Προχωρούν στον δρόμο και τα βλέμματα των μεγαλυτέρων καρφώνονται πάνω τους.

Καθημερινά δέχονται διάφορα σχόλια για τα σκουλαρίκια που έχουν στο πρόσωπο, τα μακριά μαλλιά ή τα εκκεντρικά κουρέματα, τις κουκούλες και τα μαύρα ρούχα που φορούν.


Oι νέοι λένε πως μόνο απειλή δεν αποτελούν για την κοινωνία, πως οι εποχές έχουν αλλάξει. Ότι είναι προτιμότερο να σχηματίσουν άποψη γι΄ αυτούς όχι κρίνοντάς τους από την εμφάνιση, αλλά γνωρίζοντάς τους και καταλαβαίνοντας τις ανάγκες και τις αδυναμίες τους.

Έχουν φιλοδοξίες και όνειρα και αρκετοί από αυτούς σε λίγα χρόνια θα είναι καθηγητές, αρχιτέκτονες, μουσικοί, άσχετα αν σήμερα χαρακτηρίζονται ακόμη και ως αλήτες. «Ο χαρακτηρισμός δεν περιγράφει, προδιαγράφει μια ταυτότητα, και ακόμη χειρότερα πιθανολογεί την εκδήλωση μιας συνεπούς με αυτόν τον χαρακτηρισμό συμπεριφορά. Ό,τι χειρότερο δηλαδή. Το καθήκον της κάθε νέας γενιάς είναι να διαφοροποιείται, ακόμη και να βεβηλώνει τα σύμβολα της προηγούμενης. Αλίμονο και αν δεν το έκανε. Θα ήταν γηραιά και όχι νέα γενιά. Ας μην ξεχνάμε, όμως, πόσο το πρότυπο και οι αξίες του ενήλικα σήμερα έχουν χάσει τη δύναμη και την εγκυρότητά του.

Δεν προβάλλει ως πρότυπο προς μίμηση αλλά προς αποφυγή. Αρκεί να δούμε την αποξένωση που έχουν οι νέοι με την πολιτική», σημειώνει στα «ΝΕΑ» η κ. Φωτεινή Τσαλίκογλου, καθηγήτρια Ψυχολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου. Ανάλογα με τις μουσικές του προτιμήσεις, ο νέος επιλέγει και το αντίστοιχο ντύσιμο. Αυτό είναι που καθορίζει σε μεγάλο βαθμό τις παρέες του, καθώς αντιπροσωπεύει κάτι παραπάνω από την εικόνα. Είναι ο κώδικας επικοινωνίας του με τους άλλους νέους. Όσοι ακούν μέταλ μουσική, προτιμούν τα μαύρα ρούχα και συνήθως έχουν μακριά μαλλιά. Αυτοί που επιλέγουν χιπ χοπ φορούν καπέλα, κουκούλες, φαρδιά παντελόνια και παπούτσια με χοντρές σόλες. Όσοι ακούν hard core φορούν φαρδιά παντελόνια, αρκετές φορές και καπέλα, ενώ οι πανκ προτιμούν τα στενά παντελόνια, τις αλυσίδες και τα εκκεντρικά «μόικαν» κουρέματα. Αυτό πάντως που συνοδεύει όλα τα στυλ της νεολαίας είναι τα σκουλαρίκια.

«Σήμερα μας κατακρίνουν αυτοί που το ΄70 ήταν χίπις»


«Μια ημέραο διευθυντής στο σχολείο μου με ρώτησε αν είμαι σατανίστρια. Είδε τα μαύρα ρούχα και τον σταυρό που φορούσα στον λαιμό μου κι έκανε αυτό τον συνειρμό. Προσπάθησα να τον πείσω ότι δεν έχω καμιά σχέση με τον σατανισμό, εξηγώντας του ότι τα μαύρα ρούχα τα φοράω γιατί μου αρέσουν και μου ταιριάζουν, ενώ ο σταυρός είναι αιγυπτιακός», λέει στα «ΝΕΑ» η 16χρονη Ελένη Βασιλείου, μαθήτρια στην Α΄ Λυκείου. Η Ελένη θέλει να σπουδάσει στην Αρχιτεκτονική και γι΄ αυτό καταβάλλει κάθε δυνατή προσπάθεια.

Παράλληλα, έχει και ιδιαίτερη κλίση στις τέχνες και στον ελεύθερο χρόνο της ασχολείται με τη ζωγραφική και τη φωτογραφία. Όπως εξηγεί, δεν είναι λίγες οι φορές που έχει συγκρουστεί με την οικογένειά της για τα μαύρα ρούχα που έχουν κατακλύσει την ντουλάπα της. «Η μητέρα μου συνήθως μου φωνάζει, όπως και πολλοί φίλοι μου.

Ταιριάζουν όμως με τα είδη της μέταλ μουσικής που ακούω». Και συμπληρώνει: «Το χειρότερο όμως είναι ότι μας κατακρίνουν κάποιοι που τη δεκαετία του ΄60 και του ΄70 ήταν χίπις. Ούτε αυτοί δεν μπορούν να μας καταλάβουν;».

