Ένας από τους σπουδαιότερους δημοσιογράφους του κόσμου, ο Πολωνός Ρίσαρντ Καπισίνσκι, ο οποίος έγινε διάσημος διεθνώς για τα ρεπορτάζ και τα βιβλία του στα οποία περιγράφει πολέμους, πραξικοπήματα και επαναστάσεις στην Αφρική, τη Μέση Ανατολή και άλλα μέρη του κόσμου, άφησε την Τρίτη την τελευταία του πνοή, σε ηλικία 75 ετών.
O Ρίσαρντ Καπισίνσκι πέθανε από καρδιακή προσβολή έπειτα από επέμβαση για καρκίνο στο νοσοκομείο Μπανάτσα της Βαρσοβίας και χθες το πρωί το πολωνικό Κοινοβούλιο τήρησε ενός λεπτού σιγή στη μνήμη του. «Ήταν ένας αυτόπτης μάρτυρας του πόνου και των ελπίδων των ανθρώπων», είπε πλέκοντας το εγκώμιό του ο πρόεδρος της πολωνικής
ΕΙΔΕ ΑΛΛΟ ΚΟΜΜΑΤΙ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
Ταξίδευε, κινδυνεύοντας, ανάμεσα στους φτωχότερους από τους φτωχούς, μοιραζόταν μαζί τους τον φόβο και την πείνα
Βουλής Μάρεκ Γιούρεκ. Ο εκδότης του, ο Μάρεκ Ζακόφσκι του οίκου Czytelnik, ο οποίος τον γνώριζε πάνω από 30 χρόνια, τον περιέγραψε ως «σπάνιο είδος μεγάλης προσωπικότητας. Ήταν πάντα περίεργος να μάθει περισσότερα για τον κόσμο, ήταν περίεργος να συναντήσει ανθρώπους… Ανάμεσα στους συγγραφείς της Πολωνίας, δεν υπάρχει κανείς που να μπορεί να πάρει τη θέση του».
Παρέα με τον Τσε Γκεβάρα
Ο Ρίσαρντ Καπισίνσκι δεν ήταν ο άνθρωπος των πολυτελών ξενοδοχείων και επανειλημμένως υπογράμμιζε πως η δημοσιογραφία «δεν είναι δουλειά για κυνικούς». Ταξίδευε ανάμεσα στους φτωχότερους από τους φτωχούς, μοιραζόταν μαζί τους τον φόβο και την πείνα. Είχε κινδυνεύσει να τον κάψουν ζωντανό, να τον λιντσάρουν, να τον τουφεκίσουν, είχε προσβληθεί από βαριάς μορφής ελονοσία και φυματίωση. Παντού γινόταν μέρος του κόσμου τον οποίο αφηγούνταν, πάντα βρισκόταν στην πρώτη γραμμή. Υπήρξε αυτόπτης μάρτυρας 27 πραξικοπημάτων και επαναστάσεων, έκανε παρέα με τον Τσε Γκεβάρα και είχε καταδικαστεί σε θάνατο τέσσερις φορές, λέει ο Αμερικανός εκδότης του, ο Άλφρεντ Α. Κνοπφ.
Ο Ρίσαρντ Καπισίνσκι γεννήθηκε τον Μάρτιο του 1932 στο Πινσκ, που ανήκε τότε στην Ανατολική Πολωνία και σήμερα ανήκει στη Λευκορωσία. Ο πατέρας του συμμετείχε στην αντίσταση κατά των ναζί. Στα τέλη της δεκαετίας του 1950 έγινε ο μοναδικός ξένος ανταποκριτής του μικρού και φτωχού τότε Πολωνικού Πρακτορείου Ειδήσεων (ΡΑΡ) και με αυτή την ιδιότητά του επισκέφθηκε τα πεδία μάχης σε όλο τον πλανήτη. «Πήγαινα από τόπο σε τόπο, από επανάσταση σε επανάσταση», είχε δηλώσει. «Κοιμήθηκα σε χωριά, έφαγα σε καλύβες. Έπαθα γαστρίτιδα, φυματίωση, ελονοσία, αλλά άξιζε τον κόπο. Είδα ένα άλλο κομμάτι του κόσμου. Η τραγωδία είναι πως τα μεγάλα ειδησεογραφικά δίκτυα δεν δείχνουν αυτή την πραγματικότητα… Τα μίντια είναι παιχνιδάκια των πλουσίων, οι οποίοι τα χρησιμοποιούν για να γίνουν ακόμη πλουσιότεροι. Χρησιμεύουν για να εμποδίσουν τον κόσμο να μάθει ότι τα δύο τρίτα του πλανήτη ζουν σε ακραία φτώχεια. Αυτή είναι η πραγματική άγνοια».
Υποψήφιος για Νόμπελ Λογοτεχνίας
Στα ελληνικά κυκλοφορούν τα «Έβενος- Το χρώμα της Αφρικής», «Ο πόλεμος του ποδοσφαίρου» και «Ταξίδια με τον Ηρόδοτο» (όλα από τις Εκδόσεις Μεταίχμιο σε μετάφραση της Ζώγιας Μαυροειδή). Τα τελευταία χρόνια ελέγετο πως ήταν ένας από τους επικρατέστερους υποψηφίους για το Νόμπελ Λογοτεχνίας, το οποίο όμως δεν ήρθε ποτέ.
