Βασίλης Μουλόπουλος

(ο αρθρογράφος, για τα κοινωνικά κινήματα)

«Ο κόσμος των μεγάλων διαδηλώσεων δεν έχει εξαφανιστεί. Κάθεται στο σπίτι του,

πηγαίνει στον κινηματογράφο, στις ταβέρνες, μιλάει περιφρονητικά για την

πολιτική και τους πολιτικούς – μα δεν έχει παραδοθεί. Καταλαβαίνει ότι τα

πράγματα δεν μπορεί να συνεχιστούν έτσι, ότι το ποτάμι της ζωής του κυλάει

στραβά. Καταλαβαίνει ότι η δημοκρατία δεν επιβάλλεται με τα όπλα, ότι η

νεοφιλελεύθερη οικονομία (είτε γαλάζια είτε πράσινη) οδηγεί τους πολλούς στην

καταστροφή, ότι ο ανέμελος κόσμος του καταναλωτισμού είναι εικονικός, ότι οι

νεωτερικές ιδεολογίες των μεταμοντέρνων αριστερών οδηγούν την ανθρωπότητα στην

παλαιολιθική εποχή.

Ο κόσμος, οι πολίτες βρίσκονται σε αδιέξοδο, θέλουν να αλλάξουν, να ξεκινήσουν

και πάλι, να συνδέσουν την καθημερινότητά τους με μια νέα πολιτική πρόταση, τη

ζωή τους με ένα νέο όραμα για την κοινωνία. Αλλά δεν ξέρουν σε ποιον να

απευθυνθούν. Το φωνάζουν, μα κανείς δεν τους ακούει».

(«Το Βήμα της Κυριακής»)