Η ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΩΝ ΑΓΩΓΩΝ ΜΟΙΑΖΕΙ ΝΑ
ΑΠΟΚΤΑ ΤΙΤΛΟΥΣ ΕΥΓΕΝΕΙΑΣ, ΚΑΘΩΣ ΠΕΡΝΑ
ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΚΟΛΠΟΥΣ ΤΟΥ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟΥ
ΧΩΡΟΥ. ΑΥΤΟ ΗΤΑΝ ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΗΣ ΠΕΡΑΣΜΕΝΗΣ
ΕΠΙΦΥΛΛΙΔΑΣ ΜΟΥ, ΜΕ ΚΥΡΙΑ
ΑΦΟΡΜΗ ΤΗΝ ΑΓΩΓΗ ΤΟΥ ΑΛ. ΑΣΩΝΙΤΗ ΚΑΤΑ
ΤΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ ΚΑΙ ΚΡΙΤΙΚΟΥ ΠΑΝΤΕΛΗ
ΜΠΟΥΚΑΛΑ, ΜΑΛΛΟΝ ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ
ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ ΠΟΥ ΣΕΡΝΕΙ ΣΤΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ
ΤΟΝ ΚΡΙΤΙΚΟ ΤΟΥ
Άκρως επικίνδυνα αυτά τα παιχνίδια, όσο κι αν τα χωνεύει τάχιστα η μικρή μας κοινωνία. Άκρως επικίνδυνα ούτως ή άλλως, πολύ πριν περάσουν στο καθαυτό χώρο της λογοτεχνίας.

Στον ιδεολογικοπολιτικό στίβο η βιομηχανία μηνύσεων και αγωγών ανθεί ιδιαίτερα τις δύο τελευταίες δεκαετίες, στη χώρα μάλιστα των Φώτων, όπου ο Λεπέν, ηγετική μορφή του νεοφασισμού και διδάκτορας του ρατσισμού, έφτασε να κερδίσει κιόλας τέτοιες δίκες, να κερδίσει δηλαδή δίκες εις βάρος όσων τον χαρακτήριζαν αυτό ακριβώς που είναι, αυτό με το οποίο κατήγαγε περιφανείς εκλογικές νίκες. Μιμητής του, ο δηλωμένα κάποτε υποστηρικτής του Γ. Καρατζαφέρης, απειλούσε με μηνύσεις και αγωγές όποιον τον χαρακτήριζε ακροδεξιό ή ρατσιστή, την ίδια ώρα που κυριαρχούσε (και κυριαρχεί) σε ολόκληρο τον τηλεοπτικό σταθμό του και έπειτα στο κόμμα

Αν στον πολιτικό χώρο είναι γνωστό το λυσσαλέο παιχνίδι ιδεολογιών και συμφερόντων, που εκφράζεται με βιομηχανία μηνύσεων και αγωγών, δεν πάει καθόλου πίσω και ο λεγόμενος πνευματικός χώρος

του ο ξενόφοβος και σφόδρα αντισημιτικός λόγος. Και θα ΄πρεπε να θεωρούμε εαυτούς ευτυχείς που περιορίστηκε απλώς στις απειλές, καθώς μάλιστα άλλαξε έπειτα τακτική και προσωπείο, και δηλώνοντας λ.χ. θαυμαστής του Τσε και του Φιντέλ Κάστρο, παίζει με ζηλευτή επιτυχία το μεγάλο χαρτί τού καλτ, αυτό που του εξασφαλίζει μόνιμη και προβεβλημένη θέση σε τηλεπαράθυρα και τοκ σόου.

Με ολόκληρη εκστρατεία αγωγών, με απειλές για αγωγές και με σωρεία εξωδίκων, με απαιτήσεις εκατοντάδων εκατομμυρίων δραχμών τότε, εναντίον δημοσιογράφων, εφημερίδων και ραδιοσταθμών, ακόμα και της ΕΡΑ και της ΕΡΤ, θέλησε να επιβάλει την παρουσία του, τέλη της δεκαετίας του ΄90, το βραχύβιο ευτυχώς «Δίκτυο 21», μια οργάνωση «εθνικών θεμάτων», με ηγετικές μορφές Καργάκο, Σαμαρά, Καραμπελιά κ.ά. Με πλήθος αγωγές, μηνύσεις και αιτήσεις ασφαλιστικών μέτρων και με απαιτήσεις δισεκατομ- μυρίων δραχμών είχαν φορτώσει διάφοροι και τον «Ιό» της Ελευθεροτυπίας , επειδή συνέδεσε το όνομά τους με την ακροδεξιά.

