Αναζήτηση
ΔΥΟ ΓΕΓΟΝΟΤΑ μέσα στο 2005 άνοιξαν τον ασιατικό αιώνα: ένα στρατιωτικό
κι ένα οικονομικό.
* H οικονομική σινο-ινδική συμφωνία που θα φθάσει στο απόγειό της σε δέκα
χρόνια θέλει τις δύο πολυπληθέστερες και ταχύτερα αναπτυσσόμενες χώρες του
κόσμου να συνεργάζονται στην οικονομία και το εμπόριο. Είναι ηλίου φαεινότερον
ότι η συνεργασία τους θα συμπαρασύρει στην ανάπτυξη ολόκληρη την Ασία.
* Τα κοινά σινο-ρωσικά γυμνάσια συμβαίνουν για πρώτη φορά στην ιστορία του
κόσμου και μάλιστα με στόχο την αντιμετώπιση των απειλών που προέρχονται από
τρίτη χώρα όπου είχε ξεσπάσει εμφύλιος πόλεμος.
Κοινά σινο-ρωσικά γυμνάσια δεν είχαν γίνει ούτε όταν στην Πετρούπολη βασίλευε
ο τσάρος και στο Πεκίνο υπήρχε ο θρόνος των 10.000 ετών. Ούτε επί Μάο, Στάλιν
και Μπρέζνιεφ. Τότε είχαμε συνοριακές και άλλες συγκρούσεις.
Αξιοσημείωτο επίσης είναι ότι και στις δύο συμφωνίες στο επίκεντρο βρίσκονται
οι ηγέτες του Πεκίνου που βαδίζουν αργά αλλά σταθερά στις διεθνείς σχέσεις.
Ο 21ος αιώνας, λοιπόν, θα είναι ασιατικός, όπως ο 20ός ήταν αμερικανικός και ο
19ος βρετανικός. Οι ασιατικές δυνάμεις προτιμούν το δικό τους πολύμορφο
σύστημα ανάπτυξης και ασφάλειας χωρίς την παρέμβαση των «αυτοκρατορικών» ΗΠΑ
που τους θεωρούν επικίνδυνους, πράγμα που είναι ένδειξη παρακμής. H
διακυβέρνηση του Τζ. Μπους του Μικρού διάλεξε τον δρόμο της «αυτοκρατορίας»
και όχι της «ηγέτιδας δύναμης» που συμβούλευε ο X. Κίσινγκερ.
Τις οδυνηρές συνέπειες της «αυτοκρατορίας» που μπήκε σε παρακμή προσπαθεί να
αποφύγει η ήπειρος που έχει περισσότερο από τον μισό πληθυσμό της γης.
Στις «αυτοκρατορικές» ΗΠΑ αφήνουν το αγκάθι της Μέσης Ανατολής και του
μουσουλμανικού κόσμου εναντίον του οποίου ο Τζ. Μπους ο Μικρός είχε κηρύξει
«σταυροφορία».
Το πρόβλημα τώρα το έχει η Ιαπωνία, που σε μια δυο δεκαετίες θα πρέπει να
διαλέξει σύστημα ασφάλειας και ανάπτυξης.
H Ευρώπη από τη φύση της ιστορίας της και από τη σύστασή της είναι καλύτερα
προσανατολισμένη για έναν πολυμερή κόσμο.
