«Ξεκινώντας τη ζωή, κανένας δεν θέλει να ζήσει μόνος του. Οι συνθήκες όμως μπορεί να τα φέρουν έτσι, ώστε να εξελιχθεί σε εκ πεποιθήσεως εργένη. Ο καθένας έχει το όνειρο να πετύχει στη δουλειά, να κάνει μια ωραία οικογένεια και να ζήσει ευτυχισμένα. Αν όμως έχει ως προτεραιότητα το πρώτο, όπως εγώ, τότε τα υπόλοιπα μπορεί να έρθουν σε δεύτερη μοίρα».
O κ. Σωκράτης Προβατάς είναι 53 ετών, δικηγόρος από τη Θεσσαλονίκη. Στο βιογραφικό του δηλώνει εργένης εκ πεποιθήσεως, ιδιότητα που διεκδικούν ολοένα και περισσότεροι άνδρες και γυναίκες.
Για τον κ. Προβατά τα δύσκολα παιδικά χρόνια είχαν ως αποτέλεσμα να ρίξει όλο το βάρος και τον χρόνο του στη δουλειά του. «Δούλευα πάντα τουλάχιστον 12 ώρες την ημέρα και η προσωπική ζωή ερχόταν σε δεύτερη μοίρα». Κατά καιρούς υπήρξαν διάφορες σύντροφοι, αλλά δεν έφθασε στον γάμο. Τώρα τον αποκλείει, λέγοντας ότι ο γάμος έχει σημασία μόνο αν γεννηθεί ένα παιδί. «Όμως όταν το παιδί θα περάσει τα 18, εγώ θα περνάω τα 70». Για τον Θεσσαλονικιό δικηγόρο μάλιστα, η εργένικη ζωή δεν είναι απαραίτητα μοναχική. «Μοναξιά νιώθουν και αυτοί που είναι παντρεμένοι. Άμα δεν αγαπήσεις τον εαυτό σου, δεν μπορείς να επιβιώσεις», λέει και προσθέτει πως έχει βαφτίσει περισσότερα από οκτώ παιδιά, «βιώνοντας με αυτόν τον άτυπο τρόπο τη χαρά της οικογένειας». Όσο για τις δουλειές του σπιτιού, «εκεί η παρουσία μιας γυναίκας που θα συγυρίζει το σπίτι θεωρείται απαραίτητη».
Η ποιότητα στις σχέσεις
Ολοένα και περισσότεροι είναι οι Έλληνες και οι Ελληνίδες που επιλέγουν την εργένικη ζωή και διαπιστώνουν ότι περνούν και μόνοι τους καλά. Μάλιστα, εννιά στους δέκα Έλληνες, σύμφωνα με έρευνες, πιστεύουν πως η εικόνα του γάμου έχει αλλάξει, ενώ 13,4% υιοθετεί την άποψη ότι ο γάμος έχει αρνητική επίδραση στη ζωή του ανθρώπου. Σύμφωνα πάλι με έρευνα του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, μόνο το 44% από τους εργένηδες και τις εργένισσες αισθάνονται μοναξιά. «Έχει αρχίσει να αμφισβητείται ο θεσμός του γάμου, ο οποίος παλαιότερα ήταν η μόνη δυνατότητα για να συμβιώσουν δύο άνθρωποι. Για τις νέες γενιές αυτό που προέχει είναι η ποιότητα στις σχέσεις. Δηλαδή κατά πόσον υπάρχει αμοιβαιότητα, ισότητα στην καθημερινότητα, κα τανόηση και αλληλοσεβασμός», δηλώνει η κοινωνιολόγος- ερευνήτρια Α΄ στο ΕΚΚΕ κ. Λάουρα Αλιμπράντη. Επισημαίνει ακόμη πως σιγά σιγά έχουν αρχίσει και επικρατούν νέες μορφές οικογένειας, όπως τα μονογονεϊκά νοικοκυριά και τα νοικοκυριά του ενός, με ανθρώπους που μένουν μόνοι τους κατ΄ επιλογή. «Οι νέοι σήμερα αργούν να παντρευτούν. Δεν βιάζονται να μονιμοποιήσουν τη σχέση τους. Παρόλ΄ αυτά ο γάμος και η συμβίωση εξακολουθεί να είναι το κυρίαρχο μοντέλο», καταλήγει η κ. Αλιμπράντη. «Δεν αλλάζω με τίποτα»
