«Δεν λυγίσαμε ούτε στιγμή»

«Τι σημασία έχει που ο Σταύρος δεν είναι φυσικό μας παιδί; Τον αγαπάμε πάρα

πολύ, πονάμε μαζί του, βλέπουμε ότι είναι μαχητής και τα καταφέρνει. Μας κάνει

κιόλας υπερήφανους. Είναι το παιδί μας και ως γονείς του, ακόμη κι αν δεν τον

γεννήσαμε, κάνουμε ό,τι μπορούμε για να τον βοηθήσουμε να γυρίσει γερός στο

σπίτι μας».

Ο Γιώργος Σπανάκης και η σύζυγός του προσπαθούσαν στα επτά χρόνια του γάμου

τους να αποκτήσουν δικό τους παιδί. Τελικά αποφάσισαν να υιοθετήσουν. Ένα

αγοράκι που πήρε το όνομα Σταύρος, μπήκε στη ζωή τους πριν από έναν χρόνο

περίπου. Λίγες ημέρες μετά τη γέννηση του παιδιού, το ζεύγος Σπανάκη κίνησε τη

διαδικασία για την υιοθεσία. Το γεγονός ότι στις είκοσι ημέρες από τη γέννηση

του μωρού διαπιστώθηκε πως έπασχε από μια εξαιρετικά σπάνια και σοβαρή

ασθένεια, δεν ανέτρεψε την απόφασή τους να γίνουν γονείς του. «Ατροφία έξω

ηπατικών χοληφόρων», μας είπαν οι γιατροί, λέει ο Γιώργος Σπανάκης. «Αυτό

πρακτικά σημαίνει ότι ο οργανισμός του παιδιού δεν μπορούσε να αποβάλει τη

χολή από το ήπαρ, κάτι που θα οδηγούσε στην κίρρωση και τον θάνατο. Από τη

στιγμή που μας το είπαν, άρχισε ο Γολγοθάς…».

Τώρα, περίπου έναν μήνα μετά τη μεταμόσχευση ήπατος στην οποία υποβλήθηκε στη

Γαλλία, «το παιδί πηγαίνει από το καλό στο καλύτερο», όπως λέει ο 42χρονος

πατέρας του. Λίγο νωρίτερα είχε επικοινωνήσει με τη σύζυγό του στο Παρίσι. H

36χρονη μητέρα του Σταύρου δεν έχει φύγει στιγμή από κοντά του, στο διάστημα

που νοσηλεύεται εκεί. Ο Γιώργος Σπανάκης υποχρεωτικά πηγαινοέρχεται από το

Παρίσι στο Ηράκλειο: «Πρέπει να δουλέψω, αφού τα έξοδα είναι πολλά. Πιστεύω,

όμως, ότι με τη βοήθεια του Θεού θα τα βγάλουμε πέρα».

Τα έξοδα

«TA NEA» συνάντησαν τον Γιώργο Σπανάκη στην οικοδομή όπου δουλεύει – είναι

πλακάς – λίγο έξω από το Ηράκλειο. Όταν έγινε γνωστή η περιπέτεια του παιδιού

του, πολλοί ήταν εκείνοι που προσφέρθηκαν να βοηθήσουν και να κινήσουν

διαδικασία για να συγκεντρωθούν χρήματα. Άνθρωπος του μεροκάματου, ο κ.

Σπανάκης είχε μάθει να τα βγάζει πέρα χάρη στη σκληρή δουλειά του. Δέχθηκε

μόνο τη βοήθεια των φίλων του. «Το Ταμείο μου καλύπτει τα έξοδα της νοσηλείας,

ενώ η γυναίκα μου μένει στο νοσοκομείο και δεν χρειάζεται να πληρώνουμε

ξενοδοχείο. Βεβαίως, τα υπόλοιπα καθημερινά έξοδα φθάνουν περίπου τα 120 ευρώ,

χώρια το κόστος των αεροπορικών εισιτηρίων για το πηγαινέλα. Γι’ αυτό εγώ

πηγαινοέρχομαι, για να μπορώ να δουλεύω και να βγαίνουν τα έξοδα», λέει.

Ύστερα από μικρή παύση, επανέρχεται: «Ξέρετε τι βοήθεια θα ήθελα; Να, η

γυναίκα μου είναι συνεχώς μόνη, δεν έχει έναν άνθρωπο να μιλήσει. Ένα τηλέφωνο

και μια κουβέντα για το πώς πάει το παιδί είναι βοήθεια, είναι συμπαράσταση».

Γιορτάζει τα πρώτα του γενέθλια στο Παρίσι

ΣΤΟ ΕΙΔΙΚΟ Κέντρο Μεταμοσχεύσεων του Παρισιού θα στηθεί μεθαύριο μία

μικρή γιορτή. Την Κυριακή ο Σταύρος θα έχει τα πρώτα του γενέθλια.

Ο πατέρας του παιδιού δεν κρατιέται να βρεθεί κοντά στη γυναίκα και το παιδί

του. «Μεθαύριο το πρωί αναχωρώ για τη Γαλλία, για τα πρώτα γενέθλια του

μικρού. Είμαι πολύ συγκινημένος γιατί περάσαμε πολλά όλο αυτό το διάστημα»,

λέει στα «NEA» ο Γιώργος Σπανάκης.

«Θα μπορούσε ο Σταύρος να ήταν φυσικό μας παιδί και να αρρώσταινε. Τι θα

κάναμε; Θα το αφήναμε; Από τη στιγμή που αποφασίσαμε να τον υιοθετήσουμε,

είναι το παιδί μας. Ποιος γονιός δεν θα έκανε τα πάντα για το παιδί του;»,

απαντά στην ερώτηση αν τρόμαξαν αυτός και η σύζυγός του μπροστά στον Γολγοθά

που έπρεπε να περάσουν προτού καλά καλά προλάβουν να χαρούν που έγιναν γονείς.

«Δεν υπήρξε δεύτερη σκέψη. Από την πρώτη στιγμή αποφασίσαμε ότι θα κάνουμε τα

πάντα για να γίνει καλά ο μικρός. Δεν έχει σημασία που δεν είναι φυσικό παιδί

μας».