Ένα μάθημα ζωής ή θανάτου στην οικονομία: Ας υποθέσουμε ότι πέφτετε θύμα απαγωγής σε μια τριτοκοσμική χώρα. Θα προτιμήσετε να έρθουν να σας σώσουν Ράμπο με πολυβόλα ή θα πληρώσετε τα λύτρα;


Ηαπάντηση που δίνει ο Ντέιβιντ Λάτιν σε αυτό το δίλημμα τον έχει κάνει διάσημο στον χώρο των ασφαλειών. Γιατί οι επιχειρήσεις διάσωσης σε στυλ Ράμπο συνήθως είναι αποτελεσματικές μόνο στο Χόλιγουντ. Στον πραγματικό κόσμο, λένε οι ασφαλιστές, τα θύματα πεθαίνουν γαζωμένα από ριπές. Όταν όμως οι απαγωγείς παίρνουν τα λεφτά τους, οι πιθανότητες διάσωσης αυξάνονται σημαντικά.

Ο Ντέιβιντ Λάτιν χειρίζεται υποθέσεις απαγωγών και εκβιασμών με την εταιρεία Σεντ Πολ Τράβελερς. Λέει ότι από τις 175 υποθέσεις με τις οποίες ασχολήθηκε από το 1991, μόνο σε μία περίπτωση ένας άνθρωπος έχασε τη ζωή του. Και μολονότι είναι τέως αντισυνταγματάρχης των πεζοναυτών των ΗΠΑ δεν χρειάστηκε να πυροβολήσει ποτέ (τουλάχιστον ποτέ χωρίς λόγο).

Υπάρχει ένα ζήτημα για το αν πρέπει να πληρώνει κανείς τα λύτρα στους απαγωγείς του. Η πάγια πολιτική των ΗΠΑ και του Ισραήλ είναι να αρνούνται τα παζάρια με αυτούς που αποκαλούν τρομοκράτες. Όμως, οι ασφαλιστικές επιχειρήσεις λένε ότι το πρώτο τους μέλημα είναι η ασφαλής απελευθέρωση του θύματος.

Ο Λάτιν δεν συζητεί πολιτικές. Αν κάτι τον έχει κάνει επιτυχημένο στον τομέα του είναι η ικανότητά του να ελίσσεται ανάμεσα από αυτές τις πολιτικές. «Δεν δίνουμε συμβουλές που παραβιάζουν τους νόμους», λέει ο γλυκομίλητος και διοπτροφόρος Λάτιν. «Όμως, κάθε φορά που δείχνουμε στις κατά τόπους αρχές τις στατιστικές, αυτές μας δίνουν αμέσως την άδεια να αρχίσουμε διαπραγματεύσεις». Ο αντίλογος: Δεν ενθαρρύνει άραγε τους απαγωγείς όταν τους πληρώνει; «Ναι, αν τους πληρώσεις 10 εκατομμύρια δολάρια», λέει. Όμως, η ίδια η διαπραγμάτευση δεν κοστίζει τίποτα. «Εκμεταλλευόμαστε τον χρόνο. Λέμε: ΄΄Τηλεφώνησέ μας σε μία εβδομάδα΄΄. Δείχνουμε πως η εταιρεία μας δεν θα πέσει εύκολα θύμα για χατίρι του άτυχου πελάτη μας». Γενικά, οι απαγωγείς αποδέχονται το παιχνίδι του Λάτιν. Το θύμα τους είναι γι΄ αυτούς πηγή πλούτου και γνωρίζουν πως δεν θα κερδίσουν τίποτα αν το σκοτώσουν. «Αξιολογούμε το κίνητρό τους. Αν είναι το χρήμα, τους οδηγούμε σε αυτό το μονοπάτι». Ο Λάτιν είναι πρόθυμος να κάνει επαφές ακόμη και με τους πιο επικίνδυνους ανθρώπους. Και δεν βγήκε χαμένος. Το 1992 είδε τον αρχηγό μιας αντάρτικης οργάνωσης να υπογράφει αυτόγραφα σε ένα αεροδρόμιο των Φιλιππινών. Ο Λάτιν πήρε την ίδια πτήση με αυτόν, κάθησε δίπλα του και του έπιασε κουβέντα. Του πήρε ακόμη και αυτόγραφο πάνω σε μια καρτ ποστάλ, με αφιέρωση στον «αγαπητό Ντέιβιντ». Αργότερα, ο Λάτιν ανέλαβε την υπόθεση μιας εταιρείας που είχε πέσει θύμα εκβιασμού από την ίδια οργάνωση. Έδειξε την καρτ ποστάλ στους κατάλληλους ανθρώπους και η υπόθεση έληξε την ίδια κιόλας μέρα με αίσιο τέλος για τον πελάτη του Λάτιν, που σίγουρα δεν έχει κάνει όνομα στην πιάτσα τυχαία.

Τελευταία Νέα