Η 36χρονη ιδιωτική υπάλληλος Μαρία Μπουροδήμου δηλώνει εργένισσα εκ πεποιθήσεως. Έμαθε να ζει μόνη της και να μην εξαρτάται οικονομικά από κανέναν από τα φοιτητικά της χρόνια. «Από μικρή είχα μέσα μου το πνεύμα της ελευθερίας. Ήθελα να έχω το δικό μου πορτοφόλι, τον δικό μου χώρο και τον δικό μου χρόνο», λέει στα «ΝΕΑ». Απαράβατος κανόνας για τις σχέσεις που έχει δημιουργήσει κατά καιρούς είναι πως όποτε επιθυμεί θα μπορεί να αποσύρεται στο σπίτι της, αφιερώνοντας χρόνο στον εαυτό της. «Η πιο μακροχρόνια σχέση που είχα- έξι χρόνια- για ένα μεγάλο διάστημα σεβάστηκε αυτήν την επιθυμία μου. Όταν μου δήλωσε όμως ότι ήθελε να πάμε ένα βήμα παραπέρα, δηλαδή να παντρευτούμε, άρχισα να απομακρύνομαι. Ένιωσα τεράστια πίεση. Νόμιζα ότι εισέβαλε στον ιδιωτικό μου χώρο», εξηγεί η κ. Μπουροδήμου. «Πίστεψα πως θα έχανα ορισμένες από τις αγαπημένες μου συνήθειες: να βγαίνω έξω με τις φίλες μου, να γυρνάω σπίτι την ώρα που εγώ επιθυμώ. Αυτό δεν το αλλάζω πλέον με τίποτα», καταλήγει η κ. Μπουροδήμου. Πάντως, δεν αποκλείει το ενδεχόμενο ενός μελλοντικού γάμου, ωστόσο προς το παρόν δείχνει να απολαμβάνει τη μοναξιά της.
Η ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΗ ΤΟΥ ΓΑΜΟΥ
«Έχει αρχίσει να αμφισβητείται ο θεσμός του γάμου, ο οποίος παλαιότερα ήταν η μόνη δυνατότητα για να συμβιώσουν δύο άνθρωποι»
«Μόνο μεθυσμένη είπα να παντρευτώ»
Ξέρω ότι ο σύντροφός μου δεν θα περνούσε καλά μαζί μου. Το ίδιο και το παιδί μου, παρ΄ όλο που τα λατρεύω. Μάλλον θα ήμουν καταπιεστική μητέρα». Ποιο είναι όμως το μυστικό της εργένικης ζωής για την κ. Τσανακλίδου; «Πρέπει να είσαι αυτάρκης σε οικονομικό, κοινωνικό και ψυχικό επίπεδο, αλλιώς η μοναξιά μπορεί να σε λυγίσει. Μπορεί να μοιάζει με τιμωρία», καταλήγει η κ. Τσανακλίδου, που λατρεύει τη μοναξιά της και δεν μπορεί να φανταστεί τον εαυτό της να περνά ένα 24ωρο με έναν συγκεκριμένο άνθρωπο.
«Έχω δεσμό, αλλά ζω μόνος μου»
Ο κ. Ζιώγαλας έχει μοιραστεί αρκετές φορές την ίδια στέγη με κάποια σύντροφο σε διάφορες περιόδους της ζωής του. Το να ζήσει σαν εργένης, όμως, όπως λέει, έχει άλλη χάρη. «Σημαντικό είναι το είδος της σχέσης και όχι το αν μένεις με κάποιον στο ίδιο σπίτι. Το θέμα είναι να βρίσκεσαι με τη σύντροφό σου όταν εσύ το επιλέγεις και όταν αυτή αποζητά τη συντροφιά σου», σημειώνει. Ο κ. Ζιώγαλας παρ΄ όλο που διατηρεί δεσμό, συνεχίζει να ζει μόνος του «καθώς έτσι έχει συμφωνηθεί». Πρακτικά θέματα όπως οι δουλειές του σπιτιού ή το μαγείρεμα ποτέ δεν τον δυσκόλεψαν. «Αυτός είναι για πολλούς ο λόγος που παντρεύονται, αφού δεν μπορούν να τα βγάλουν πέρα μόνοι τους. Εγώ πάλι δεν έχω κανένα απολύτως πρόβλημα να κάνω τις οικιακές δουλειές και να μαγειρέψω», καταλήγει ο κ. Ζιώγαλας.
«Δεν μπορώ να κάνω συμβιβασμούς»