Ανάμεσα σε Κω και Λέρο βρίσκεται το ορεινό νησί της Καλύμνου με ψηλότερη κορυφή τον Προφήτη Ηλία (679 μ.)
και απότομα βράχια, ιδανικά για τους αναρριχητές που φθάνουν απ΄ όλα τα μέρη του κόσμου.
Η Κάλυμνος λέγεται ότι ήταν μία εκ των Καλύδνων Νήσων που αναφέρονται από τον Όμηρο ότι συμμετείχαν στον Τρωικό Πόλεμο. Στα 1313 το νησί κατακτήθηκε από τους Ιωαννίτες Ιππότες, αφήνοντας τεκμήρια τα ερειπωμένα κάστρα, ενώ στα 1522 επιβλήθηκε η οθωμανική κυριαρχία. Οι Ιταλοί κατέλαβαν το νησί το 1912 και η Κάλυμνος ενώθηκε με την υπόλοιπη Ελλάδα το 1948. Άγονο νησίμε εξαίρεση την περιοχή Βαθύ με τα περιβόλια- γνώρισε τεράστια οικονομική άνθηση και έγινε γνωστό ως το νησί των σφουγγαράδων, προς τα τέλη του 19ου αιώνα. Χιλιάδες Καλύμνιοι μάθαιναν τη τέχνη με κίνδυνο της ζωής τους και άφηναν τις οικογένειές τους για να αναζητήσουν σφουγγάρια στους βυθούς της Μεσογείου.
Πριν από την αναχώρηση, στις αρχές του καλοκαιριού, γινόταν πανηγυρικό γλέντι- η Γιορτή της Αγάπης- που κρατούσε αρκετές μέρες, αφού ο αποχωρισμός ήταν δύσκολος και η πάλη με τις αντίξοες συνθήκες της δουλειάς ακόμα δυσκολότερη. Έξι μήνες βρίσκονταν πάνω στο σφουγγαράδικο καράβι και επέστρεφαν στα σπίτια τους γύρω στις αρχές Δεκεμβρίου, του Αγίου Νικολάου. Επιστροφή που γιορταζόταν με μεγάλο πανηγύρι στο λιμάνι της Πόθιας, με τραγούδια και τον περίφημο καλύμνικο χορό του «μηχανικού», του δύτη που βουτούσε με σκάφανδρο. Σήμερα βέβαια, οι σφουγγαράδες του νησιού λιγόστεψαν πάρα πολύ και περιορίζονται στις ακτές της Σικελίας.
Φθάνοντας στο λιμάνι και πρωτεύουσα του νησιού Πόθια, θα