Αν όμως στον πολιτικό χώρο ήταν ανέκαθεν γνωστό και αυτονόητο το λυσσαλέο παιχνίδι ιδεολογιών και συναφών συμφερόντων, ήρθε η ώρα να μαθευτεί ευρύτερα η πικρή αλήθεια ότι δεν πάει καθόλου πίσω και ο λεγόμενος πνευματικός χώρος. Πριν από λίγα χρόνια κάποιος πανεπιστημιακός έσυρε στα δικαστήρια τον πεζογράφο και καθηγητή πανεπιστημίου Γιώργη Γιατρομανωλάκη μαζί με τον κριτικό Κώστα Γεωργουσόπουλο, για συκοφαντική δυσφήμηση, επειδή έκριναν ορισμένα ανεκδιήγητα συγγράμματά του, που όμως αγοράζονταν από το κράτος και μοιράζονταν στους φοιτητές, οι οποίοι καλούνταν έτσι να στραβωθούν μ΄ αυτά και να αποδείξουν έπειτα με εξετάσεις αν όντως επιτεύχθηκε η τύφλωσή τους. Οι δύο κατηγορούμενοι αθωώθηκαν μεν, το βιβλίο όμως εξακολούθησε την ένδοξη πορεία του.

Άλλος πανεπιστημιακός τώρα, που διδάσκει κοινωνιολογία του θεάτρου σε τμήμα νηπιαγωγών, σέρνει πάλι στα δικαστήρια Γιατρομανωλάκη και Γεωργουσόπουλο, πάλι για συκοφαντική δυσφήμηση, επειδή έκριναν κάποιο περίπου αχαρακτήριστο σύγγραμμά του, καθώς μάλιστα προορίζεται να διδάξει στοιχειώδεις έννοιες θεάτρου σε νηπιαγωγούς, που με αυτά τα εφόδια θα μυήσουν έπειτα τα μωρά, τα νήπια, στη θεατρική γοητεία. Ολόκληρη σελίδα με ασχολίαστα αποσπάσματα του πονήματός του είχε δημοσιεύσει εδώ ο Κ. Γεωργουσόπουλος (30.7.05,

ενώ επανήλθε στις 24.9.05), κι αντί να τρέξει εκείνος να κρυφτεί, έτρεξε στα δικαστήρια. Ονόματα δε λέμε πια, όχι άλλη διαφήμιση, ιδού όμως ένα μόνο από τα αποσπάσματα, που με τεράστια δυσκολία το ξεχώρισα από τα ομοειδή του:

«Συμφώνως προς τις έλλογες θεωρήσεις, αναλόγως προς τις ανεπίγνωτες προ-θέσεις και αντιστοίχως προς τις ενσυνείδητες δια-θέσεις, η φερόμενη ουσία της δημιουργίας δίκην εξουσίας εκ-φέρεται. Εν τινί τρόπω, καθεμία προσωπική θέσις αποτελεί το κέντρον μιας εκάστης ατομικής ενέργειας ή συμπεριφοράς. Άλλωστε, εν γένει, οι ατομικές δράσεις και οι αντι-δράσεις εμψυχώνονται εκ του φερόμενου υποσυνόλου του όλου της μερισμένης ενέργειας και της ιδέας, τα οποία ποσοτικώς και ποιοτικώς διαβαθμίζονται. Επομένως, ενέχουν κάποιο μέρος της καθολικής ουσίας. Κατ΄ επέκτασιν, όμως, βάσει των αδιαλείπτως επιτελούμενων αλληλεξαρτήσεων και αλληλεπιδράσεων, τόσον καθένα πρόσωπον όσον και καθένα προσωπείον, εν είδει φαινομενικής εξουσίας, εκ-φέρουν την υπερφαινομενική ουσία».

