ΤΩΡΑ ΜΑΛΙΣΤΑ. Αποκαταστάθηκε η τιμή και η υπόληψη του πολιτικού κόσμου. Δημοσιεύθηκαν την περασμένη εβδομάδα οι δηλώσεις πόθεν έσχες των βουλευτών και ευρωβουλευτών, από τις οποίες προκύπτει η περιουσιακή και οικονομική κατάστασή τους. Όπως πάντα καμιά παρατυπία, κανείς ψόγος. Όλες οι δηλώσεις τίμιες και ειλικρινείς.

Την ίδια ώρα εισαγγελείς και ανακριτές ερευνούν υποθέσεις και καταγγελίες για μίζες και μαύρο πολιτικό χρήμα, στις οποίες φέρονται αναμεμειγμένοι και πολιτικοί.

Εβδομάδες τώρα η βασική ειδησεογραφία ασχολείται ακριβώς με αυτό το θέμα. Αλλά η Βουλή των Ελλήνων τα βρήκε όλα καλά. Τα οικονομικά των βουλευτών είναι άψογα. Σύμφωνα με τις δηλώσεις τους. Το ότι καιρό τώρα οι δημοσκοπήσεις δείχνουν πως η πλειονότητα των πολιτών πιστεύει ότι κυκλοφορεί μαύρο πολιτικό χρήμα και μάλιστα πολύ και προς πολλές κατευθύνσεις και πως τα κόμματα έχουν και αδιαφανείς οικονομικούς πόρους, δεν φαίνεται να λαμβάνεται υπόψη από εκείνους τους οποίους πρωτίστως αφορούν οι υποψίες.

Υποτίθεται ότι οι βουλευτές έχουν επαφή με τους πολίτες και αφουγκράζονται τις δίκαιες και, μερικές φορές, άδικες αιτιάσεις τους για τη συμπεριφορά και τις πρακτικές των πολιτικών. Άραγε αυτές τις ημέρες άκουσαν κανέναν καλό λόγο για τα πόθεν έσχες τους; Πιστεύουν ότι έπεισαν τους ψηφοφόρους τους για την ειλικρίνεια των δηλώσεών τους; Αν το πιστεύουν, προφανώς δεν αντιλήφθηκαν τους καγχασμούς που συνόδευσαν την ανάγνωσή τους από την πλειονότητα των πολιτών.

Ουδείς λέει ότι όλοι οι πολιτικοί μπαίνουν στο ίδιο τσουβάλι και πως όλοι είναι ύποπτοι αθέμιτων συναλλαγών. Όταν όμως υπάρχει ένα κλίμα καχυποψίας, που δημιουργείται από γεγονότα όπως η υπόθεση Ζίμενς και τα δομημένα ομόλογα, ο πολιτικός κόσμος έχει υποχρέωση να προφυλάσσει περισσότερο το κύρος του και την αξιοπιστία του. Για το δικό του καλό, αλλά και για το καλό της πολιτικής. Αντί για τα αναξιόπιστα πόθεν έσχες θα ήταν πολύ καλύτερα αν η κυβέρνηση και τα κόμματα έδιναν στη δημοσιότητα μια συμφωνία τους για την καταπολέμηση του μαύρου πολιτικού χρήματος, τον ουσιαστικό έλεγχο των εσόδων τους, τον περιορισμό της προεκλογικής σπατάλης τους.

Ξεχνούν άραγε οι πολιτικοί ότι δεν αρκεί να είναι τίμιοι, αλλά και να φαίνονται;