Aν είσαι «πακέτο» διάβαινε

Με τους διαγωνιζόμενους να τραγουδούν περισσότερα από ένα τραγούδια, το

προτελευταίο σόου του «Fame Story» έδωσε ένα δείγμα του πώς θα μπορούσε να

ήταν αν ενδιέφεραν στ’ αλήθεια ο τραγουδιστικός διαγωνισμός και η προβολή των

τραγουδιστικών ικανοτήτων των «παικτών» περισσότερο από τις κόντρες των

κριτών. Χωρίς το άγχος της βαθμολογίας, αλλά εμφανώς καταβεβλημένοι οι

έγκλειστοι επί εξάμηνο στην «ακαδημία», είχαν δύο ευκαιρίες στην ερμηνεία,

κάτι που θα ‘πρεπε να ισχύει σε όλα τα σόου, αντί να ξοδεύεται τόσος χρόνος

για να «τιποτολογήσουν» παρουσιάστρια και κριτές.

Είναι γεγονός ότι το τραγούδι είναι ένα μόνο μέρος και πάντως όχι το

μεγαλύτερο από το συνολικό «πακέτο» του ριάλιτι, το οποίο με τη σειρά του

επίσης «πακέτα» προωθεί στην αγορά.

Άλλα «πακέτα» οι αοιδοί και άλλα οι κριτές. Οι πρώτοι φιλοδοξούν να πουληθούν

κατευθείαν ως «πακέτα», οι δεύτεροι συμπληρώνονται με την τηλεοπτική τους

περσόνα, αυτή που αποκτούν αναλαμβάνοντας τον ρόλο του κριτή στο κυριακάτικο

σόου του «Fame story» και γίνονται κατόπιν ένα τηλεοπτικό «πακέτο» μαζί με τα

βασικά προσόντα τους, π.χ. Δρούτσα, στιχουργός-κριτής-φλύαρη-κουτσομπόλα

ταιριαστή για τις εκπομπές της Τατιάνας και ψυχολόγος εκ του προχείρου των

διαγωνιζομένων, όλα μαζί ένα «πακέτο» για τηλεθέαση.

Ο Στέλιος Ρόκκος, για παράδειγμα, συμπαθής τραγουδοποιός και ερμηνευτής, μετά

τη συμμετοχή του στο πάνελ των κριτών και κυρίως μετά την κόντρα του με τον

Μουρατίδη εξελίχθηκε και αυτός σε «πακέτο». Προστέθηκαν στοιχεία στην εικόνα

του, τα οποία αφορούν τον χαρακτήρα, τη συμπεριφορά του προς τους «παίκτες»,

τον τρόπο του να τσακώνεται, το θέαμα που προσφέρει ο ίδιος πλέον ως

τηλεοπτικό πρόσωπο.

Ο Νίκος Μουρατίδης είναι ακόμη πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα «πακέτου»,

το πιο προκλητικό τηλεοπτικώς από όλα τα υπόλοιπα «πακέτα» κριτών, διορατικός

ως προς το τι θέλει ο πολτός της ριαλιτοτηλεόρασης και αποφασισμένος να κάνει

μια νέα καριέρα, προσφέροντάς του ό,τι ακριβώς χρειάζεται, μπόλικα ξεσπάσματα

καβγατζίδικου σαματά. Μια «ξινή» προσωπικότητα, πολύ φωτογενής για την κίτρινη

τηλεοπτική ζώνη, προστέθηκε στα «προσόντα» του, που άλλωστε δεν είναι γνωστά

στο μεγάλο τηλεοπτικό ριαλιτζίδικο κοινό.

Ένα καλό «πακέτο», επομένως, είναι αυτό που έχει να προσφέρει μια

ολοκληρωμένη καταναλωτική πρόταση. Μια ωραία φωνή, για παράδειγμα, δεν κάνει

μόνη της καριέρα, πρέπει να συνοδεύεται και από το κατάλληλο σουλούπι, για να

μπορέσει να αναδείξει τα κατάλληλα ρούχα και αξεσουάρ και όλο μαζί το «πακέτο»

να υποστηρίζει το ανάλογο λάιφ στάιλ στο οποίο βασίζεται η καταναλωτική

αλυσίδα της μουσικής βιομηχανίας.

Έτσι και οι «παίκτες» του «Fame Story» διαγωνίζονται ως «πακέτα» και όχι ως

φωνές. Αυτός είναι και ο λόγος, προφανώς, για τον οποίο δεν έχει κερδίσει

μέχρι σήμερα η καλύτερη φωνή.

Άλλωστε ολόκληρη η παραγωγή του εν λόγω ριάλιτι, με αποκορύφωμα το κυριακάτικο

σόου, είναι φανερό ότι αναζητεί «πακέτα», αυτά κάνουν τηλεθέαση και όχι σκέτη

μια φωνή και μια τραγουδιστική ερμηνεία. Ούτε η εμφάνιση μόνον αρκεί.

Χρειάζονται μερικά ακόμη συστατικά και είναι αυτά που αποκαλύπτει ένα ριάλιτι.

Συστατικά της ιδιαίτερης ανθρώπινης αύρας ή έστω της ψευδαίσθησής της,

όπως αναδεικνύεται με τη ριαλιτζίδικη σκηνοθεσία. Με τις εντάσεις και τις

αντιπαραθέσεις που προκαλεί ο εγκλεισμός, με τη συνεργασία ακόμη σε ένα πάνελ

κριτών, όπου η ανταλλαγή γνώμης και οι κόντρες αποκαλύπτουν ιδιαιτερότητες που

μπορεί να αγαπήσει ή να μισήσει το κοινό – και στις δύο περιπτώσεις πάντως

σουξέ έχεις.

Περικλο-καλομοιρίτιδα

Ο Περικλής, όπως πέρυσι η Καλομοίρα, είναι «πακέτα» με ιδιόμορφα

χαρακτηριστικά. Μέτρια η φωνή τους, ενώ θεωρείται σημαντικότερο προσόν (!) η

στάση ζωής, ένα είδος συμπαθητικής αφασίας που αποπνέουν και οι δύο δημοφιλείς

Famestor-ίτες, εκτός από το γεγονός ότι πρόκειται για γόνους μεταναστών από

τις δύο βασικότερες χώρες υποδοχής ελληνικών μεταναστευτικών ρευμάτων.

Εκφράζουν τη φαντασίωση του μέσου Έλληνα για την ποιότητα της φυλής όπου γης.

Με άλλα λόγια το «πακετάκι» του σουξέ αφορά ολόκληρο τον άνθρωπο ως προϊόν,

με τις ιδιαιτερότητές του, τις σάχλες του, τους συγγενείς και γείτονες, τα

«μυστικά» του, ολόκληρος με «φιογκάκι» στο κεφάλι προσφέρεται προς πώληση και

αν δεν έχει και μεγάλο ταλέντο στην τέχνη που επέλεξε να υπηρετήσει δεν

πειράζει αν τα υπόλοιπα το συμπληρώνουν. A, ναι, το μεγαλύτερο προσόν των

«πακετακίων» είναι η μικρή τους διάρκεια, γιατί άλλο να έχεις μια φωνή και να

την καλλιεργείς και άλλο να προσπαθείς ολόκληρος μέσα-έξω να παραμείνεις στη

μόδα και την επικαιρότητα. Αδύνατον!