Τα αποτελέσματα της πρόσφατης δίκης του προέδρου, του διευθύνοντος συμβούλου

και των μελών του πρώην Δ.Σ. της ΔΕΗ δεν πρέπει να οδηγήσουν σε βιαστικά

συμπεράσματα. Το θέμα ξεκίνησε με δικαστική πρωτοβουλία, έπειτα από

δημοσιεύματα του Τύπου την επομένη της 25ης Νοεμβρίου 2003, ημέρα κατά την

οποία το τότε Δ.Σ. έλαβε απόφαση να αναθέσει στη METKA την κατασκευή της

μονάδας ηλεκτρισμού της ΔΕΗ στο Λαύριο. Όσα ακολούθησαν, και ιδιαίτερα η

εμμονή ορισμένων κύκλων να «σηκώσουν» και να «συντηρήσουν» το θέμα, αξίζει τον

κόπο να απασχολήσουν την Πολιτεία, τα κόμματα, την επιχειρηματική κοινότητα,

τον Τύπο και την κοινωνία. Καταρχήν θα πρέπει να επισημανθούν τα εξής.

1. Το Πρόγραμμα Αναδιάρθρωσης της ΔΕΗ 2000-2004 και τα αποτελέσματά του

είναι γνωστό ότι έγιναν αποδεκτά ευμενώς από όλες τις δυνάμεις του πολιτικού

και επιχειρηματικού κόσμου. Μια κλασική δημόσια επιχείρηση, η μεγαλύτερη όλων,

κατάφερε, όπως και παλαιότερα ο ΟΤΕ, αξιόλογες, αξιοζήλευτες επιδόσεις σε όλα

τα επίπεδα. Μοναδική για τα ελληνικά δεδομένα αύξηση κερδών, δραστική μείωση

του χρέους, μείωση του κόστους λειτουργίας και χαμηλή τιμή κιλοβατώρας με

ταυτόχρονη μείωση του προσωπικού.

2. Το πρόγραμμα, όμως, της ΔΕΗ παρά τη μεγάλη του επιτυχία, δεν έγινε

ακριβώς δεκτό από όλους. Τα εκατομμύρια ευρώ των κερδών της και ο περιορισμός

της σπατάλης, αλλά κυρίως η δρομολόγηση της επιχείρησης σε μια νέα κατεύθυνση,

ενεργοποίησε τους χαμένους, τους μεσάζοντες και τους αεριτζήδες. Μετά τις

εκλογές, η νέα κυβέρνηση ήρθε ως αρχάγγελος της κάθαρσης και ως ορκισμένος

εχθρός της διαπλοκής. Έτσι, μια συνήθης προανακριτική διαδικασία που κατά πάσα

πιθανότητα θα κατέληγε στο αρχείο, απέκτησε βάση, υποστηρικτές και ιδεολογικό

περιεχόμενο.

3. Ωστόσο, και παρά τις μεθοδεύσεις ώς τη δίκη, η πρώην διοίκηση θα

είχε απαλλαγεί, αν δεν υπήρχε μια παρέμβαση που επιχείρησε να αλλάξει την

πορεία των πραγμάτων. Το δικαστήριο, όταν η δίκη είχε σχεδόν δρομολογημένη

κατεύθυνση, έκρινε, παρά τη διαφορετική γνώμη του εισαγγελέα της έδρας και

ενός εκ των δικαστών, απαραίτητη και τη μαρτυρία του τωρινού Δ.Σ. της ΔΕΗ.

Ευτυχώς και η απόπειρα αυτή κατέρρευσε. Όλα τα μέλη του Δ.Σ. πλην του προέδρου

του, κ. Παλαιοκρασσά, κατέθεσαν ότι η απόφαση για τη μονάδα του Λαυρίου ήταν

σωστή και ωφέλησε τη ΔΕΗ. Έμεινε μόνος αυτός στο δικαστήριο, τραγική φιγούρα

προέδρου χωρίς Δ.Σ., να δημιουργεί ζήτημα εκτός κατηγορητηρίου. Να υποστηρίζει

ότι η ΔΕΗ θα ζημιωθεί από τη σύμβαση συντήρησης που εγκρίθηκε και υπογράφτηκε

επί δικής του προεδρίας (!) χωρίς να παρουσιάζει κανένα νέο στοιχείο, αλλά και

το παρόν Δ.Σ. σύσσωμο εκεί να τον διαψεύδει. Τελικά, το κατηγορητήριο κατέπεσε

στο δικαστήριο.

4. Γιατί, λοιπόν, δικάστηκε η ΔΕΗ; Και γράφω «δικάστηκε η ΔΕΗ», και όχι

εμείς, τα μέλη του πρώην Δ.Σ, γιατί έτσι ακριβώς είναι. Όχι γιατί έχουν

σημασία τα πρόσωπα αλλά γιατί σε τέτοιες περιπτώσεις ο στόχος είναι πάντα η

επιχείρηση. Κάποιοι πιστεύουν ότι μπορούν εύκολα να αποσταθεροποιήσουν τη

σημερινή της εικόνα. Κάποιοι στη θέση της ΔΕΗ φαντάζονται κάτι σαν την

Ολυμπιακή. Αδύναμη και γονατισμένη. Αποδείχθηκε πως ματαιοπονούν. Γιατί εμείς

κάναμε το καθήκον μας. Ποιος, όμως, τους ενθαρρύνει; H κυβέρνηση και

ιδιαιτέρως οι κύριοι υπουργοί Οικονομίας και Ανάπτυξης έχουν τεράστιες

πολιτικές και οικονομικές ευθύνες, παραμένοντας απλοί θεατές των γεγονότων.

Τελικά, το ότι κατρακυλάει η μετοχή της ΔΕΗ, ότι φεύγει από τη μετοχική της

σύνθεση η Fidelity, ότι η επιχείρηση έχει ακινητοποιηθεί γιατί τα στελέχη της

δεν ξέρουν τι θα τους ξημερώσει, ότι το Δ.Σ. είναι χωρίς πυξίδα και αρχηγό,

δεν αφορά κανέναν σε αυτή τη χώρα;

Ο Δημήτρης Παπούλιας είναι καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Διετέλεσε

πρόεδρος της ΔΕΗ την περίοδο 2000-2004 και του ΟΤΕ την περίοδο 1996-1998.

Τελευταία Νέα