Η Πολιτεία κωφεύει


Η αδιαφορία της ελληνικής Πολιτείας για ένα μουσείο πολύτιμο μεν, ξεχασμένο δε, εκείνο του Στρατή Ελευθεριάδη- Teriade στη Βαρειά της Μυτιλήνης έφτασε μέχρι την Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Τι κι αν είναι γεμάτο εκδοτικούς θησαυρούς, που φιλοτέχνησαν κορυφαίοι καλλιτέχνες του 20ού αιώνα- ανάμεσά τους ο Πικάσο, ο Ματίς, ο Σαγκάλ, ο Τζιακομέτι- και επιμελήθηκε εκδοτικά ο κριτικός τέχνης Στρατής ΕλευθεριάδηςTeriade; Τ ι κι αν είναι μοναδικό στο είδος του και περιέχει εκτός των άλλων και σημαντικά έργων Ελλήνων ζωγράφων τής συλλογής Τeriade; Τι κι αν έχει χτυπηθεί δύο φορές από ληστές; Η Πολιτεία κωφεύει. Και μπορεί να ήταν στα σκαριά η μελέτη για τη βελτίωση και την επέκτασή του το 2003 από το υπουργείο Αιγαίου, εν έτει 2005 όμως η νέα ηγεσία ακύρωσε τη διαδικασία ανάθεσης της μελέτης χωρίς να δώσει περαιτέρω εξηγήσεις όταν ζητήθηκαν στη Βουλή. Και τώρα ο ευρωβουλευτής και πρόεδρος της Επιτροπής Πολιτισμού και Παιδείας, Νίκος Σηφουνάκης, καταθέτει σχετική ερώτηση στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή μήπως και πάρει απαντήσεις για τους λόγους που το Μουσείο Τeriade έχασε το τρένο του Γ΄ Κοινοτικού Πλαισίου Στήριξης ή μήπως προλάβει το Δ΄ ΚΠΣ. Διότι φαίνεται πως η ευαισθησία των αρμόδιων ελληνικών αρχών για την προστασία της πολιτιστικής κληρονομιάς είναι επιλεκτική.

Μαθητική αλυσίδα στην Ακρόπολη


Φόρεσαν τα πορτοκαλί μπουφάν τους και ανηφόρισαν στην Ακρόπολη αντί να πάνε βόλτα για καφέ. Περίπου 2.000 μαθητές προτίμησαν στη χθεσινή τους αργία να κάνουν μια διπλή αλυσίδα γύρω από την Ακρόπολη, για να στείλουν ένα ηχηρό μήνυμα υπέρ της επιστροφής των Γ λυπτών του Παρθενώνα. Οι φωνές όμως δεν σταμάτησαν στον Ιερό Βράχο. Μαθητές, γονείς , εκπαιδευτικοί, άνθρωποι του Ιδρύματος Μελίνα Μερκούρη και της Νομαρχίας Πειραιά, που συνολικά είχαν αναλάβει την πρωτοβουλία, συνέχισαν την προσπάθειά τους στον πολυχώρο «Απόλλων» με ομιλίες, μαθητικές εκθέσεις και σκίτσα εμπνευσμένα από την επανένωση των Γλυπτών , τα καλύτερα εκ των οποίων βραβεύθηκαν, ενώ προηγήθηκε προβολή ντοκιμαντέρ σχετικά με το θέμα υπό την επιμέλεια του Σπύρου Μερκούρη. Το θετικό της υπόθεσης δεν είναι πως ακούστηκαν ακόμη 2.000 φωνές για τα Μάρμαρα, αλλά ότι ήταν φωνές της νέας γενιάς που ευαισθητοποιείται πάνω στο θέμα.

Νέοι σε δράση


Κατά κάποιον τρόπο είναι παράξενο, αλλά όχι και τόσο. Δίπλα σε όλους αυτούς τους παλιούς της μουσικής, κάποιοι από τους οποίους επιστρέφουν από τη σύνταξη και άλλοι απλώς συνεχίζουν (π.χ.

Doors, Rolling Stones, Μπομπ Ντίλαν, Νιλ Γιανγκ) ξεφυτρώνουν εντυπωσιακά πολλά, νέα ονόματα.

Που κάνουν αίσθηση γρήγορα, που τρέχουν και αποκτούν εμπειρίες (π.χ.

Κlaxons, Νoisettes, View, Ηorrors, Τhe Shins) μιας και οι ταχύτητες έχουν αλλάξει, οι δρόμοι της μουσικής και της φήμης επίσης. Το αποτέλεσμα; Όλο και πιο πολλή μουσική, όλο και περισσότερες παραγωγές, που όλο και πιο εύκολα μπορεί κανείς να τις βρει. Πιο δύσκολη, μόνο, γίνεται η επιλογή. Αλλά, πάλι, κι αυτό έχει τη γοητεία του.