«Η σοβαρότητα δεν μετριέται με σκουλαρίκια»


Ο ΑΛΕΞ ΚΟΤΛΟΥΜΠΕΪγεννήθηκε στη Μόσχα πριν από 17 χρόνια. Στην Αθήνα ήρθε πριν από οκτώ χρόνια. Ξεχωρίζει για τα δύο σκουλαρίκια που έχει στο χείλος και το πιγούνι του, τα οποία, όπως λέει, τα έβαλε στην αρχή από μόδα, μιμούμενος κάποιους φίλους του και στη συνέχεια τού έγιναν συνήθεια. «Τα σκουλαρίκια συμβαδίζουν και με τη μουσική που ακούω. Πολλοί με κοιτούν με περιέργεια. “Γιατί έχεις τρυπήσει το πρόσωπό;” μου λένε συνήθως. Ένας ηλικιωμένος με ρωτούσε επιμόνως: “Ποια η ιδεολογία σου; Τι θες να δείξεις με αυτό; Είναι σοβαρό αυτό που κάνεις;”. Σαν να πρέπει απαραίτητα να εκφράζω μια ιδεολογία. Λες και η σοβαρότητα μετριέται με το αν φοράς ή όχι σκουλαρίκια», αναφέρει ο Άλεξ. Σε αυτές τις περιπτώσεις δεν ξέρει τι να απαντήσει. « Πιστεύω ότι δεν μπορούν και δεν θέλουν να καταλάβουν τη νέα γενιά. Είναι κάτι το αναπόφευκτο. Κοιτούν εμένα και την παρέα μου, όπως κοιτούσαν τη δεκαετία του ΄80 αυτούς που είχαν μακριά μαλλιά, φορούσαν στενά παντελόνια και αρβύλες», λέει στα «ΝΕΑ». Πάντως δεν φαίνεται να τον ενοχλούν τα σχόλια αν και θα ήθελε οι μεγαλύτεροι να μπουν στη διαδικασία να κατανοήσουν τον τρόπο που σκέφτεται η νεολαία. «Η προσωπικότητά μας δεν είναι τα σκουλαρίκια. Ας μας προσεγγίσουν να δουν ποιοι πραγματικά είμαστε», καταλήγει ο Άλεξ που κάθε Κυριακή με την παρέα του συγκεντρώνεται σε ένα στούντιο και ξεσπάει στα ντραμς και τις κιθάρες, με σκοπό «κάποια μέρα να μπορέσω να πραγματοποιήσω το όνειρό μου, να γίνω μουσικός».

«Ασχολούμαι με τα μαθηματικά και όχι με τους περίεργους»


«ΤΙΣ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣφορές οι μεγάλοι βγάζουν τα δικά τους αυθαίρετα συμπεράσματα. Αρκετοί μού έχουν πει να κόψω τα μαλλιά, τα οποία αφήνω όχι γιατί θέλω να δείξω κάτι, αλλά γιατί απλώς μου αρέσουν. Εγώ όμως δεν τους δίνω σημασία. Παίρνω στα σοβαρά την άποψη μόνο των ανθρώπων που βρίσκονται κοντά μου και γνωρίζουν ποιος είναι ο χαρακτήρας μου», λέει στα «ΝΕΑ» ο 15χρονος μαθητής της Γ΄ Γυμνασίου Χρήστος Πασχαλίδης.

Αρκετοί είναι αυτοί που βλέποντας τον Χρήστο στον δρόμο τον κοιτούν με μισό μάτι λόγω των μακριών του μαλλιών. Πιθανότατα δεν γνωρίζουν ότι ο Χρήστος είναι κάτι διαφορετικό από αυτό που έχουν στο μυαλό τους.

Ένας μαθητής του 18, με ελάχιστο διάβασμα όπως ο ίδιος αποκαλύπτει, που παίζει πιάνο και φαγκότο. «Έχω σκοπό να αφιερωθώ στη μουσική ή να γίνω μαθηματικός, αφού οι αριθμοί είναι το μεγάλο μου πάθος», λέει.

«Δεν φταίμε εμείς που δεν μας καταλαβαίνουν»


ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟδιάστημα έχει γίνει πολύς λόγος για την ποινικοποίηση της κουκούλας. Η κουκούλα όμως είναι κάτι περισσότερο από ένα αξεσουάρ που πολλοί χρησιμοποιούν για να αποκρύψουν τα χαρακτηριστικά τους. «Είναι η μόδα της νεολαίας. Άρχισε από άτομα που άκουγαν χιπ χοπ μουσική και γρήγορα πέρασε σε όλους», λέει ο 15χρονος Νίκος Τατέλιας, μαθητής της Γ΄ γυμνασίου. Μάλιστα, πριν από λίγες ημέρες αστυνομικοί σταμάτησαν τον ίδιο και την παρέα του στον δρόμο για να τους κάνουν εξακρίβωση, «προφανώς γιατί φοράγαμε κουκούλες. Αφού αρέσει σε εμένα η εμφάνισή μου, δεν έχω να απολογηθώ σε κανέναν. Δεν φταίμε εμείς που δεν μπορούν να καταλάβουν τις αντιλήψεις μας και τον τρόπο που ντυνόμαστε», σχολιάζει ο Νίκος, που έχει καλές επιδόσεις στο σχολείο αλλά δεν έχει αποφασίσει ακόμη τι θέλει να κάνει όταν αποφοιτήσει. Τα γεγονότα του Δεκεμβρίου τον σημάδεψαν βαθιά. «Εννοείται πως συμμετείχα στις πορείες. Κατεβήκαμε στους δρόμους για να ακουστούμε, να δείξουμε ότι υπάρχουμε και αντιδρούμε. Κάποιοι, όμως, δεν μπόρεσαν να μας καταλάβουν».