Αναζήτηση
ΟΤΑΝ για απλές εξετάσεις ή μικροεπεμβάσεις οι ασθενείς μπαίνουν σε
λίστα αναμονής έξι μηνών, τότε το δημόσιο σύστημα υγείας λειτουργεί ως κράχτης
των ιδιωτικών κλινικών και ιατρείων. Όταν για μια εξέταση αίματος σε κρατικό
νοσοκομείο ο πολίτης χρειάζεται να περιμένει σαράντα πέντε ημέρες και για μια
εγχείρηση έως και οκτώ μήνες, το δημόσιο σύστημα υγείας νοσεί – και μάλιστα
βαριά. Όταν δε οι καρκινοπαθείς πρέπει να περιμένουν δύο και τρεις μήνες για
να κάνουν ακτινοθεραπεία, τότε το δημόσιο σύστημα υγείας έχει γίνει απάνθρωπο
και επικίνδυνο.
Ο υπουργός Υγείας προσπάθησε για αρκετούς μήνες να δώσει την εικόνα του
«νοικοκυρέματος» στα νοσοκομεία – και σε έναν βαθμό το πέτυχε. Τα ράντζα
σχεδόν εξαφανίστηκαν, ενώ ακόμα και οι λίστες αναμονής των ασθενών είχαν
αρχίσει να μειώνονται. Ήταν φανερό, ωστόσο, ότι η μείωση της ουράς για μια
εξέταση ή για μια χειρουργική επέμβαση έθιγε συμφέροντα, τα οποία η ηγεσία του
υπουργείου Υγείας σε καμία περίπτωση δεν θέλησε να αντιπαλέψει. Όλοι εκείνοι
που θησαύριζαν μέσω της λίστας αναμονής παρέμειναν ατιμώρητοι μέσα στο δημόσιο
σύστημα υγείας. Ήταν, επομένως, θέμα χρόνου να επανέλθουν τα πράγματα στην
προηγούμενη κατάσταση – όπως και συνέβη.
EINAI καιρός να αντιληφθούν στην κυβέρνηση ότι οι αλλαγές στο δημόσιο
σύστημα υγείας προϋποθέτουν θέληση για σύγκρουση με τα μικρά και μεγάλα
συμφέροντα – τόσο τα συντεχνιακά όσο και τα επιχειρηματικά – στον χώρο της
Υγείας. Οι μικροδιευθετήσεις και τα προσωρινά μπαλώματα μπορεί να τονώνουν την
προσωπική εικόνα των υπουργών, αλλά σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να
αποτελέσουν τη βάση για την απαραίτητη μεγάλη τομή στη δημόσια Υγεία.