Έτσι είναι: αντί να μηνύουμε, που λέει ο λόγος, εμείς, μας μηνύουν εκείνοι. Νά, σκέφτομαι τον άλλο, τον κανονικό απατεώνα, δεν συγκρατώ δυστυχώς το όνομά του, που από ένα κανάλι γ΄ διαλογής (πού ο μετρ-και κατεξοχήν καλτ, λέει- Λιακόπουλος με την πολλαπλή παρουσία σε τρία και τέσσερα κανάλια ταυτοχρόνως !) πουλάει βιβλία για αρχαία ελληνικά, λέγοντας: «πάρτε γονείς, να εξασφαλίσετε το μέλλον των παιδιών σας, γιατί, όπως λέει και το ΒΒC, μόνο όποιος γνωρίζει αρχαία ελληνικά θα προσλαμβάνεται, μόνο με αρχαία θα λειτουργούν οι υπολογιστές στο μέλλον» και άλλα τέτοια μεγαλειώδη ψεύδη: πες τον λοιπόν «κοινό απατεώνα», και θα σε τραβολογάει για συκοφαντική δυσφήμηση, ούτε λόγος.

Ήάντε να πεις τους δωδεκαθεϊστές γραφικούς ή ότι πίσω από πολλές ομοειδείς οργανώσεις συχνά κρύβεται ακροδεξιά ιδεολογία: με αγωγές απειλούσαν πάντοτε και αυτοί, πόσο μάλλον φαντάζομαι τώρα που αναγνωρίστηκαν σαν θρησκεία, οπότε σε πάνε για προσβολή θρησκεύματος. (Για προσβολή θρησκεύματος, απροπό, δέχτηκε και η σελίδα αυτή μια μηνυσούλα, για κάποιο αντιχριστοδουλικό της άρθρο, η οποία όμως δεν έφτασε καν στον εισαγγελέα, αφού η περιύβριση, έστω, εκπροσώπου θρησκείας, δεν συνιστά περιύβριση θρησκεύματος.)

Και άσε πια τα μεγάλα συμφέροντα βιομηχανιών ή άλλων συγκροτημάτων. 40.000 ευρώ καλείται να πληρώσει ο Στάθης της Ελευθεροτυπίας για κριτική που άσκησε σε εταιρεία που προωθούσε παιδικά έπιπλα, ότι με διαφήμισή της «έφθειρε τον ψυχισμό των παιδιών» κτλ. Και έκρινε, άκουσον άκουσον, το δικαστήριο ότι ορθώς άσκησε την κριτική αυτή, δεν χρησιμοποίησε όμως πρέπουσες λέξεις! Δηλαδή, εκμαυλιστές ψυχών, και με τη βούλα του δικαστηρίου, και, αντί να τους μηνύσουμε και πάλι εμείς, αντί να πληρώσουν αυτοί, ζητούν και (ώς την έφεση πάντως) πετυχαίνουν ό,τι ακριβώς μπορεί να εξουθενώσει οικονομικά, άρα εν συνεχεία να φιμώσει, έναν δημοσιογράφο, επειδή δεν χρησιμοποίησε κόσμιες λέξεις στην καταγγελία του εγκλήματός τους.

Πιο παλιά, το 1995, ο ποιητής Θανάσης Νιάρχος είχε σχολιάσει πως η ονομασία «Ζαβολάκια» για εκπαιδευτήριο προσχολικής αγωγής (που διαφημιζόταν με τη μάσκα του Ζορό!) εξοικειώνει κατά κάποιον τρόπο τα παιδιά με την απάτη, σύμφωνα και με τον ορισμό της ζαβολιάς στα λεξικά. Και του ζητούσε το εκπαιδευτήριο 110.000.000 δραχμές, για «ηθική και υλική ζημία», επειδή η κριτική του είχε δημοσιευτεί αρχές Σεπτεμβρίου, οπότε αρχίζουν οι εγγραφές, και έτσι είχαν, υποτίθεται, απώλειες.

Μακάρι να ΄χε τέτοια, ή έστω και τη μισή, δύναμη η κριτική.