«Έχεις δέκα δευτερόλεπτα να απαντήσεις. Ποια ήταν η τελευταία δήλωση του

Σάκη;» με ρωτάει με βλέμμα σαδιστή καθηγητή λίγο πριν πάρει τις κόλλες από

τους μαθητές. Του λέω. «Όχι αυτή, υπάρχει και άλλη», συνεχίζει. Σκέφτομαι,

αλλά δεν μου έρχεται καμία. Να αλλάξω κατηγορία; ρωτάω. Επιστήμη. «Εντάξει –

μου λέει – επιστήμη». Λοιπόν «Στο Φέιμ Στόρι βάσει ποιας λογικής βαθμολογείται

ο παίκτης;». Δύσκολο αυτό, γιατί το θέμα θέλει ανάπτυξη. Πριν ξεκινήσω,

μπλοκάρω. Σε όνειρο, τώρα όλα αυτά, αλλά με αγωνία.

Να πάρω τη βοήθεια του κοινού; δοκιμάζω μήπως κάτι κερδίσω, αλλά δεν μου

απαντάει. Το κοινό, άλλωστε, είμαι εγώ. Πάμε ιστορία; «Πόσα τσιφτετέλια είχε η

τελευταία Σεμίνα;». Κάνω να μετρήσω τα τσεφτετέλια στα δάκτυλα, ένα, δύο,

τρία, τα μπερδεύω με τα ζεϊμπέκικα πάνω στο άγχος μου και δεν βγαίνει. Στην

ίδια κατηγορία συνεχίζει. «Το πάνελ της Έλλης». Το ξέρω, λέω. Αρχίζω να το

παρουσιάζω, αλλά κολλάω. Βοηθήστε με λίγο. «Όχι – κατηγορηματικός εκείνος –

πάμε παρακάτω. Βίσση – Βανδή». Πάλι; «Μα, είναι στα «SOS»». Άντε ξανά διάβασμα

από την αρχή. Φοβάμαι ότι έτσι όπως πάω θα κοπώ και ότι θα ξαναπεράσω από

τεστ. Εφιάλτης! Και πρέπει το πρωί να ξυπνήσω και νωρίς. Συνεχίζει.

«Αποκαλυπτικό δελτίο – με ποιον θύμωσε ο Χίος;». Εύκολο τώρα είναι αυτό;

«Θέλεις πρωινάδικα;» με ρωτάει. Μέσα στον πανικό που πρέπει να απαντήσω τις

ερωτήσεις, λέω να δοκιμάσω την τύχη μου. «Τι μαγείρεψε η Μελέτη;» Φρικασέ,

λέω. Βάλε το μυαλό σου να σκεφτεί, λέει εκείνος. Θαλασσινά; Μπράβο! Παίρνω

θάρρος. Πάμε και άλλο. Τώρα συμπλήρωσε τη φράση: «έχεις…;». Κάτι; «Όχι.

Γράμμα». Πάει κόβομαι, δεν περνάω. Όλο δύσκολα μου βάζετε, λέω. «Τι θέλεις να

σε ρωτήσω, σε ποιο κανάλι πήγε η Αλιμπέρτη;». Ομολογώ αυτό θα το ήξερα. Μία

ακόμη προσπάθεια; Εντάξει αλλά δεν περνάς. Ειδήσεις: Σε τι χρώμα χαλί θα

περπατήσει η Άννα στη Γιουροβίζιον; Κόκκινο, απαντάω. «Θα δείξει, λέει

εκείνος, αλλά έτσι κι αλλιώς κόβεσαι». Δεν πειράζει. Την επόμενη φορά θα έχω

διαβάσει τα SOS και θα ξέρω. Άλλο όμως φοβάμαι πιο πολύ. Μη βγει τ’ όνειρο.