(ο αρθρογράφος για τις επιπτώσεις των πυρκαγιών στον δικομματισμό)

Με το παλαιό εκλογικό σύστημα η πρωτιά εξασφάλιζε σχεδόν αυτόματα μια άνετη κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Με τα ισχύοντα και με το (σοβαρό) ενδεχόμενο μιας πεντακομματικής Βουλής, το πρώτο κόμμα χρειάζεται τουλάχιστον 41,5% για να υπερβεί τις 150 έδρες.

Αυτό το 41,5%- 42% δεν μοιάζει σήμερα αυτονόητο για καμία από τις δύο μεγάλες παρατάξεις. Η «καμένη ψήφος» λειτουργεί ως αντίβαρο στη «χαμένη ψήφο» και επιβραδύνει τη συσπείρωση των κομμάτων εξουσίας. Ο θυμός και η οργή των πολιτών για την καταστροφή λειτουργεί σε πρώτη φάση εναντίον ολόκληρου του συστήματος διακυβέρνησης της χώρας και όχι μόνο εναντίον αυτών που την ασκούν σήμερα. Άδικο; Ενδεχομένως άδικο. Αλλά μέχρι στιγμής έτσι έχουν τα πράγματα. (…)

Το βέβαιο είναι ότι αυτή τη φορά ο νικητής των εκλογών θα πρέπει να περάσει (κυριολεκτικά) μέσα από τις φλόγες. Είναι επίσης βέβαιο ότι όποιος και αν είναι ο νικητής των εκλογών, θα αναδειχθεί αποδυναμωμένος σε σχέση με την κυβέρνηση που εξελέγη το 2004. Η «καμένη ψήφος» μπορεί να οδηγήσει σε μια «καμένη κυβέρνηση». Και γι΄ αυτό δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι όλα θα τελειώσουν το βράδυ της 16ης Σεπτεμβρίου.

(«Το Βήμα της Κυριακής»)

Τελευταία Νέα