«Μοναξιά δεν νιώθω εδώ στο νησάκι μας, την Ερείκουσα. Δεν υπάρχει χρόνος ούτε λεπτό, γιατί πάντα κάτι έχω κατά νου να κάνω. Το παλεύουμε σαν αντάρτες, για να παραμείνουν κι άλλοι ύστερα από εμάς στον τόπο αυτό, αυτό είναι το στοίχημα…».
Κοινοτάρχης από τα 26 του στο καταπράσινο νησί, την Ερείκουσα, ο Χρήστος Κατέχης μετρά ήδη 17 συνεχόμενα χρόνια στην προεδρική καρέκλα. «Αν καθήσω να μετρήσω τα προβλήματα και τις στενοχώριες, ε, δεν αξίζει τον κόπο. Αλλά με όσα κάθε φορά πετυχαίνουμε, νιώθω τελικά ικανοποίηση!» λέει. Το 1990, όταν ανέλαβε καθήκοντα πρώτη φορά, δημόσιο κτίριο δεν υπήρχε ούτε καν αγροτικός ή κοινοτικός δρόμος. «Δεν υπήρχε τίποτα, δίπλα σε κάθε σπίτι έβλεπες κι από έναν μικρό σκουπιδότοπο. Τώρα νομίζω πως το νησί το συμμαζέψαμε, δημιουργήθηκαν βασικές υποδομές» περιγράφει.
«Όταν είσαι σε ένα τέτοιο απομονωμένο μέρος, πρέπει να αφιερώσεις αρκετές πρωινές ώρες στα τηλέφωνα και την ανταλλαγή εγγράφων για να έρθεις σε επαφή με τον κρατικό μηχανισμό, αφού τεχνικές ή άλλες υπηρεσίες στην κοινότητά μας δεν υπάρχουν. Μαζί με τη γραμματέα, δηλαδή
ΚΟΝΤΡΑ ΜΕ ΤΑ ΘΗΡΙΑ
«Τα βάζουμε με τα θηρία, αλλά κουτσά στραβά τα καταφέρνουμε, παίρνουμε κι εμείς το μερίδιό μας» λέει στα «ΝΕΑ» ο κοινοτάρχης
μόλις δύο άτομα, ουσιαστικά συναγωνιζόμαστε τους δήμους και τις νομαρχίες της χώρας στην απορρόφηση κονδυλίων από ευρωπαϊκά προγράμματα- ανταγωνιστικά όπως είναι, όποιος πρόλαβε τον… Κύριο είδε! Τα βάζουμε με τα “θηρία”, αλλά κουτσά στραβά τα καταφέρνουμε, παίρνουμε κι εμείς το μερίδιό μας».
Και υπάλληλος και στα κτήματα
Εδώ και χρόνια, ο κοινοτάρχης της Ερείκουσας είναι παράλληλα και ο μοναδικός υπάλληλος- μηχανικός της ΔΕΗ στο νησί. «Φροντίζω για τη διαχείριση και τη συντήρηση του σταθμού παραγωγής ενέργειας, που λειτουργεί όλο το εικοσιτετράωρο, 365 ημέρες τον χρόνο» λέει.
Μαζί με τη σύζυγό του… προλαβαίνει να δουλέψει και στα κτήματα, από το μάζεμα της ελιάς, μέχρι την παραγωγή και τυποποίηση του λαδιού, το οποίο διαθέτει στο εμπόριο. Στο μεσοδιάστημα επιβλέπει και τις οικοδομικές εργασίες στα υπό ανέγερση ενοικιαζόμενα διαμερίσματα, τα οποία θα θέσει σε λειτουργία, μέσω ευρωπαϊκού προγράμματος, η οικογένειά του από του χρόνου. «Δεν περιμένουμε να ζήσουμε μόνο από αυτά, εννοείται ότι ούτε ως κοινοτάρχης θα πλουτίσω. Με λίγο απ΄ όλα βγαίνει το εισόδημά μας…» αναφέρει χαρακτηριστικά. Ερεικουσιώτης πάππου προς πάππον, δεν το κρύβει πως με τίποτα δεν θα εγκατέλειπε το νησί του. «Πολύ απλά, νιώθω λατρεία για τον τόπο μου, γι΄ αυτά, τα δυσεύρετα στις πόλεις απλά πράγματα. Δεν είναι μόνο επιλογή μου η Ερείκουσα, είναι πάθος και όνειρο ζωής μαζί…» επισημαίνει. Το ίδιο θα ήθελε να αισθανθούν στο μέλλον και τα δυο παιδιά του, ο γιος του, στο νηπιαγωγείο σήμερα, και η κόρη του, «ξενιτεμένη» στην Αθήνα μαθήτρια Γυμνασίου.
«Αισθανόμαστε πολίτες τέταρτης κατηγορίας…»
«Φανταστείτε ότι η πόλη της Κέρκυρας απέχει από εδώ τρεις ώρες, ενώ εάν υπήρχε λιμάνι στη βόρεια πλευρά της Ερείκουσας, θα φτάναμε απέναντι σε μόλις 35 λεπτά!».
Στην πράξη όπως περιγράφει, καιρού επιτρέποντος, οι κάτοικοι της Ερείκουσας έχουν στη διάθεσή τους πλοίο τρεις φορές την εβδομάδα. «Καθημερινό δρομολόγιο δεν υπάρχει. Αν κάποιος από εμάς θέλει να μεταβεί στην Κέρκυρα για ιατρικές εξετάσεις ή για το σύνολο σχεδόν των εργασιών του, πρέπει να διανυκτερεύσει μια-δυο μέρες εκεί. Μάλιστα αν ο καιρός τα χαλάσει, μπορεί να χρειαστούν έως και πέντε μέρες. Το κόστος της μετακίνησης είναι δυσβάσταχτο». Με τέτοια αντιμετώπιση, πολύ συχνά- όπως λέει- ο ίδιος και οι συμπολίτες του αισθάνονται πολίτες, όχι δεύτερης αλλά τέταρτης κατηγορίας. «Νιώθουμε ότι η Κέρκυρα είναι το παιδί και τα διαπόντια νησιά- εμείς, οι Οθωνοί και το Μαθράκι- τα αποπαίδια…».
Πιο δυναμικές κινητοποιήσεις
ΣΕ ΚΛΙΜΑΚΩΣΗ των κινητοποιήσεών τους προχώρησαν το Σαββατοκύριακο οι κάτοικοι των Λειψών, διαμαρτυρόμενοι για την ακτοπλοϊκή απομόνωσή τους. Το νησί δεν έχει απευθείας σύνδεση με τη Ρόδο και τον Πειραιά εδώ και τρία χρόνια, ενώ ο διαγωνισμός για την ανάθεση δρομολογίου που θα συνέδεε τους Λειψούς με τον Πειραιά και την πρωτεύουσα των Δωδεκανήσων απέβη άγονος την περασμένη Παρασκευή.
Οι κάτοικοι των Λειψών όταν έμαθαν ότι δεν υπήρξε ενδιαφέρον από εφοπλιστή για τη γραμμή που θα έθετε τέλος στη συγκοινωνιακή απομόνωσή τους απέκλεισαν τον λιμενικό σταθμό του νησιού, απαγορεύοντας την έξοδο στους τέσσερις άνδρες του Λιμενικού που υπηρετούν σ΄ αυτόν. Όπως έλεγαν είναι αποφασισμένοι να προχωρήσουν σε ακόμη πιο δυναμικές κινητοποιήσεις τις επόμενες ημέρες, ενώ ήδη από την περασμένη εβδομάδα έχουν αποκλείσει και το λιμάνι του νησιού.
