Αντιμέτωπος με μία λεοπάρδαλη και όχι με λιοντάρι φαίνεται πως βρέθηκε ο Ηρακλής, αμέσως μόλις πάτησε το πόδι του στην αρχαία Νεμέα για να ολοκληρώσει τον 5ο κατά σειρά άθλο του!


Στην περιοχή αυτή, στο βάραθρο Κιτσέλη, Έλληνες επιστήμονες ανακάλυψαν τα απολιθωμένα οστά μιας λεοπάρδαλης και αυτό το εύρημα το συνδέουν με τον μυθικό ήρωα. Το βάραθρο εξερεύνησε ο κ. Αντώνης Μπαρτσιώκας, ο οποίος είναι αναπληρωτής καθηγητής Ανθρωπολογίας στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης. Όπως λέει ο ίδιος στα «ΝΕΑ», «τα οστά της λεοπάρδαλης

ΠΙΘΑΝΟΤΑΤΑ ΟΛΑ ΕΓΙΝΑΝ

πριν από περίπου 10.000 χρόνια. Οι προϊστορικοί άνθρωποι δεν μπορούσαν να αντισταθούν στις ορέξεις των σαρκοβόρων

βρίσκονταν στον πάτο του βαράθρου, πάνω σε ένα σωρό που είχε σχηματιστεί στο πέρασμα των αιώνων, από διάφορα υλικά όπως πέτρες και κλαδιά».

Φυσικό καταφύγιο

Το βάραθρο αυτό που έχει βάθος περίπου 10 μέτρα, βρίσκεται στους πρόποδες ενός μικρού βουνού στην περιοχή της αρχαίας Νεμέας. Η συγκεκριμένη περιοχή είναι προστατευμένη και από άλλα μικρά βουνά. Το ίδιο συνέβαινε και στην αρχαιότητα. Έτσι, τα άγρια ζώα που αποτελούσαν την πανίδα της περιοχής ζούσαν σε ένα φυσικό καταφύγιο που τα προστάτευε από εξωτερικούς κινδύνους. «Πιθανότατα όλα έγιναν στο τέλος του πλειστοκαίνου, που ολοκληρώθηκε πριν από περίπου 10.000 χρόνια. Έτσι, είναι εύκολο να καταλάβουμε ότι οι προϊστορικοί άνθρωποι που ζούσαν εκεί, δεν είχαν πάντοτε τα μέσα για να αντισταθούν στις ορέξεις των σαρκοβόρων αιλουροειδών που… αλώνιζαν στην Πελοπόννησο», λένε οι ερευνητές.

Η ηλικία του βαράθρου δεν έχει προσδιοριστεί. Είναι σαν πηγάδι και το άνοιγμά του αρκεί για να περάσει ένας άνθρωπος και να καταρριχηθεί. Τα τοιχώματά του που είναι από ασβεστόλιθο, φανερώνουν και τον τρόπο της δημιουργίας του. Τα τρεχούμενα νερά διέβρωσαν τα πετρώματα του βουνού και δημιούργησαν μια μεγάλη κοιλότητα που είναι «διακοσμημένη» σε μερικά σημεία με σταλακτίτες και σταλαγμίτες. Η κ. Ευαγγελία Τσουκαλά, είναι επίκουρη καθηγήτρια στο Τμήμα Γεωλογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θράκης, λέει στα «ΝΕΑ» ότι «την εποχή εκείνη το βάραθρο είχε διαφορετική μορφή από αυτήν που αντικρύζουμε σήμερα».

Ενδεχομένως να είχε και άλλες εισόδους από τις οποίες να έμπαινε η λεοπάρδαλη για να φωλιάζει. Επίσης, πολύ πιθανό είναι το ενδεχόμενο η λεοπάρδαλη να είχε πεθάνει και τα οστά της να ρίχτηκαν από τον αέρα και το χώμα στον πάτο του βαράθρου. Εκτός από τα υπολείμματα των οστών της λεοπάρδαλης, οι επιστήμονες εντόπισαν και απολιθωμένα τμήματα οστών από άλλα πολύ μικρότερα θηλαστικά (τρωκτικά). Η περιοχή της Πελοποννήσου ήταν το… βασίλειο των αιλουροειδών πριν από δεκάδες χιλιάδες χρόνια. Παλαιοντολογικές έρευνες που έγιναν κατά καιρούς έδειξαν ότι στην Πελοπόννησο, και μάλιστα στην περιοχή της Μεγαλόπολης, ζούσαν λιοντάρια ακόμη και πριν από 700.000 χρόνια. Μέσα στο σπήλαιο του Διρού βρέθηκε σκελετός λεοπάρδαλης που ήταν σκεπασμένος από σταλακτιτικό υλικό. Στην Πελοπόννησο επίσης ζούσαν λύγκες και αγριόγατες. Όλα αυτά όμως τα αιλουροειδή φαίνεται πως εξαφανίστηκαν προς το τέλος της πλειστοκαινικής περιόδου που ολοκληρώθηκε πριν από 10.000. Και η λεοπάρδαλη της Νεμέας είναι ένα προγονικό είδος της λεοπάρδαλης που ζει σήμερα στην Αφρική και την Ασία.

Τελευταία Νέα