«Καλώς ήλθατε στο Πετρίλο», ενημερώνει η πινακίδα. Από εδώ και εμπρός, όμως, αρχίζει το μυστήριο. Τα ονόματα των οικισμών διαδέχονται το ένα το άλλο, καθώς ο δρόμος φιδογυρίζει και στις δύο πλευρές της
καταπράσινης ρεματιάς του Πετριλιώτη- Πετρίλο όμως πουθενά.
Μη βιαστείτε να βγάλετε συμπεράσματα, δεν είναι λάθος του χάρτη ούτε της υπηρεσίας που κατασκεύασε τις ταμπέλες. Πετρίλο είναι το όνομα μιας χούφτας οικισμών της Ανατολικής Αργιθέας που είναι χτισμένοι στα 1.300 μέτρα περίπου. Όλα έχουν έδρα τον Κάτω Μάγειρο , όπου και βρίσκεται η κοινότητα Ανατολικής Αργιθέας. Το χωριό χαρακτηρίζεται από την πλακόστρωτη πλατεία, την όμορφη εκκλησία του Αγίου Νικολάου και το σχολείο του. Στο πέτρινο κτίσμα λειτουργούσε επί Τουρκοκρατίας σχολείο «κοινών γραμμάτων», όπου κατά καιρούς δίδαξαν ο Κοσμάς ο Αιτωλός, ο Αναστάσιος Γόρδος και άλλοι δάσκαλοι του Γένους. Αργότερα το σχολείο είχε 140 παιδιά, αλλά στις μέρες μας δεν λειτουργεί κανένα σχολείο σε ολόκληρη την Ανατολική Αργιθέα.
Στην ίδια πλευρά με τον Μάγειρο θα δείτε τους συνοικισμούς Αργυραίικα, Βλαχογιανναίικα, το Πολύδροσο και Λιβάδι. Στην απέναντι πλευρά, στο Ζερβό, η διαδρομή είναι ακόμα ομορφότερη. Τα έλατα και τα πλατάνια σταματούν πάνω στην άσφαλτο και ο ήχος των νερών ακούγεται παντού. Ο Ρώσσης με την ιστορική εκκλησία της Γεννήσεως του Χριστού εντυπωσιάζει, ενώ Βασιλάδες , Χαλκιόπουλο και Χάρις (παλιά ονομαζόταν Κρανιά), με την πετρόχτιστη Κοίμηση της Θεοτόκου να ατενίζει γαλήνια τη ρεματιά, είναι εξίσου όμορφα.
Δυστυχώς το Πετρίλο υποφέρει- και αυτό- από την «ασθένεια» όλων των χωριών της Αργιθέας: την εγκατάλειψη. Οι 8.000 κάτοικοι του παρελθόντος ανήκουν στα «περασμένα μεγαλεία…», αφού έχουν μειωθεί σε 2.500, και αυτοί μόνο το καλοκαίρι. Τον χειμώνα δεν αποκλείεται να βρείτε εδώ μόνο 25-30 άτομα, που αψηφούν τη βαρυχειμωνιά, τη σκληρή ζωή στο βουνό και τις συνεχείς κατολισθήσεις που συχνά κλείνουν τον δρόμο. Για παιδιά και σχολείο ούτε λόγος. Άλλωστε το πλησιέστερο εκπαιδευτικό ίδρυμα βρίσκεται στα πεδινά, στο Μουζάκι.
