Κι έτσι, δολοφόνησαν άλλον έναν. Έναν στρατηγό άγνωστο στην Ευρώπη, ονόματι Φρανσουά ελΧατζ, που ήταν αρχηγός του Γενικού Επιτελείου του Λιβάνου και που ο αγώνας του για τα παλαιστινιακά προσφυγικά στρατόπεδα Ναρ ελ-Μπαρέντ τον είχε καταστήσει προφανή στόχο των Σύρων, των Ιρανών, των Παλαιστινίων και οποιουδήποτε άλλου μπορείτε να φανταστείτε.

Παρόλο που ήταν προφανής στόχος, οι επιπτώσεις της δολοφονίας του για τον σημερινό αρχηγό του στρατού και τον πιθανό επόμενο πρόεδρο του Λιβάνου, τον στρατηγό Μισέλ Σουλεϊμάν, είναι καταστροφικές.

Ο στρατηγός ελ-Χατζ έγινε κομμάτια μαζί με τρεις ακόμη ανθρώπους στις επτά το πρωί της Τετάρτης, καθώς ένα αυτοκίνητο παγιδευμένο με 35 κιλά τρινιτροτολουόλης εξερράγη την ώρα που το δικό του αυτοκίνητο περνούσε από την Μπαάμπντα, μια χριστιανική και θεωρητικά ασφαλή συνοικία της Βηρυτού. Ο υπουργός Πληροφοριών του Λιβάνου, Γκάζι Αρίντι, επέρριψε την ευθύνη για τη δολοφονία στους Σύρους. Το ενδιαφέρον όμως είναι πως δεν έκανε το ίδιο ο ηγέτης των Δρούζων Ουαλίντ Τζουμπλάτ, που κατηγορεί πάντα τη Συρία για τις δολοφονίες. Φαίνεται πως η πολιτική σκηνή στον Λίβανο αλλάζει ξανά, και πως εκείνοι που ήταν παλιά εχθροί των Σύρων δεν είναι πια.

Στο μεταξύ, ο οιονεί εμφύλιος πόλεμος συνεχίζεται. Ο τελευταίος πολιτικός που είχε δολοφονηθεί ήταν ο αντισύρος βουλευτής Αντουάν Γκαμέμ. Κάθε δεκαπέντε μέρες έχουμε μια δολοφονία. Και το χειρότερο είναι πως πλέον τις περιμένουμε, αποτελούν μέρος της καθημερινότητάς μας.

Η Συρία αρνήθηκε οποιαδήποτε συμμετοχή στην τελευταία δολοφονία, κατηγορώντας το Ισραήλ και τα ενεργούμενά του στον Λίβανο ότι επωφελούνται από το έγκλημα. Αν όμως αυτό ήταν μια προειδοποίηση της Συρίας, ποιο είναι το μήνυμα για τον στρατηγό Σουλεϊμάν και όλους τους Λιβανέζους;