία και τις στάσεις ζωής των μεγάλων».