«Το 10΄΄ είναι ίσως ένας τρόπος να μιλήσουμε για τη σημερινή μας λάμψη». Η Ρένη Πιττακή ύστερα από εννέα χρόνια κάνει τη δεύτερη εμφάνισή της στη μικρή οθόνη. Μέσα από τη μεταφορά του «10» του Μ. Καραγάτση
Αν στις μέρες μας οι ανθρώπινες επαφές αρχίζουν και σταματούν στο πλαίσιο κοσμικών εκδηλώσεων, το «10» του Καραγάτση μιλά για τις ουσιαστικές ανθρώπινες σχέσεις, εκτιμά η Ρένη Πιττακή. Και δίνει την εξήγησή της σε ένα ερώτημα που είχε απασχολήσει και την ίδια όταν της πρότειναν τον ρόλο (αν μπορεί ένα έργο-μωσαϊκό ανθρώπων του ΄50 να αφορά τον σύγχρονο Έλληνα, κάτοχο πολυτελούς αυτοκινήτου με λίζινγκ και εξοχικού με πισίνα). «Στο «10» θα βρούμε εξηγήσεις πώς από εκείνη την αυλή του ΄50 φθάσαμε στην πισίνα και τη λάμψη του σήμερα».
Σπουδαία ερμηνεύτρια, ταυτισμένη με το Θέατρο Τέχνης, τα δρώμενα του οποίου παρακολουθεί, έστω και από κάποια απόσταση, εδώ και χρόνια είχε αρχίσει να δοκιμάζει και πράγματα έξω από αυτό. Το πρώτο Σαββατοκύριακο του Ιουνίου συμμετείχε στο θεατρικό φεστιβάλ Σιμπίου της Ρουμανίας. Η ίδια και άλλοι Ευρωπαίοι συνάδελφοί της παρουσίασαν, καθένας στη μητρική του γλώσσα, τον μονόλογο «Να ζει κανείς ή να μη ζει» του «Άμλετ». Εκείνη παρουσίασε το κείμενο σε μετάφραση Χειμωνά. Και ακόμη είχε στις αποσκευές της τον μονόλογο της «Ανδρομάχης» του Ευριπίδη αλλά και το καβαφικό «Απολείπειν ο Θεός Αντώνιον» που κατά κόρον χρησιμοποιείται από τους υποψηφίους στις εισαγωγικές των δραματικών σχολών. «Θα είναι σαν να δίνω εξετάσεις», έλεγε χαμογελώντας 24 ώρες προτού ταξιδέψει.
Ηθοποιός ρεπερτορίου που τα έχει κάνει σχεδόν όλα στο θέατρο, έχει ανάγκη άραγε την επιβεβαίωση;
ΙΝFΟ
Η τηλεοπτική σειρά «10», βασισμένη στο ημιτελές κύκνειο άσμα του Μ. Καραγάτση, σε σκηνοθεσία Πηγής Δημητρακοπούλου, θα προβάλλεται από τον Οκτώβριο στον Αlpha. Παίζουν επίσης οι: Δ. Καταλειφός, Μ. Ναυπλιώτου, Β. Χαραλαμπόπουλος, Ρ. Οικονομίδου κ.ά.
«Και ποιος δεν τη θέλει. Είναι ανθρώπινο», απαντά από τον καναπέ του ζεστού σπιτιού της στην Πλάκα με θέα τις κεραμοσκεπές στα Αναφιώτικα και την Ακρόπολη.
Θα περίμενε κανείς ότι με την πορεία που έχετε κάνει θα επιλέγατε πιο βατά πράγματα. Εσείς όμως βουτάτε στα βαθιά. Έχετε ακόμη όρεξη για… μακροβούτια;
Μα αυτό είναι που κρατά τον ηθοποιό ζωντανό. Η βουτιά στα βαθιά. Θυμάμαι που τα λέγαμε με τον Δαμιανό Ζαρίφη στην κηδεία του Λαζάνη. «΄΄Τελειώνω΄΄, αλλά με τη δουλειά ζωντανεύω», μου έλεγε λίγο πριν πεθάνει.
