Το μικρό ποσοστό των κρατουμένων που καταχρώνται του προνομίου χορήγησης άδειας δεν εγείρει ζήτημα περιορισμού του θεσμού αλλά βελτίωσής του. Μέτρο ικανό να συμβάλλει στην ορθότερη λειτουργία του είναι η συγκρότηση επιτροπής ψυχιάτρων – ψυχολόγων που για ειδικές κατηγορίες εγκλημάτων (π.χ.
βιασμός, αποπλάνηση παιδιών) θα συντάσσει έκθεση ψυχολογικής ή ψυχιατρικής κατάστασης του κρατουμένου. Η έκθεση αυτή θα εκφέρει γνώμη, μεταξύ άλλων, για την ψυχοκοινωνική επανένταξη του κρινόμενου προσώπου.
Όλοι συμφωνούν ότι τα κριτήρια της έννομης τάξης για τη διαμόρφωση της αντεγκληματικής πολιτικής δεν μπορεί να είναι σπασμωδικά και ευκαιριακά, ανάλογα δηλαδή με την κάθε μεμονωμένη περίπτωση που έρχεται στο φως της δημοσιότητας. Εν προκειμένω, οποιαδήποτε σκέψη για αυστηροποίηση του πλαισίου ποινής προϋποθέτει αποδεδειγμένη καταγραφή μιας νέας κοινωνικής πραγματικότητας με ιδιαίτερη απαξία.
Αν, τέλος, η απάντηση της Πολιτείας στο έγκλημα είναι η επιβολή της ποινής, η δημοσιοποίηση του ονόματος του καταδικασθέντα αποτελεί μια νέα, πρόσθετη «ποινή» που τον ακολουθεί διά βίου. Και το ερώτημα που ανακύπτει είναι: Υπάρχει αναλογία αυτής της «ποινής» με την πράξη και την προσωπικότητα του δράστη; Δεδομένου μάλιστα ότι: Πρώτον, ο έλεγχος της έκτισης της «ποινής» αυτής ανατίθεται όχι σε κρατικούς φορείς αλλά στην κοινωνία στο όνομα της «αυτοπροστασίας» της. Δεύτερον, ηεπιδιωκόμενη από την έννομη τάξηκοινωνική επανένταξη ουσιαστικά ακυρώνεται.
Ο Βασίλης Αλεξανδρής είναι δικηγόρος
