Ο ερωτισμός…
… στις διακοπές ερεθίζεται -αυτό πια είναι ένα γνωστό κλισέ. Γνωρίζεις
κάποιον, κάποια, κάτι αρχίζει να συμβαίνει ανάμεσά σας, ίσως και κάτι
παραπάνω. Ύστερα, όταν πια τελειώσουν οι διακοπές, καθένας τραβάει τον δρόμο
του, συχνά χωρίς ποτέ να ξανακούσει ο ένας για τον άλλο. Όλα είναι γνωστά και
προβλέψιμα, όπως η πλοκή και η κατάληξη σε ένα φτηνό ρομάντσο. Τι γίνεται,
όμως, αν κάποιος θέλει να ξεφύγει από αυτό το κλισέ, αν είναι αποφασισμένος
σώνει και καλά να βρει το τέλειο ταίρι του στη θάλασσα αυτό το καλοκαίρι;
Τότε…
|
|
… αλλάζουν όλα. Φτάνουν πια οι ματιές στις ωραίες γάμπες και τα τορνευτά
στήθη που χαϊδεύει ο ήλιος και το κύμα. Μια ματιά στο βιβλίο που κρατάει
κάποιος στα χέρια του μπορεί να μας πει με τον καλύτερο τρόπο με ποιον έχουμε
να κάνουμε. Ή τουλάχιστον έτσι λένε οι ψυχολόγοι του γραφείου
Νίκολσον-Μακμπράιντ. Αφού μελέτησαν διεξοδικά το θέμα, κατέληξαν στην
ανακάλυψη πως κάθε άνθρωπος προτιμάει συγκεκριμένα είδη βιβλίων. Στο ίδιο
συμπέρασμα θα καταλήγαμε και εμείς, χωρίς να είμαστε Φρόυντ. Τι είπαν λοιπόν
οι ψυχολόγοι; Το προφανές; Κατά κάποιον τρόπο, ναι. (Μερικές φορές χρειάζεται
και αυτό, έτσι που ξεχνιόμαστε.) Είπαν, λοιπόν, πως ένα βιβλίο δείχνει τον
χαρακτήρα ενός ατόμου με πολύ περισσότερη ακρίβεια από ό,τι άλλα εξωτερικά
γνωρίσματα. Με βάση το άγχος, την αυτοπεποίθηση και τη φιλοσοφία ζωής, οι
ψυχολόγοι ξεχώρισαν περίπου 18 κατηγορίες ατόμων και κατέληξαν στο συμπέρασμα
πως τα άτομα κάθε κατηγορίας διαβάζουν συγκεκριμένο είδος βιβλίων.
Το αγχώδες…
… άτομο, λένε, που δεν διακρίνεται από ιδιαίτερη αυτοπεποίθηση, μάλλον θα
διαβάζει κάτι σαν το «Ημερολόγιο της Μπρίτζετ Τζόουνς» στην παραλία. Αντίθετα,
ένα ήρεμο άτομο, με αυτοπεποίθηση και με ιδέες για τη ζωή, θα προτιμήσει να
πάρει μαζί του κάτω από την ομπρέλα του έναν Τολστόι ή έναν Ντοστογιέφσκι.
«Μολονότι δεν μπορούμε να κρίνουμε ένα βιβλίο από το εξώφυλλό του», λέει η
ψυχολόγος Στέφανι Γουάιμαν, «μια ματιά σε αυτό μπορεί να μας πει πολλά
πράγματα για τον αναγνώστη του». Για παράδειγμα, μια κοπέλα που διαβάζει το
«Ημερολόγιο της Μπρίτζετ Τζόουνς» είναι σαν να γράφει στο μέτωπό της: «Είμαι
ελεύθερη». Είναι όμως απαραίτητη τόση απόγνωση;
Ένας…
… που θέλει να δείχνει πιο έξυπνος παρά απελπισμένος θα μπορούσε να
διακινδυνεύσει με Τολστόι. «Αν και», λέει η Γουάιμαν, «υπάρχουν πολλοί που θα
τον διάβαζαν μόνο και μόνο για να δείξουν πως είναι κάτι παραπάνω από τους
υπόλοιπους». Άρα, δεν μας κάνει ούτε ο Τολστόι. Τι είναι λοιπόν πιο ελκυστικό
να διαβάζει κανείς στην παραλία; Επιμένει βασανιστικά η απορία. Ένα καλό
βιβλίο, όποιο και αν είναι αυτό. Φτάνει να μην επιδεικνύει μονάχα το εξώφυλλο,
έχοντας κρυμμένο μέσα στις σελίδες του το φτηνό ρομάντσο στο οποίο έχει
αδυναμία.
