Πέρασε στο «ντούκου» η πρεμιέρα της εθνικής μας ομάδας ποδοσφαίρου στην

προκριματική φάση του Euro 2008.

Τα επιτεύγματα της αντίστοιχης ομάδας του μπάσκετ σκέπασαν την προσπάθεια του

Ότο Ρεχάγκελ και των παικτών του και αυτό ήταν λίγο-πολύ αναμενόμενο.

Άλλωστε ένα παιχνίδι με αντίπαλο τη Μολδαβία έχει εκ των πραγμάτων

περιορισμένο ενδιαφέρον. Στο ποδόσφαιρο όμως τίποτα δεν πάει χαμένο. Έχει να

μας δείξει κάτι η πρώτη αναμέτρησή μας στη νέα αυτή προσπάθεια. Το βασικό

είναι ότι η πρωταθλήτρια Ευρώπης παραμένει ίδια και απαράλλαχτη. Νικάει (όταν

νικάει) όλους τους αντιπάλους με 1-0 και πετυχαίνει το γκολ από στημένη φάση.

Κόρνερ, κεφαλιά και γκολ. Το αν θα είναι αρκετό για να υπερασπιστεί τον τίτλο

της ύστερα από δύο χρόνια θα το δούμε στο μέλλον.

Παίζοντας όμως με τρεις αμυντικούς χαφ (Κατσουράνη, Ζαγοράκη, Μπασινά) είναι

εξαιρετικά δύσκολο να φτιάξεις παιχνίδι ακόμη και με αδύναμο αντίπαλο. Τελικά

ο μόνος άνθρωπος που πιστεύει ότι η Ελλάδα εφαρμόζει το 4-3-3 πρέπει να είναι

ο Ρόναλντ Κούμαν, αφού αυτός το υποστήριξε κατά την παρουσίαση του Άγγελου

Χαριστέα στον Άγιαξ.

Η ουσία είναι ότι η ποδοσφαιρική Εθνική μας μοιάζει να ταλαιπωρείται

από τα συμπτώματα του καπνιστή. Αγκομαχάει στο περπάτημα και βήχει δυνατά όταν

χρειάζεται να επιταχύνει το βήμα της. Το θέμα είναι ότι από το πρόγραμμα που

ακολουθεί (με Νορβηγία εντός και Βοσνία εκτός) αλλάζει η κλίση του δρόμου της:

Γίνεται ανηφόρα.