Βλέπετε να υπάρχει διάδοχη κατάσταση όσον αφορά αυτούς που «φεύγουν»;
Βεβαίως, αλλά είναι λίγο σκόρπια. Κάποιοι ηθοποιοί της νεώτερης γενιάς καταπιάνονται με πολλά πράγματα. Από την άλλη έχεις εκείνους της Πειραματικής Σκηνής του Εθνικού που δουλεύουν σχεδόν αποκλειστικά στο θέατρο. Δεν μου αρέσουν όμως οι αφορισμοί. Δεν σημαίνει πως επειδή εμείς κάναμε μόνο θέατρο, οι άλλοι δεν μετρούν. Για παράδειγμα, ξεχωρίζω την Ιωάννα Παππά που έχει παίξει σε σίριαλ αλλά είναι εξαιρετική και στο θέατρο. Δεν πρέπει να βάζουμε τους ανθρώπους σε κουτάκια. Από την άλλη, η καριέρα στο θέατρο μέσω της τηλεόρασης είναι πορεία ανάποδη. Ποιος είναι ο θεατρικός ορίζοντάς σας; Θα βλέπατε την επιστροφή σας στο Θέατρο Τέχνης;
Θα εξαρτηθεί από το τι είναι το Θέατρο Τέχνης. Ουσιαστικά είχε πάψει να υφίσταται πολλά χρόνια πριν και τυπικά με τον θάνατο του Λαζάνη. Θα έβλεπα την επιστροφή μου υπό προϋποθέσεις. Εκείνες που θα φέρουν μια νέα φυσιογνωμία, ένα ηγετικό πρόσωπο. Η πρώτη τηλεοπτική εμφάνισή της ήταν μέσα από την τηλεοπτική μεταφορά του μυθιστορήματος «Η αίθουσα του θρόνου» του Τάσου Αθανασιάδη, που προβλήθηκε (Μega) τη σεζόν 1998-1999. Έπαιξε σε ένα μόνο επεισόδιο. Στο πρώτο. Τώρα, εννέα χρόνια αργότερα, επανέρχεται. Με κεντρικό ρόλο στο τηλεοπτικό «10». Υποδύεται την Ελενάρα. Μια δυναμική μεσόκοπη γυναίκα, πρώην πόρνη η οποία βρήκε στέγη στα λίγα τετραγωνικά μιας στενόμακρης αποθήκης που της παραχώρησαν οι ένοικοι μιας λαϊκής πολυκατοικίας κάπου στον Πειραιά. Ρακένδυτη, μοιράζεται τον χώρο με τον σκύλο της και μαζεύει ό,τι έχουν οι άλλοι για πέταμα. «Δεν είναι ρακοσυλλέκτρια» αποσαφηνίζει. «Έχει λόγο που το κάνει. Για να μη χαθεί στο ελάχιστο από το άρωμα εκείνης της πολυκατοικίας και των ανθρώπων της. Δεν θέλει να δει τον μικρόκοσμό της να αλλοιώνεται».
«Είχα πάντα αντιστάσεις στην τηλεόραση»
Δύο είναι όλες κι όλες οι τηλεοπτικές συμμετοχές της.
Άλλαξε η τηλεόραση; Άλλαξε η ίδια; Κάμφθηκαν οι αντιστάσεις της; Τι απ΄ όλα; «Αντιστάσεις πάντα είχα για την τηλεόραση. Αλλά στο ΄΄10΄΄ υπήρχαν δύο σημαντικά δεδομένα. Το κείμενο του Καραγάτση, το οποίο εμπνέει εμπιστοσύνη.
Είναι ένα έργο με χαρακτήρες, με δομή. Ξέρεις τι γίνεται.
Εξίσου σημαντικό ήταν το γεγονός ότι σκηνοθετεί η Πηγή Δημητρακοπούλου με την οποία είχα συνεργαστεί και στην ΄΄Αίθουσα του Θρόνου΄΄. Ξέρω πώς δουλεύει και γνωρίζει πώς να ζητήσει αυτό που θέλει από τον ηθοποιό».
Η Ελενάρα την παίδεψε και την παιδεύει, λέει. «Είναι ένας τρόπος δουλειάς που δεν τον είχα στο τσεπάκι μου. Το αποσπασματικό των γυρισμάτων είναι δοκιμασία. Η Ελενάρα, εξάλλου, είναι κόντρα σε μένα. Είναι φωνακλού, εξωστρεφής. Γνωρίζει πράγματα και γεγονότα αλλά όχι με διάθεση κουτσομπολιού. Θα ήταν η θυρωρός της πολυκατοικίας στη δεκαετία του ΄60. Είναι η φωνή της συνείδησης των άλλων ενοίκων».
