Τη δόξα της Μελίνας Μερκούρη εζήλεψε η αρχαιολόγος του Βρετανικού Μουσείου,

Ντόροθι Κινγκ, και αποφάσισε με την έκδοση ενός βιβλίου να ασχοληθεί με την

πιο διάσημη αρχαιολογική λεία στον κόσμο, χτυπώντας μια στο καρφί και μια στο

πέταλο. «Όταν οι Έλληνες αποδείξουν ότι έκαναν μια θαυμάσια δουλειά

φροντίζοντας τα μάρμαρα, που βρίσκονται στην Αθήνα», γράφει, «τότε ίσως θα

μπορούσαμε να συζητήσουμε ένα δάνειο. Αν κάποτε η Ελλάδα οργανώσει την

κατάλληλη μουσειακή έκθεση, ίσως θα μπορούσαμε να τα θαυμάσουμε πλήρως κάποια

μέρα». Όμως, για να μη δυσαρεστήσει και αυτούς που είναι αντίθετοι με τη

μετακίνησή τους, ρίχνει βέλη φαρμακερά, και κυρίως άστοχα, κατά του Νέου

Μουσείου Ακροπόλεως. Κριτικάρει την κακή κατάσταση στην οποία βρίσκεται η

δυτική ζωφόρος, που έπαθε αρκετές φθορές από τη μόλυνση της ατμόσφαιρας της

Αθήνας. Όσο για την περίφημη χρυσοκάστανη πατίνα που σώζει τις λεπτομέρειες

των Γλυπτών, η κυρία Κινγκ θεωρεί ότι είναι αποτέλεσμα του… ασβεστώματος του

Παρθενώνα από τους Τούρκους. H φροντίδα λίγων χρόνων – αυτή είναι η θέση της –

δεν ξεπλένει τα σημάδια της εγκατάλειψης αιώνων εκ μέρους της Αθήνας. Ένα όμως

είναι φανερό, ότι η ανέγερση του Νέου Μουσείου Ακροπόλεως, στο οποίο υπάρχει

θέση για όλα τα Γλυπτά έχει κλονίσει τα θεμέλια του οικοδομήματος της άρνησης.

«Ποιος ξέρει. Τι θα γίνει στο μέλλον», καταλήγει. «Μου αρέσει η Αθήνα. Έτσι,

αν επέστρεφαν, θα ήταν μια καλή δικαιολογία για να πάω».