Εμπειρία που αξίζει να βιώσεις

Πόσο μακριά μπορείς να πας, πόσο ακραίος μπορείς να γίνεις; Στη Σαντορίνη θα απαντήσεις σ΄ αυτά και σε άλλα υπαρξιακά ερωτήματα. Η ενέργεια του ηφαιστείου, η μοναδική γοητεία των οικισμών της καλντέρας και της ενδοχώρας, ο κοσμοπολιτισμός, η πολυτέλεια, οι αόρατες δονήσεις που εκπέμπει αυτός ο τόπος ήδη από τα προϊστορικά χρόνια δημιουργούν το απόλυτα εκρηκτικό «κοκτέιλ»: το πίνεις
μονορούφι ή το αφήνεις στον πάγκο και φεύγεις…
Μποτιλιαρισμένος στον Αθηνιό, καρτερικά υπομένεις την ουρά των αυτοκινήτων που σκαρφαλώνει στο βουνό με κατεύθυνση το κέντρο του νησιού. Τι κάνω εγώ εδώ κατακαλόκαιρο; αναρωτιέσαι. Λίγη ώρα αργότερα η απορία σου θα βρει απαντήσεις. Αρκεί μια βόλτα στην απαστράπτουσα Οία αργά το βράδυ, όταν οι ορδές των τουριστών μεταφέρονται στα Φηρά. Ένας περίπατος από τα Φηρά, στο Ημεροβίγλι, το Σκάρο και την Οία από το παλιό μονοπάτι, νωρίς το πρωί, με μόνη συντροφιά τα άδεια τενεκεδάκια μπίρας που σπρώχνει ο άνεμος μπροστά σου. Το περπάτημα στο ηφαίστειο. Το ανέβασμα στην αρχαία Θήρα και η θέα στο Καμάρι από ψηλά. Ο περίπλους της καλντέρας με φουσκωτό, χωρίς τα επιφωνήματα των τουριστών να αποσπούν την προσοχή σου από το υπερθέαμα των ηφαιστειακών πετρωμάτων και των οικισμών που κρέμονται πάνω από τα κάθετα βράχια.

Η βόλτα στον Πύργο, τον Εμπορειό και τη Φοινικιά με τις παλιές κάναβες. Η παρέα με τους αρχαιολόγους στο Ακρωτήρι και το μπάνιο στην ταπεινή παραλία κάτω από την ανασκαφή. Η αφήγηση του Νικολού για την πανύψηλη Κόρη των Ύστερων Γεωμετρικών Χρόνων που ανακαλύφθηκε κοντά στην ανασκαφή της αρχαίας Θήρας και η συζήτηση με τον σοφό αρχαιολόγο και διευθυντή της ανασκαφής στο Ακρωτήρι, Χρίστο Ντούμα. Το μπάνιο γυμνός στον Κολούμπο. Τα σφηνάκια στον Περίβολο και στην Περίσσα με τα ντεσιμπέλ να ανεβαίνουν και τους επώνυμους να αλλάζουν μαγιό και διαθέσεις όσο το φως του ήλιου γλυκαίνει. Η εμπειρία που λέγεται Βλυχάδα, με τα γλυπτά βράχια. Τα SΡΑ, τα μασάζ με καυτές πέτρες, το φαγητό στις ταράτσες με θέα το ηφαίστειο. Τα ηλιοβασιλέματα. Το κολύμπι σε πισίνες που κρέμονται στον γκρεμό, το πρώτο κοκτέιλ της βραδιάς με θέα το Ημεροβίγλι από την δερμάτινη ξαπλώστρα σου. Η οινογνωσία στο κτήμα του Πάρι Σιγάλα και το φαγητό στον «Παράδεισο» της κυρίας Ειρήνης στους Μπαχτσέδες. Το φόρεμα που θα διαλέξεις όταν κατέβεις για clubing στα Φηρά. Οι ανάκατες μυρωδιές από ιδρώτα και ακριβά αρώματα στα καλντερίμια, οι συζητήσεις σε όλες τις γλώσσες που σε κάνουν να νιώθεις πως είσαι στο κέντρο της γης…

Ένας κύκλος ανοίγει και κλείνει μέσα σου κάθε φορά που πατάς στα καυτά μαύρα πετρώματα και καις τα μάτια σου στο εκτυφλωτικό λευκό της Σαντορίνης. Η απόλαυση, η ένταση, η ηδονή, ο θυμός, η χαρά, η λύπη, η γαλήνη, το πάθος-όλα μεγεθύνονται, σε κατακλύζουν. Μένεις ή… φεύγεις τρέχοντας, αυτό είναι δική σου επιλογή. Γιατί η Σαντορίνη μπορεί μόνο να εμπνέει ακραία συναισθήματα και καταστάσεις. Και όποιος (την) αντέξει.